ครอบครัวหนึ่ง มีลูกสาวสองคน

ลุงเชย ผู้เป็นพ่อของลูกสาวทั้งสอง มีลูกเขยสองคน เขยคนโตเรียนจบปริญญา ส่วนเขยคนเล็กจบ ป.สี่

วันหนึ่งเขยทั้งสอง ได้มีโอกาสอยู่ร่วมกัน....พ่อตาเลยมีโอกาสจะทดสอบลูกเขยทั้งสอง

ลุงเชย ... สวัสดีลูกเขยทั้งสอง วันนี้พอจะชวนเธอทั้งสองไปธุระข้างนอกหน่อย

ลูกเขยทั้งสอง....ได้ครับพ่อ

ว่าแล้วก็ไปด้วยกัน โดยเดินทางไปด้วยเรือพาย

ลุงเชยหันไปเห็นเป็ด ก็เลยสงสัย อยากจะทดสอบเชาว์ปัญญาของลูกทั้งสอง เลยถามว่า

ลุงเชย....เขยใหญ่ ทำไมเป็ดลอยน้ำได้
เขยใหญ่....ก็เป็นมีขนซิพ่อถึงลอยน้ำได้
ลุงเชย....เออ ใช้ได้ๆ เก่งๆ มีเหตุผล แล้วเขยเล็กหล่ะ
เขยเล็ก....ธรรมดาพ่อ

ลุงเชยสงสัยนิดหน่อยว่า เขยเล็กตอบอะไรหนอ ธรรมดาพ่อ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วก็พายเรือเดินทางไปต่อ ไปเจอ ห่าน ก็เลยได้โอกาสถามต่อ

ลุงเชย....เขยใหญ่ ทำไม ห่านมันร้องเสียงดังหล่ะ
เขยใหญ่....ก็ห่านมันมีคอยาวซิพ่อ มันถึงร้องเสียงดัง
ลุงเชย....เออ ใช่ๆ เก่งๆ มีเหตุผล แล้วเจ้าเขยเล็กหล่ะ...
เขยเล็ก.....ธรรมดาพ่อ

ลุงเชย สงสัยอีกแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร กับเขยผู้ไม่มีปริญญา แล้วทั้งสามก็เดินขึ้นชายฝั่ง ต้องเดินไป เดินไปซักพักก็เจอ กอไผ่ เลยหันไปเห็นหน่อไม้ไผ่ เลยมีคำถามอีก

ลุงเชย....เขยใหญ่ ทำไม หน่อไม้ถึงแทงหน่อออกมาจากดินได้
เขยใหญ่....ก็หน่อไม้มันมียอดแหลมซิพ่อ มันเลยงอกขึ้นมาได้
ลุงเชย....เออ เข้าท่าๆ เก่งๆ เจ้านี้มีเหตุผลดีจริงๆ เขยเล็กหล่ะ
เขยเล็ก....มันก็ ธรรมดาอะพ่อ

ลุงเชยชักเริ่มหงุดหงิดกับเจ้าเขยเล็กจริงๆ ตอบอะไรหนอ เจ้านี่ชักจะกวนนะ แล้วก็เดินทางไปจนถึงบ้านที่จะไปธุระ แล้วก่อนขึ้นบ้าน ก็ต้องเอาน้ำมาล้างเท้าก่อนขึ้นบันได บังเอิญหันไปเห็นกอตะไคร้เขียวงามสดใส ใบเยอะเต็มทั้งกอ เลยสงสัยอีกแล้ว

ลุงเชย....เขยใหญ่ ทำไมตะไคร้นี้ถึงมีใบเขียวชอุ่ม
เขยใหญ่....ก็เวลาคนมาก็ก่อนจะขึ้นบันไดก็ต้องล้างเท้า มีน้ำรดตลอด
ลุงเชย....เออ มีเหตุดีมากเลย เก่งจริงๆ เขยคนนี้ แล้วเจ้าเขยเล็กหล่ะ
เขยเล็ก....อืม มันก็ธรรมดาอีกนั่นหล่ะพ่อ

ลุงเชยชักสงสัยในคำตอบเจ้าลูกเขยคนเล็กซะจริงๆ เลยทบทวนมาใหม่ ถามมาใหม่ตั้งแต่

ลุงเชย....เป็ดลอยน้ำได้ ธรรมดายังไงเจ้าเขยเล็ก.....

เขยเล็ก....เป็ดลอยน้ำได้ ก็ธรรมดาอะพ่อ พ่อเคยเห็นลูกมะพร้าวไหมพ่อ ไม่เห็นมันมีขน มันก็ลอยน้ำได้นี่พ่อ

ลุงเชย...อืม ก็ถูกของเจ้านะ  แล้วห่านหล่ะมันร้องเสียงดังได้ มันธรรมดายังไง....

เขยเล็ก....ก็ห่านร้องเสียงดัง ก็ธรรมดาอะพ่อ พ่อเคยได้ยินอึ่งอ่างใช่ไหมพ่อ ไม่เห็นมันมีคอ แต่มันก็ร้องลั่นทุ่ง ยิ่งกว่าห่านเสียอีก

ลุงเชย...เออ ก็ใช่ของเจ้าจริงๆ ด้วย มีเหตุผล  แล้วหน่อไม้ไผ่หล่ะ มันธรรมดาอย่างไร....

เขยเล็ก....พ่อเคยเห็นเห็ดไหมพ่อ มันก็งอกออกมาจากดินได้เหมือนกัน ไม่เห็นว่ามันจะมียอดแหลมนี่พ่อ

ลุงเชย...เออ ก็ถูกของเจ้าอีกนั่นหล่ะเขยเล็ก มีเหตุผลจริงๆ ด้วย แล้วเจ้าตะไคร้นี่หล่ะ เจ้าจะอธิบายยังไง ว่ามันธรรมดา

เขยเล็ก...ตะไคร้มีคนรดน้ำตลอดใช่ไหมครับพ่อ แล้วพ่อหล่ะอาบน้ำทุกวันใช่ไหมครับ

ลุงเชย...ใช่อาบน้ำทุกวัน

เขยเล็ก....แล้วพอเคยสังเกตผมของพ่อไหมครับ ว่าไม่เห็นจะงอกดกดำเหมือนตะไคร้เลย...

ลุงเชย....เอเจ้าเขยเล็กนี่....

และแล้วในคืนวันนั้น ลุงเชยก็ได้นอนทบทวนถึงปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านเมือง พร้อมๆ กับแนวทางคำตอบของลูกเขยทั้งสอง

มุมมองที่ผม มองเห็นเป็นดังนี้   

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นธรรมดา....เป็นไปตามกฏแห่งกรรม มีสิ่งนี้ย่อมมีสิ่งนี้ มีสิ่งนี้เลยมีสิ่งนั้น มีสิ่งนั้นเลยมีสิ่งนี้ ใครฝืนไม่ได้.....เกิดมาก็ต้อง แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครฝืนได้....มองทุกอย่าง เป็น เช่นนั้นเอง  ทุกข์สุขผสมปนกันแยกออกจากกันไม่ออก ปนอยู่ในส่วนผสม

คนจนก็สุขทุกข์หรือธรรมดาอย่างคนจน ภารโรงก็สุขแบบภารโรง ผู้บริหารก็สุขแบบผู้บริหาร ครูทุกคนก็สุขแบบครู ชาวนาก็ทำนาแบบสุขอย่างชาวนา นายกก็สุขแบบนายก ในทางกลับกันมีสุขแล้วก็มีทุกข์ตามแต่ละมาตรา  หากเอาความสุขของคนอื่นมาทำให้เราสุขเกินความพอดีอย่างที่เราเคยสุข บัดนั้นทุกข์ก็จะมาเยือน....

แล้วคุณหล่ะเห็นเป็นอย่างไร (อ่านความเห็นผม คุณใช้เม้าส์ระบายแถบด้านบนนะครับ)

ขอให้ทุกท่านสุขและทุกข์กันตามฉบับและมาตราที่ท่านเป็น......

ขอบคุณมากครับ

มิสเตอร์ช่วย

ปล. แก่นของเรื่องเล่าอาจจะผิดเพี้ยนไปตามต้นฉบับร่างตามแหล่งกำเนิด ผมได้รับฟังจากคุณพ่อตอนเด็กๆ เท่าที่จำได้ครับ