การเดินทางมาทำงาน หรือจะไปไหนต่อไปไหน จะใช้ยานยนต์คือรถยนต์ประจำตัว และจะขับมือเดียว หมายถึงขับอยู่คนเดียว ดังนั้น รถเป็นอะไรไปนะ จะต้องรู้เรื่อง และเครื่องยนต์กลไกอย่างดี โดยเฉพาะการเติมน้ำในหม้อน้ำ อย่างน้อยต้องเปิดกระโปรงรถของตัวเองเป็น และหัดสังเกตทุกอย่างเวลาผิดปกติ นั่นหมายถึง ความปลอดภัยแก่ตัวเองเป็นเรื่องแรก Safty First
ครูอ้อยเสียใจมาหลายวันแล้วเกี่ยวกับรถของตัวเอง ตั้งแต่ต้นเดือนที่ไปอบรมที่นครปฐม พอกลับมาก็สังเกตรถของตัวเองนั้นถูกรังแก ก็เลยเฝ้าสังเกตดูว่า
จนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนที่รู้ใจมาบอกว่า " นี่อ้อย ฉันเห็นรถของคุณ.....ที่แก้มข้างขวาของเขาเยินเลย เธอลองไปดูซี "
ครูอ้อยหูผึ่งด้วยความแค้น เดินไปหยิบกล้องคู่ใจ และแปลงร่างเป็นนักสืบ 028 เดินลู่ไปดูทันทีค่ะ
แชะ แชะ แชะ เป็นเสียงกระหน่ำกล้องซึ่งเป็นการทำงานของนักสืบครูอ้อย 028 ผสมด้วยความแค้นของครูอ้อย และ
นักสืบครูอ้อย 028 ต้องร้องว่า " ใช่เลย "
นักสืบครูอ้อย 028 มารายงานว่า " เจอผู้ต้องสงสัยแล้วค่ะ "ครูอ้อยทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ อึ้งกิมกี่
ตกลงนักสืบครูอ้อย 028 ทำงานมีประสิทธิภาพมาก แต่เจ้าทุกข์คือครูอ้อยขอถอนความค่ะ
โถ น่าสงสาร รถคู่ชีพของครูอ้อยถูกรังแก
สวัสดีตอนเช้าคะ...ครูอ้อยขา...
(มาแบบอ้อนๆ...เพระแอบไปทำบ้านครูอ้อยเลอะเทอะ)...กะปุ๋มเพิ่งขับรถไปเฉี่ยวมอเตอร์ไซด์ที่จอดไว้ข้างทางในซอยแคบคะ...หัวใจแทบสลาย...เพราะเกรงจะได้ทำสีรถใหม่...แต่โชคดีว่าขัดออกนิดหน่อย..รอยที่ว่านั้น...ก็จางแล้วคะ...ก็เหมือนรอยในใจเรานี่แหละคะ....ไม่นานรอยที่ว่าก็จะเลือนหายไปตามกาลเวลา...
....
กลับมาที่นี่อย่างคึกคัก....เพราะหัวใจเรียกร้อง...จากครูอ้อยที่รักของกะปุ๋มนี่แหละคะ...(ลูกอ้อนอีกแล้ว....555)
*^___^*
กะปุ๋ม
อรุณสวัสดิ์หลังเคารพธงชาติ
รถของนอกกาย ขอให้กายและใจครูอ้อยไม่เป็นไรก็พอนะคะ (ส่งลูกอ้อนแข่งกะปุ๋ม....)
เจ้าปิย๊อช ของครูอ้อย ไม่เป็นอะไรหรอกครับ เจ็บแป๊บเดียว เดี๋ยวก็หาย เพียงแต่อย่าไปมองมันมากเวลาล้างรถ ไม่งั้นเป็นต้องขัดแล้วขัดอีก ยิ่งขัด ของยิ่งขึ้น
อยากลองแข่งอ้อนเหมือนกัน แต่อ้อนไม่เป็น ทำไงดี
ครูอ้อย..ขา...กะปุ๋มเจอตัวพี่ sompornp แล้วคะ...
เธอน่ารักมาก...สดใส...มีเสียงเพลงเพราะๆ มาฝากกะปุ๋มด้วยคะ...
นี่แหละคะมิตรภาพที่...ไม่เคยน้อยลง...ในโลกแห่งนี้...
*^__^*
กะปุ๋ม
ครูอ้อยคะ มาขอแจม มีความสุขค่ะ นิดนิดหน่อยๆ....อย่าโกรธเคืองกันนะ....คุณเมตตามีเรื่องประมาณแบบนี้มาแลกเปลี่ยน...ขำ...ขำ...ขอเป็นพักเที่ยงนี้อย่าลืมมาอ่านนะคะ เขียนเส็รจแล้วแล้วจะมาเชิญไปอีกทีค่ะ