เมื่อวาน ย่างเข้าวันที่ ๙ ของการอบรมเพื่อเลื่อนวิทยฐานะครูให้มีหรือเป็นครูชำนาญการพิเศษ
ผมก็ได้เป็นวิทยากรเต็มเติม ในประเด็น “นวัตกรรมการศึกษา” และ “การเขียนรายงานวิจัย” ทั้ง กลุ่มสาระทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ และ ปฐมวัย โดยวิ่งไปมาระหว่างสองห้องของโรงแรมที่จัดอบรม บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่งรีบเช่นเดิม คือ คุณครูส่วนหนึ่งต้องพะวงเรื่องการเตรียมสอบสอนที่จะมีขึ้นในวันรุ่งขึ้น แต่ยังไงก็ตามต้องทำใบกิจกรรมที่เป็นแบบฝึกหัด(มีคะแนนด้วย) ทั้งหมด ๑๓ ใบกิจกรรม ภายใน ๒ วัน
ภาพของครูที่ดูง่วงหาว เพราะพักผ่อนน้อย ส่วนใหญ่หลับดึกดื่น เพราะนั่งทำแผนการเรียนการสอน ๖ แผนการสอนด้วยกัน (หนักหนาสาหัส) การแลกเปลี่ยนกับครูในสองวันนี้ จำเป็นต้องกระชับ และ เข้าใจได้ทันที
เป็นเรื่องลำบากใจของวิทยากร เพราะส่วนหนึ่งผู้เข้ารับการอบรมก็ตั้งความหวังไว้กับวิทยากรเป็นอย่างมาก ว่าเป็นตัวช่วยในการทำแบบฝึกหัดทั้งหมด จากที่ผมดูแล้วแบบฝึกหัดดูยาก ลักษณะวิเคราะห์ และยากมากขึ้นเมื่อสภาพของครูไม่พร้อมทั้งร่างกายและจิตใจแบบนี้
ร้องรำทำเพลง วิธีคลายเครียดของคุณครู
ในห้องปฐมวัย ผมเดินขึ้นไปหน้าเวที กล่าวสวัสดีตอนเช้าคุณครูทุกท่าน Morning talk พร้อมกับขอเป็นผู้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับท่าน เพราะผมอายุน้อย เทียบได้กับลูกๆของท่านในห้องนี้ ฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเป็นหลานท่านด้วย (ส่วนใหญ่เป็นครูผู้หญิง) เกือบ ๒๐๐ คน ...เสียงฮือฮา จับใจความความได้ว่า “ไม่จริ้ง ไม่จริง” พร้อมกับเสียงหัวเราะครืนใหญ่ ผมได้ค้อนเล็ก ค้อนน้อย ที่คุณครูส่งมาให้...บนเวทีชุดใหญ่
เมื่อผมอยู่บนเวที จึงต้องหยอดมุข ตลกๆให้คุณครูครื้นเครง หัวเราะสลับกันไป ...พอห่างหายมุขเด็ดๆ คุณครูก็ปิดปากหาวกันระนาว
บรรยากาศช่วงที่ผม บรรยายเรื่อง “วิจัย” และ “นวัตกรรม” ทั้งสองวันก็มีภาพแบบนี้ แต่ทุกท่านก็ตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างดี ทุกคนจด ทุกคนฟัง และถาม เพื่อความเข้าใจร่วมกันตลอดจนเพื่อทำใบงานที่มอบหมายลุล่วงไปด้วยดี
คุณครูเหนื่อย ท่านวิทยากรทั้งหลายก็เหนื่อยครับ แต่ก็มีความสุข ความผูกพันกัน (อบรมด้วยกันนาน) จนเป็นพี่เป็นน้องเห็นอกเห็นใจกัน
อีกไม่กี่วันก็ได้กลับบ้านแล้ว ....ขอให้คุณครูทุกท่านสู้ๆนะครับ
พี่
มีครับผม...ผมยืนยันว่าผมก็มีมุขตลกได้ครับ
เมื่อไม่นานมานี้ ผมกำลังโทรศัพท์อยู่ เสร็จแล้วน้องสาวผมถามผมว่า "พี่เอกเคยพูดเรื่องตลกหรือไร้สาระบ้างมั้ยเนี่ยะ"
คำถามนี้สะกิดใจจัง
เราจริงจังมากไป เราดูเป็นผู้ทรงวิชาการมากไป (มาด) หรือเปล่า....หากคนข้างนอกมองเราแบบนั้น
หลายๆคนเรียกผมว่า "พี่" ซึ่งผมก็ขัดใจ ผมก็ถามเขาว่าผมดูแก่เหรอ เพราะเราๆก็อายุใกล้กัน
เขาตอบว่าไม่หรอก พี่ดูเข้มด้วยบุคลิก ท่าทาง ที่เอาจริงเอาจัง
หลายครั้งมันย้ำว่า...ผมควรเปลี่ยนแปลงตัวเอง ลดความจริงจัง ลง
ทำอะไรที่สาระน้อยๆบ้าง ทำอะไรที่หลุดๆบ้างก็คงดีเหมือนกัน เดี๋ยวโดนข้อหา "แก่เกินวัย" คราวนี้คงไม่ใช่ความคิดแล้ว หน้าตาและเส้นผมก็คงแก่ไปด้วยจริงๆ
เฮ้อ...
คงจะเป็นอบรมที่เครียดครับเพราะยาวนานมาก...
พี่สาวผมสองคนที่ใต้ก็ไปอบรม อบรมกันเป็นอาทิตย์เลย...
ถือเป็นการอบรมที่เข้มข้นมากครับ...
เครียดครับ...เพราะทุกอย่างเร่งรีบไปด้วยกันทั้งหมด
สักครูท่านอาจารย์ของผม แจ้งทางโทรศัพท์ ให้ผมไปที่ ศูนย์วิชาการนานาชาติมช. เพื่อเป็นผู้ประสานงานความเรียบร้อยการสอบสอนของครู สุขศึกษาด้วย เพราะรู้สึกจะมีปัญหาเล็กน้อย
ผมไปก่อนครับคุณ
โถ...ใคร...ใคร้...มาว่าน้องเอกของพี่ไม่มีมุข ..เนอะ
จริง ๆ พกมุขมาตั้งครึ่งกิโล...อิอิอิ...^_____^
การมีความเครียดเป็นบ่อนทำลายตัวเองนะคะ
ลด..ลด..ลด...ความเครียด เติมมุขให้ตัวเองบ้างก็ดีนะคะ ดูอย่างพี่เล็กซิ 40 ฝ่าแล้ว...ยังดูเหมือน 14...นะ 555...
สวัสดีค่ะคุณเอก....คุณเอกเป็นวิทยากรอบรมคุณครูตั้ง 9 วัน คงเหนื่อยแน่ๆ...พี่ไปอบรมปฏิบัติธรรม (เพิ่งกลับมา) 2 วัน ยังเหนื่อยเลยค่ะ ... แต่แม้จะเหนื่อย แต่ก็รู้สึกอิ่มบุญค่ะ....แวะเอาบุญมาฝากรับไว้เยอะนะค่ะ.....
นึกภาพตอนคุณเอก พูดมุขตลกไม่ค่อยออก...ยิ้ม ยิ้ม
คุณเอก มี "มุข" กะเขาด้วยเนอะ (ไม่_น่า_เชื่อ)
ยินดีด้วยค่ะ ที่เวลาหัวเราะ บ้าง....
วิทยากรเองก็อย่าลืมสู้ ๆ นะครับ...
....
กิจกรรมยาวนานเช่นนี้ ครูและวิทยากรก็คงมีความอดทนและมุ่งมั่นเป็นอย่างมาก ถึงจะมีความรู้สึกรักที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ร่วมกัน
แต่ทุกอย่างก็เชื่อว่า..เป็นไปด้วยความเรียบร้อย และลุล่วงไปด้วยดี
เป็นกำลังใจให้คนทำงานอย่างวิทยากร, และบรรดาครู ทุกคน
มายืนยันว่าพี่เล็กอ่อนวัยครับ ทำงานเก่งและสวยด้วย
มีเคล็ดลับอะไรให้สวย สดใส ตลอดเวลาครับผม
ขอบคุณ อ.อาลัม อาจารย์คงสุขสบายดีนะครับ
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ ว่าหากครูมีความสุข เด็กๆก็จะได้รับความสุขนั้นด้วย
ให้กำลังใจครูครับ
ขออนุโมทนาด้วยครับ อ.แป๋ว
เห็นมั้ยครับ ว่าไม่เชื่อว่าผมมีมุขตลกอีกแล้ว ผมเป็นไงครับ ดูจริงจังมากไปเหรอครับ 55
อาจจะจริงนะครับพี่นิดหน่อย ว่าผมดูจริงจัง เพราะพี่เองก็เคยนั่ง F2F กับผมเเล้ว...
และวันนี้มายืนยันอีก
โอเคครับผม ผมจะเปลี่ยนแปลงบุคลิกนะครับ ให้เฮฮามากกว่านี้ครับ
วิทยากรเองก็มีท้อๆบ้างครับ 555
แต่ก็ได้กำลังใจดีๆจากเพื่อนพ้อง ...มีแฮง ขึ้นมาทันที
....
มีแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งครับ การที่ได้แลกเปลี่ยนกับครู และเป็นหนึ่งในส่วนของการพัฒนาศักยภาพครู ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจและตั้งใจอย่างที่สุด
ยิ่งเห็นว่า คุณครูท่านเครียดแล้ว ผมสงสารคุณครูครับ
การดูจริงจังก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งนะคะ สำหรับผู้ชาย เชื่อว่าที่พวกเราแนะนำคุณเอกให้ลดเสน่ห์นี้ลง ก็คงจะเพราะอยากให้คุณเอก "ผ่อนคลาย" มากขึ้นเท่านั้นเองค่ะ อยากรู้เหมือนกันนะคะว่า ปล่อยมุขอะไรไปบ้าง มีเล่าเป็นบันทึกเบาๆบ้างไหมคะ...
คุณเอก
เอาเพลงของไม้เมืองมาฝากเป็นกำลังใจนะคะ(เพลงอะไรก็ได้ เพราะ ๆ ทั้งนั้น)
(วันนี้ไปถนนคนเดินมา ซื้อมา 2 แผ่น)
ยังไม่ได้ขอบคุณวันที่เปิดเพลงในรถให้ฟังเลย แอบ...ประทับใจอยู่ แต่ไม่บอก..............
เพื่อน ๆ คุณเอก เป็นคนโรแมนติคด้วยค่ะ
ผมดูจริงจังครับ...
อาจจะจริงที่ว่าไม่ "ผ่อนคลาย" หลายๆคนคงอยากให้ผมผ่อนคลายมากขึ้น
บันทึกก็เหมือนกันครับ...บางทีก็อยากลดความจริงจังลงบ้าง บางทีก็เข้มจนเกินไป บางครั้งก็วิชาการมากไปหน่อย
ผมว่าบันทึกนี้เบาแล้วนะครับพี่โอ๋
หรือว่า...ต้องเรื่องเล่า เบา เบา กว่านี้อีก
ขอบคุณมากครับ พี่โอ๋ ที่ช่วยเตือนๆผมครับ
พี่อิ่งอ๊อบครับ
ช่วงนี้ผมยุ่งๆจนไม่ได้ทักทายพี่เลยครับ วันนี้ก็ไปที่ IC - CMU หลังที่ทำงานของพี่แค่ไม่กี่ร้อยเมตร
ว่างๆจะชวนพี่ไปทานอาหารที่ร้านคุณเชิญ อีกนะครับ ผมชอบบรรยากาศที่นั่นมากเลย
เพลงของ "ไม้เมือง" ชอบครับ เพราะเสียงเขาคล้ายพี่สุนทรี เวชานนท์ และเสียงดนตรีก็เพราะครับ ฟังในรถทำให้ผมอารมณ์เย็น และผ่อนคลายเวลาเครียดๆครับ
ปกติหากใครนั่งรถกับผม ผมจะเปิดเพลงที่ผมคาดเดาเอาว่า คนแบบนี้น่าจะชอบเพลงนี้แล้วก็เปิดเบาๆให้ฟัง ร้อยละ ๙๙ ถูกใจครับ (ผมเดาจากบุคลิก จากลักษณะทั่วไป)
ผมเคยรับอาจารย์ท่านหนึ่ง ไปประชุม ผมทราบก่อนว่า อาจารย์หัวเสียจากที่ทำงานดูอาจารย์อารมณ์ไม่ค่อยสู้จะดี...ไม่ได้การละครับ ผมเลยเตรียมเพลงที่คาดว่า รุ่นแบบอาจารย์ต้องชอบแน่
เมื่ออาจารย์ก้าวขึ้นนั่งบนรถ เปิดแอร์เย็นๆขับช้าๆ(ไม่พูดกับอาจารย์นะครับ) แต่เปิดเพลงเบาๆ ...ปรากฏว่าได้ผลครับ ท่านอาจารย์ของผม ยิ้มน้อยๆที่มุมปาก และขับมาได้สักเกือบกิโล ก็พอได้ยินเสียงเพลงฮัมเบาๆจากอาจารย์
เห็นมั้ยครับว่าเพลงมีผลต่ออารมณ์เราแค่ไหนครับ
ต่อ....
วันนี้ มีน้องท่านหนึ่งนัดผมไปที่ อนุสาวรีย์สามกษัตริย์ แต่ผมไม่มีที่จอดรถ มีถนนคนเดินพอดี...รถเยอะมาก
พอดีที่ อนุสาวรีย์มีการแสดงศิลปะของกลุ่ม "กั๊บไฟ" ครับ และมีการแสดงศิลปะวัฒนธรรมของพี่น้องกลุ่มชาติพันธุ์ด้วย (ทั้งชาวไทยภูเขา ไทใหญ่ และพม่า)
ผมวนรถหลายรอบไม่มีที่จอดรถ เลยขับกลับบ้านเลยครับ ไม่มีโอกาสเดินถนนคนเดินเลย...ฝากไว้ก่อนเถอะ
ไม่รู้ว่าพี่แวะไปบ้างมั้ย...
แต่ถนนคนเดินคนเยอะมากครับ..
เอาไว้มาก่อนนะครับ ผมจะเลือกเพลงไว้..คิดว่าพี่ต้องชอบแน่ๆเลยครับ
......
อุบไว้ก่อนครับ
เพิ่งสังเกตว่า ได้นำบล็อค ขำขำ มาไว้ในแพลนเนต คงช่วยให้มีมุขขำขำ ไปฝากอาจารย์ทั้งหลายนะคะ
ไม่รู้จะผิดหวังหรือเปล่านะครับ เพราะสาวๆที่ Comment ด้านบน ต่างก็ยืนยันบอกว่า "ไม่น่าเชื่อ"
บางที trick ขำๆจาก บันทึกที่หลากหลายที่เขาไปอ่านไปใช้ประโยชน์ได้ครับ
ขอบคุณคุณหุยมากครับ
สวัสดีครับ ร.ศ.ณัชชา
ผมอ่านในครูไทยดอทเนท ทราบมาว่า ข้อสอบยากมาก แบบไม่ค่อยตรงที่ติวกัน (ผมได้ช่วยคุณครูติวกันทั้งวันก่อนสอบ ทั้ง สามสาระ)
ด้วยที่ผมเป็นวิทยากรคลุกคลีกับคุณครู ผมเห็นภาพ เห็นบรรยากาศของการอบรมที่เครียด เข้าใจคุณครูท่านมาก
ผมอยากให้คุณครูสอบผ่านเกณฑ์กันทุกท่านครับ
สวัสดีครับคุณ
อิอิ.. รูปใหม่หล่อจังเลย ...คิดว่า คีนนูริฟ ฮ่าๆ ล้อเล่นนะครับ
ดีใจยิ่งครับ ที่พี่ สมนึก
คนที่บ้านของพี่สมนึก ท่านเก่งมากครับ ท่านเป็น คุณครูมหัศจรรย์ ตามที่ผมให้ฉายาไปไงครับ ตอนที่เป็นสาวคงจะสวยมาก ขนาดอายุขนาดนี้ยังสวยมากๆด้วยนะครับ
ทั้งสวยและเก่งพี่สมนึกคงภูมิใจ
รูปใหม่ ต้อนรับปีใหม่(ปี๋ใหม่เมืองล้านนา) ที่มาถึงครับ อากาศร้อน เปลี่ยนแปลงตัวเองเสียหน่อยครับ ภาคใต้เขาบอกว่า "ริดหัว" ครับ (ดูน่ากลัว)
แต่ก็สบายดีครับผม สบายหัวดี เย็นๆสบายๆไม่ต้องดูแลมากมาย สระผมเสร็จใช้มือสางๆตบๆ ก็ออกมาดูหล่อเหลาละครับ :)