มีหลายบทเลยที่ถูกใจ เช่น บท ภาษาของสิ่งที่เรียกว่ารัก
คำเด็ดๆ คือ "จะปักใจว่าเป็นรักจริงๆ ก็ต้องดูที่ความลึกของมัน ไอ้ที่มาแบบได้ก็เอา ไม่ได้ก็ไม่เอา อย่างนั้นไม่นับ"

มีพูดถึงปาย เมืองที่เราอยากไปด้วย ทำให้รู้ว่าปายมีน้ำแร่ให้แช่ด้วย
บท หอบหมอนไปนอนปาย นี่พูดถึง โทนี่ วีลเลอร์ ผู้ก่อตั้ง Lonely Planet กล่าวว่า "หัวใจของการเดินทางคือผู้คนที่เราพบระหว่างทาง มันไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว เพราะสถานที่จะอยู่กับเราไปอีกนาน แต่กับคนบางคนที่หลายๆ ครั้ง เราพบแค่ครั้งเดียว หรืออาจจะเป็นการพูดคุยแค่ไม่กี่คำ หรือท่าทางการกระทำอะไรดีๆ จากใครสักคน มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งเดียว...ครั้งเดียวเท่านั้น ซึ่งอาจจะไม่เกิดขึ้นอีกตลอดชีวิต"

มีหนังสือที่คุณพิมปายพูดถึงมากกว่า ๑ ครั้งในเล่ม คือ สาวน้อยคนนั้น ของ ฟีโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี ดูแล้วน่าจะหามาอ่าน

บทที่ชอบที่สุดคือ บทชื่อเดียวกับหนังสือครับ คิดถึงทุกวัน ที่เอาหนัง ข้างหลังภาพ ที่เราโปรดปรานมาอ้างถึง
คิดถึง(ใคร)ทุกวัน เอาเล่มนี้ส่งให้เขาครับ รับรองโดนบ้างอยู่แล้ว

บท จดหมายรัก ชอบที่พ่อของคุณพิมปายจะเขียนจดหมายยาวๆ มาให้ลูกสาว ดูดีและน่าเลียนแบบมาก ขึ้นต้นจดหมายว่า ลูกเอ๋ย...พ่อเขียนจดหมายไม่เก่ง และลงท้ายว่า ให้ดูแลตัวเอง
ต้องจด เอาไปทำบ้างสักวัน

บท เธอจ๋าไม่ต้องเศร้าหรอกนะ สะดุดคำหนึ่ง "ผีย่อมไม่หลอกผีด้วยกัน คนดีๆ ก็ย่อมไม่ทำร้ายคนดี ถ้าเราไม่ใช่พวกเที่ยวกลางคืน โอกาสก็น้อยมากที่จะเจอพวกฟันแล้วทิ้ง"
"เมื่อไหร่ที่เราคิดว่า โลกใจร้ายกับเรานัก เป็นไปได้ไหมว่า เราก็ไม่เคยใจดีกับมนุษย์โลกเลย"
บทนี้พูดถึงหนัง Life is beautiful อีกแล้ว ต้องหามาดูแล้วเรื่องนี้

ท้ายสุด ชอบคำโปรยบนปกนะ หลายคนคงหาอยู่นะ อะไรอยู่ใกล้หัวใจมากที่สุด
เพื่อนคนหนึ่งร้องตอบ "เส้นเลือด" เสียอารมณ์หวานๆ หมดเลย

เล่มนี้เหมาะแก่การเติมความหวาน
ผู้เขียน เขียนง่ายๆ อาจทำให้ใครหลายคนลุกขึ้นมาเขียน เพราะหลายคนมีเรื่องราวใกล้ๆ ตัวมากอยู่
ชื่อ พิมปาย คงเป็นนักเขียนที่ติดตามผลงานต่อไปครับ
ที่แน่ๆ ซื้อเล่มนี้มอบให้คนที่เรา คิดถึงทุกวัน ดีนักแล