กายป่วย จิตเข้มแข็ง... สู่การสร้างสรรค์ศิลปะ
ในวัยเด็กของใครหลายๆ คน คงเต็มไปด้วยความฝัน และ ได้แสดงออกถึงความสามารถในด้านต่างๆ นอกจากการเรียนที่คร่ำเคร่ง
แต่พอเป็นผู้ใหญ่ ความสับสนวุ่นวายในชีวิตการทำงานและครอบครัว ทำให้เราง่วนกับสิ่งต่างๆ จนกิจกรรมที่สร้างสุนทรียะให้ชีวิตในด้านอื่นๆ แทบจะไม่มี
เกริ่นมาตั้งยาว เรื่องของเรื่องก็คือว่า ในวันพฤหัสที่ 16 นี้ จะมีเพื่อนเก่ากลับมาเยี่ยม มอ. เธอมีประสบการณ์ชีวิตที่น่าสนใจ น่าเรียนรู้ จึงเชิญเธอแวะมาคุยให้พวกเราชาวพยาธิฟังด้วย
เธอคนนี้ เป็นพยาธิแพทย์ ที่รพ.นครปฐม ความสามารถและความสนใจที่หลากหลาย เห็นได้จากงานอดิเรกของเธอ…
..... เปิดร้านกาแฟ, เขียน (ร้อยแก้ว ร้อยกรอง), อ่านและอ่าน, เล่นกล้อง(หัด) , เล่นดนตรี, ผู้จัดการวงดนตรี (สมัครเล่น), ดำเนินรายการวิทยุ ….
จุดที่น่าสนใจมากๆ ก็คือเรื่องงานเขียนกลอน และ งานดนตรี เธอเพิ่งทำงานนี้ เมื่ออายุย่าง 40 และ จุดที่ทำให้เธอหันมาสนใจสิ่งเหล่านี้ ก็คือ เมื่อ 2-3 ปีก่อน เธอป่วย ต้องพักงานยาว และไม่รู้ว่าอาการป่วยจะดีขึ้นหรือไม่ กายป่วย แต่ใจเธอไม่ป่วยตามค่ะ เธอไม่ยอมให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ แล้วเธอก็ได้พบกับโลกแห่งงานเขียน โดยเฉพาะ ร้อยกรอง รวมทั้งงานดนตรี จนกลายเป็นงานอดิเรกสำคัญในวันนี้
เธออาจจะยังไม่ถึงขั้นเรียนว่า นักเขียนกลอนมืออาชีพหลอกค่ะ แต่เรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังและที่มาของชีวิตที่หลากสีสัน เป็นเรื่องที่น่าเรียนรู้
ขอเชิญชาวพยาธิที่สนใจฟังเธอเล่าประสบการณ์จริง เป็นการเพิ่มพลังชีวิตทางหนึ่ง หลังทานอาหารเที่ยงวันพฤหัสที่จะถึงนี้นะคะ
ความเห็น (10)
15.30 – 16.30 น . |
Good life & good death |
|
ห้องทองจันทร์ |
ชนใจมา,เลยค่ะ อาจารย์ขา มา,มีเพื่อนที่ป่วยกาย และก็แวะเวียนมาคุยกับมา, แม้เธอจะไม่ใช่สมาชิกในหน่วยงานแต่ มา,คงจะเก็บเรื่องราวของคุณหมอ ไปเล่าสู่ให้เธอได้ผ่อนคลายใจและวิธีดำเนินชีวิตได้ดีขึ้นเป็นอย่างน้อยนะคะ
วันที่ 16 สค.50 ฟังคุณหมอเล่าเรื่อง แล้วก็ต่อด้วย วันที่ 24 สค.50 ก็ขออนุญาตชวนเพื่อนๆชาวพยาธิ มารับชมและรับฟังการนำเสนอภาพงามๆและเรื่องราวดีๆกับความประทับใจ จากการไปเพิ่มพลังชีวิตที่สวนสายน้ำ ด้วยกันนะคะ เวลา 12.30-13.30 น.ค่ะ
คุณหิ่งห้อย คุณหมอจริยาเธอเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสแห่งคุณค่าให้ชีวิตค่ะ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาเยี่ยม
คุณโอ๋ กะเวลาไว้แล้วค่ะ ไม่ให้ซ้อนกับรายการของท่าน ว.วชิระเมธี เพราะกะว่าจะไปฟังเหมือนกัน
มา ดีค่ะ ต่อไปเราอาจมีเรื่องทำนองนี้ เรื่องดีๆ ที่เสริมสร้างพลังชีวิตเล่าสู่กันฟัง คงดีไม่น้อย
เรื่องวันที่ 24 ทำโปสเตอร์โฆษนาหรือยัง ให้ช่วยอะไรไหม
แปลกใจตัวเองที่ไม่เคยมาอ่านบันทึกนี้ ทั้งที่แอบย่องมาบ้านเพื่อนเราบ่อย ๆ
วันนี้ตั้งใจมาอ่านเรื่องซึ้ง ๆ ของอ.ปารมี(คนโตตัวเล็ก)และอ.ลักษมี(ลูกสาวคนเล็กตัวโต)อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนเราทั้งสองคน ถ้าอ่านสมัยบันทึกหมาด ๆ สงสัยต้องขอโฮด้วยคน
วันก่อน กับหมีก็โทรคุยกันทางมือถือ แล้วก็ให้ตกใจนักว่า เรา(เล็ก+หมี) ไม่เจอกันมาเกินกว่ายี่สิบปี โอ้
หลังหัวเราะขันชีวิตเก่า ๆ
งงงันกับชีวิตปัจจุบัน
ก็จะต้องจากกันไปอีกสักระยะหนึ่ง
อืม งานอดิเรกที่รักเช่นบทกวี จะลองเขียนเป็น เรื่องยาว ๆ บ้าง เพราะลูกชายเป็นคนแนะนำว่า "แม่ เขียนบันทึก หรือกลอนทุกวันให้เต็มเล่มสมุดบันทึกเลยแม่ แล้วน้องจะแปลเป็นภาษาอังกฤษให้"
น่าลองนะ อยากเห็นฝีมือหลานแปลเป็นอังกฤษหรือเปล่า
ขอบคุณย้อนหลังจ้า ที่เขียนถึงจน..เขิน
ไม่แปลกใจที่เล็กพลาดบันทึกนี้ เพราะเขียนไม่สม่ำเสมอ
ไม่พบกับหมีตั้งแต่ที่ย้ายมากรุงเทพก็น่าจะเป็นปีแล้ว คิดถึงหมีอยู่เสมอ
ส่วนเรื่องการเขียนเป็นเรื่องยาวๆ เล็ก ผู้มีความสามารถไม่เล็กตามชือ เขียนได้สบายอยู่แล้ว
แถมจะได้อ่านภาคภาษาอังกฤษจากหลานชายคนเก่งด้วย สุดยอดเลย