ปลอดภัยและอยู่ในสภาพดีกว่าตอนกลับจาก USA มากครับ ยกเว้นข้อมือที่มีอาการปวดตั้งแต่ก่อนไป ยังคงปวดโดยเฉพาะเวลาเขียนหนังสือ ที่หายช้าอาจเป็นเพราะต้องยกกระเป๋าขึ้น ๆ ลง ๆ รถบ้าง เครื่องบินบ้างทุกวัน เนื่องจากไม่มีอาการมากขึ้นจึงสบายใจว่าคงจะค่อย ๆ หายไปเองได้โดยการถูนวดด้วย Voltaren Emulgel

         กลับมาถึงพิษณุโลกตอนค่ำของวันจันทร์ที่ 27 มี.ค. 49 ก่อนขึ้นเครื่องบินที่ดอนเมืองได้มีโอกาสติดตามอ่านบันทึกใน blog ของทุกท่านที่สนามบิน ได้ทราบว่า OKM ของคุณบอย (24 มี.ค. 49) สำเร็จลุล่วงด้วยดี เกินความคาดหมายของผมจริง ๆ ครับคุณบอย จึงขอขอบคุณคุณบอยและ QAU รวมทั้งผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกท่านครับ เรื่องที่คุณบอยและทีมงานอยากที่จะทำอะไรต่อไปนั้น ขอตอบว่าไม่มีปัญหาครับ แล้วหาโอกาสมาพูดคุยกันในรายละเอียดอีกที (ทานข้าวกลางวันด้วยกัน)

         อีกเรื่องที่น่าชื่นชมยินดีเช่นกันคือ ก่อนขึ้นเครื่องบินที่ดอนเมืองเช่นกัน ผมได้พบท่านอาจารย์เสมอ (ดร.เสมอ ถาน้อย) ที่กลับจากการประชุมเครือข่ายวิจัยของ สกอ. ที่กรุงเทพฯ อาจารย์เสมอเล่าว่าการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับการทำวิจัยสถาบัน (R2R) ของ มน. ที่สวนป่านกกระยาง (24-25 มี.ค. 49) ก็สำเร็จลุล่วงด้วยดีเช่นกัน โดยที่ครั้งนี้เน้นที่เพื่อนำผลมาใช้ในการบริหารงานวิจัยจากเงินรายได้คณะ (5% ของรายได้คณะ) ได้ทราบสาเหตุสำคัญ ๆ หลายประการที่จะนำไปสู่การแก้ปัญหาที่ดีในปีต่อ ๆ ไป จึงปรึกษากับอาจารย์เสมอว่าเราน่าขยายผลของวิธีการนี้ไปกับเรื่องอื่น ๆ อีก เรื่องแรกที่ผมอยากทำต่อไปคือเรื่องเกี่ยวกับการเรียนการสอน ทั้งนี้เนื่องจากแต่ละคณะมีผลการประเมินการสอนโดยนิสิตและผลการประเมินการเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาโดยนิสิตอยู่แล้ว จึงน่าที่จะให้แต่ละคณะนำผลประเมินมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อหาทางพัฒนาการเรียนการสอนให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นต่อไป โดยทำเป็นวิจัยสถาบันเพื่อจะได้ข้อสรุปที่น่าเชื่อถือและได้ KA เกี่ยวกับการพัฒนาการเรียนการสอนอีกทางหนึ่งด้วย ขอขอบคุณท่านอาจารย์เสมอและทีมงานในงานวิจัย มน. รวมทั้งผู้มีส่วนเกี่ยวข้องอีกครั้งครับ

         แค่สองเรื่องดี ๆ นี้ ผมก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งและอยากที่จะกลับมาร่วมงานกับพวกเราต่อไปแล้วครับ

         วิบูลย์ วัฒนาธร