Discover Lao with Mr.Jatuporn!!!
สะ บาย ดี หลวงพระบาง
"ออกพบตก" คืออะไร ???
ผมรับรู้เรื่องราว “ออกพบตก” ครั้งแรกจากสื่อแห่งหนึ่ง ว่าเป็นเรื่องราวของผู้คนทางตะวันตกเดินทางมาพบผู้คนตะวันออก และร่วมสานฝันอุดมการณ์ด้วยกัน
ในครั้งแรกผมคิดว่า ชายหนุ่มฝรั่งผมทองจากดินแดนตะวันตก มาหลงรักสาวลาวเสียอีก มันช่างโรแมนติคจริงๆนะนี่
ในความเป็นจริง ตัวแทนตะวันออกคือ “แวว” สาวลาวที่แม่ของเธอเป็นช่างทอผ้าชื่อเสียงลือเลื่องในหลวงพระบาง และตัวแทนตะวันตกคือ โจ แอนนา สาวช่างภาพนิตยสารที่อังกฤษ เดินทางมาค้นหาสิ่งที่แตกต่างให้กับชีวิต ความลงตัวมาพบกับกันเมื่อทั้งสองต่างก็มีความสนใจร่วมในสิ่งเดียวกัน
หลังเที่ยงวันเล็กน้อย หลังจากที่ช่วงเช้าผมเดิน trekking แบกเป้อันหนักอึ้ง ออกมาจากบ้านเชียงล้อม ไปสู่รีสอร์ทหรูกลางป่า ริมน้ำคานสีกาแฟใส่นม เพื่อไปฟังการเล่าเรื่อง การท่องเที่ยวโดยชุมชนของ Tiger trail บริษัทท่องเที่ยวลาวสัญชาติเยอรมัน (เรื่องราวนี้ผมจะเล่าในตอนต่อไป) ผมก็เดินทางออกมายังที่ “ออกพบตก” เลย
ออกพบตก คือ คำแปลที่มากจาก "East meet West" เป็นการเชื่อมโยงผู้คนเข้าหากันผ่านสิ่งทอ การแลกเปลี่ยนองค์ความรู้และแนวคิด วัฒนธรรม
แวว และโจ แอน เป็นผู้ก่อตั้ง ออกพบตก ในเดือนเมษายน ปี ๒๐๐๐
แววมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงในด้านการทอผ้า แม่ของเธอเรียนรู้การทอผ้าจากศูนย์การทอผ้าไหมที่ ซำเหนือ ทำให้แววได้เรียนรู้วิธีการทอผ้าตั้งแต่อายุยังน้อยและต่อมาเธอก็ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการทอผ้ารวมทั้งการมัดย้อมผ้าไหมด้วยวิธีทางธรรมชาติ เมื่ออายุ ๑๖ ปี แววได้ออกจากโรงเรียนเพื่อทำงานในด้านการต้อนรับ ทำให้เธอสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี
แววและโจ แอน พบกันในปี ๑๙๙๙ ที่โรงเรียนนอกเวลาที่หลวงพระบาง ซึ่งเป็นโรงเรียนที่โจสอนอยู่ โจได้ออกจากงานช่างภาพนิตยสารที่อังกฤษเพื่อค้นหาความแตกต่าง แววสอนโจให้ทอผ้าในหมู่บ้านของเธอที่ เชียงเล็ก และเป็นที่ซึ่งสมาชิก ออกพบตกได้เจอกันเป็นครั้งแรก ในเดือนเมษายนปี ๒๐๐๐
แววและโจ แอน ได้ แดง ก้อย และ น้อย เข้ามาร่วมอุดมการณ์ในการทอผ้าสำหรับห้องนิทรรศการโดยเฉพาะ หลังจากเริ่มผลิตผ้าประมาณ ๖๐ ชิ้น ทำให้ห้องนิทรรศการได้เปิดตัวในเดือนตุลาคมในปีเดียวกัน ทักษะและความคิดริเริ่มในการทอผ้าเป็นสิ่งที่ทำให้คุณภาพชีวิตดีขึ้นและนโยบายด้านจริยธรรมเป็นพื้นฐานของความสำเร็จ
บ้านหลังสวย เรียบง่าย ใต้ถุนเปิดเป็นที่แสดงนิทรรศการ
ที่ ออกพบตก วันนี้จึงมีทั้งแกลอรี่ โรงทอผ้า และส่วนที่แสดงนิทรรศการ พื้นที่เรียนรู้ ใต้ถุนบ้านโบราณที่ผมชื่นชอบ การจัดดิสเพลย์ แบบง่ายๆ ทำให้ผมประทับใจ
วันนี้ไม่เจอคุณแววเพราะได้ข่าวว่าเธอเดินทางไปเวียดนาม นอกจากนั้นผมยังประทับใจคุณโจแอน ผู้หญิงอะไร เท่ชะมัด ทั้งท่าทีการเดิน การพูดและการนำเสนอในวันนั้น
การสัมมนาเริ่มต้นจากการเยี่ยมชมการผลิตสิ่งทอจากตัวไหม รูปแบบการทอ การย้อมสีธรรมชาติที่มาจากรากไม้ เมล็ด ดอกไม้ ใบไม้และแมลง และผู้เข้าชมมีโอกาสลองถักทอ ปั่นไหมและย้อมสี มีการบรรยายพิเศษเรื่อง “เส้นทางสายไหม จากรังไหมสู่ลายผ้า”
จุดเด่นของออกพบตก
ธุรกิจนี้ได้ให้การจ้างงานที่ยั่งยืนต่อคนในท้องถิ่น ผ่านการผลิตและการตลาดสิ่งทอที่มีคุณภาพสูง ได้ให้ประสบการณ์การเรียนรู้แก่นักท่องเที่ยวที่หลวงพระบางรวมทั้งโอกาสในการฝึกอบรมแก่เจ้าหน้าที่และช่างฝีมือ การทำงานร่วมกับหน่วยงานพัฒนาและสหพันธ์แม่หญิงลาวได้ให้การฝึกอบรมแก่ช่างฝีมือที่มาจากพื้นที่ห่างไกลในการออกแบบการผลิตและธุรกิจสิ่งทออื่นๆที่เกี่ยวข้องกับทักษะ กิจกรรมการฝึกอบรมเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล รายได้บางส่วนที่ได้จากการขายจะนำไปใช้ในการฝึกอบรมชาวบ้านและสร้างความยั่งยืนระหว่างหมู่บ้านและตลาด
เกือบย่ำค่ำที่ผมใช้เวลาที่ ออกพบตก ผมไม่เบื่อเลย เพราะได้เรียนรู้สิ่งที่แปลกใหม่ การเข้าหาธรรมชาติ การอยู่ร่วมกับธรรมชาติแบบใกล้ชิด ธุรกิจที่อ่อนโยน ผมมองว่ามันงดงาม ภาพของหญิงลาวตำหุกที่แจ่มใส อารมณ์ดี นั่นหมายถึง ความภาคภูมิใจ ความสบายใจอย่างที่สุด เมื่อเธอได้บรรจงเหยียบหูก มือถักร้อยเส้นไหม ประดิดลงเป็นผ้าผืนสวย
Discover Lao Textile
Jatuporn Wisitchotiaungkoon
ออกพบตก
เมืองหลวงพระบาง
ไม่มีปัญหาครับคุณเนปาลี เพราะ อ.ขจิต เป็นที่รู้จักใน Blog Gotoknow ครับ
ดีครับที่ได้เทียบชั้นคนดังครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
ประเทศลาวเชามีอะไรดีๆมากนะคะ ดูอบอุ่น ขณะเดียวกันก็เย็นๆ ไม่เร่งร้อน ชีวิตมีความสุขค่ะ
สวัสดีครับ คุณเนปาลี
ยินดีที่ได้รู้จัก สาวช่างฝัน และมาดมั่น ดูจากรูปเหมือนผมได้พบเห็น คุณ โจ แอน ในครั้งแรก
ทราบมาว่าคุณเนปาลี เขียนหนังสือ ทำโปสการ์ด ด้วย ใช่หรือเปล่าครับ
โจ แอนเธอเป็นสาวอังกฤษ น่ารัก มาดเท่ ผมเห็นครั้งเเรกก็คิดว่า ผุ้หญิงอะไร เท่ขนาดนี้ เป็นบุคลิกสาวสมัยใหม่ที่มั่นใจดีครับ
ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่านบันทึกของผม ช่วงนี้ผมมีแง่มุมจากหลวงพระบางมาเล่าเรื่อยๆ เพราะได้ไปเรียนรู้ ประเด็นที่ผมสนใจ "การท่องเที่ยวโดยชุมชน" ที่ลาวใช้เป็นยุทธศาสตร์ในการขับเคลื่อนประเทศ นัยว่า ใช้แก้ไขความยากจน
โดยส่วนตัวผมชอบวิเคราะห์ยุทธศาสตร์ กับสิ่งที่ผมเห็น คือบริบท สถานการณ์ หลายครั้งที่ผมมองว่า มันขัดกันโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนผมจะเห็นว่า ในอนาคตมีปัญหาแน่นอน แต่ผมก็บอกกับตัวเองว่า อย่าวิเคราะห์ไปเกินเลย อาจไม่เป็นแบบที่คิดก็ได้
เป็นเรื่องที่ดีครับ เพราะเท่ากับว่าเราได้ เหลียวหลลัง แลหน้า ประสบการณ์ที่พบเห็น ประยุกต์ใช้กับงานพัฒนาชุมชนที่เมืองไทยได้เป็นอย่างดี
น่าสนใจมากครับ
 |
สะ บาย ดี - สวัสดีครับ พี่ sasinanda
ผมได้เดินทางเก็บเรื่องราวเล็กๆน้อยๆผ่านการมองของผม และพยายามเขียนเรียบเรียงออกมาให้อ่านครับ
วิถีชีวิตที่ลาวเรียบง่าย แต่ก็อบอุ่นด้วย เขาไม่ต่างกับเราทั้งเรื่องวิถีชีวิต วัฒนธรรม แม้กระทั่งภาษาที่พอจะเดาออก
มารยาทที่อ่อนน้อมของคนลาว ทำให้เรานึกรักเมืองนี้ขึ้นมาโดยพลัน
ออกพบตก เป็นสถานที่ที่น่าสนใจครับ ในเชิงวัฒนธรรม ที่ตั้งก็ริมนำโขง มองออกไปเห็นภูเขาเขียว ตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้ายามกลางวัน ที่นี่ลงตัวดีจังครับ
บ้านที่จัดแสดงเป็นนิทรรศการก็เรียบง่าย สไตล์โบราณ จัดดิสเพลย์แบบลูกทุ่ง น่าสนใจมากเลยทีเดียวครับผม
...
มีเรื่องราวอีกมากมายที่จะนำมาเสนอกันต่อไปครับ
ขอบคุณพี่มากครับที่มาอ่านและให้กำลังใจคนเขียน
แวะมาเยี่ยมครับ ผมเป็นออก แต่คิดจะวิ่งหาตก เพราะต่างก็มีดีไม่เหมือนกัน พิมพ์เองงงเองครับ
ผ่านมาหยุด ณ ที่นี้ ขอบคุณที่ได้ให้ฝากรอยขีดเขียน ขอบคุณในเอื้อารีย์ ของ G2K ขอบคุณจริงๆ
น้ำใจจากไหนก็แล้วแต่ไม่ว่าอออกหรือตก หอมหวานเสมอ 5555+
ท่านปีศาจเดียวดาย
ปีศาจเดียวดาย
ชะรอยเราคงเป็นคนมาจากเย็น ไปสู่เย็นกว่า แต่ยังไงก็ยังคงรุ่มร้อนด้วยดีกรี เบยลาว ที่ตำจอกกับสาวลาวยามค่ำคืนดาวสวยที่ บ้านเชียงล้อม ริมน้ำคานที่เงียบสงบ
กระผมยังปวดหัวตุ๊บๆตามจังหวะการเต้นของชีพจร ปากคอแห้งผาก กระหายน้ำจริงๆ
เสียงสาวเจ้ายังลอยแว่วมาในมโนสำนึก "อ้ายเว้าเก่งแท้ กลัวว่าคืนเมืองไทยแล้ว อ้ายจะลืมน้อง"
มันร้อนรุ่มอย่างที่กล่าวไป
คือ heat transfer แท้ๆเลยครับท่าน!!!
สะ บาย ดี ด้วยคนครับ
แวะมาเยี่ยมเยือน ขอบคุณที่ไปแสดงความคิดเห็นใน blog technology ของผมนะครับ
ออกพบตก ได้ เทคโนโลยีจะไปกับศิลปวัฒนธรรม ได้สักแค่ไหนนะ ;)
ก็ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณจตุพร
ขอโทษด้วยนะครับที่มาใช้พื้นที่วิพากษ์วิจารณ์ นิดหน่อย
 |
เทคโนโลยีก็เป็นตัวช่วยครับ เอื้อซึ่งกันและกันอยู่แล้ว หากเรานำเข้าไปใช้อย่างเหมาะเจาะและลงตัว
ขอบคุณครับที่มาแสดงความเห็นและมาเยี่ยม
เห็นมั้ยครับว่าเทคโนโลยี มันเข้าได้กับวัฒนธรรม :)
ยินดีครับ นาย K
ยินดีที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผม อ่านบันทึกของผม ชีวิตของผมเดินทางไปเรื่อยๆ เพื่อแสวงหาฝันของตัวเอง ซึ่งส่วนหนึ่งก็เป็นงานที่รับผิดชอบ
หากงาน- บันทึกของผมให้คุณได้เรียนรู้ และเปิดออกสู่โลกกว้างได้ ผมยินดีมากๆครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
รอบนี้....ขอชื่นชมอยู่ในใจแล้วกันนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
 |
ผมจะตั้งใจเขียนให้ได้สาระ และความสนุกนะครับ
ชีวิตที่ลาวนั้นเริ่มเปลี่ยนแปลงบ้างครับ เพราะกระแสทุนนิยมนี่เอง
สิ่งที่ผมเป็นห่วงที่สุดก็คือ เครื่องดื่มมึนเมายี่ห้อหนึ่งในลาวที่กำลัง มอมเมาให้คนที่นั่น ดื่ม ดื่ม และดื่ม นัยว่าให้ภาคภูมิใจว่า ....เป็นเครื่องดื่มที่น่าภาคภูมิใจ อะไรแบบนั้น
น่าเป็นห่วงครับ เห็นเยาวชนที่นั่นดื่มมากพอสมควร กระแสการท่องเที่ยวก็รุกเข้าไปหนัก การใช้การท่องเที่ยวเพื่อแก้ไขความยากจนนี่ก็สาเหตุหนึ่งเลยครับ ที่ไปเร่งกระแสนั้น
คนไทยก็ต้องไปศึกษาปรากฏการณ์บางอย่างที่นั่น เพื่อเหลียวหลัง แลหน้าอย่างที่ผมเคยบอกไว้ครับ
|
ชะห์ |
ชื่นชมในใจ แต่ได้พรรณาเป็นอักษรมาบอกกล่าว ก็ดีใจมากๆครับ ที่มาเยี่ยม อ่านบันทึกเรื่องราวจาก "หลวงพระบาง"
ติดตามต่อนะครับผม!!!!
สะ บาย ดี
 |
ออกพบตก
เป็นเสมือนผู้คนที่แตกต่างแต่มีจุดร่วมอันเดียวกัน ไม่ว่าเชื้อชาติใด ศาสนาใด หากเรามีจุดร่วมที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็จะเป็นการลงตัวที่สวยงาม
ความสุนทรียะ ของชีวิตหาได้รอบๆคัว มีความสุขง่ายๆ มีบ่อยๆให้เป็นนิสัย ยิ้มกับตัวเองในกระจก ก็มีความสุขทั้งวัน
ขอบคุณครับที่มาแวะเยี่ยมและขีดเขียนคำกำลังใจ
สะ บาย ดี ค่ะคุณเอก
ช อ บ ! มากๆ
ถูกใจตั้งแต่คำว่า " ออกพบตก " แล้ว...เพราะทำให้รู้สึกว่าโลกนี้เป็นหนึ่งเดียว ยิ่งอ่านยิ่งชอบเพราะงามเนื้อหาเหลือเกิน ...
ติดใจพาข้าว..อาหารที่อยู่ในนั้นมีอะไรบ้างคะ
ขอบคุณมากค่ะที่ทำให้ทราบว่า " โลก " เป็นหนึ่งเดียวได้ ถ้าใจตรงกัน..
สะ บาย ดี ครับ คุณเบิร์ด
โลกนี้ทุกอย่างเป็นหนึ่งอยู่แล้ว เพียงแต่มนุษย์เป็นผู้แบ่งออกไปด้วยกฏเกณฑ์ที่สร้างขึ้นมาพันธนาการตัวเอง
เมื่อตะวันตก ผู้ไกลด้วยเทคโนโลยี มาพบกับ ตะวันออกผู้เงียบขรึม สวยงาม ตามวิถี เป็นความลงตัวที่น่าประทับใจ
ทุกอย่างเป็นไปได้เสมอครับ
สะ บาย ดี ครับ คุณออต
แวว พบกับ โจ แอน ครับ
ผมเพิ่งทราบว่ามีไหมเจ ด้วย คือไหมตัวไหมข้างในไม่ตาย แต่คุณภาพไหมไม่ดีเท่าไหร่
มันทำให้ผมนึกถึง การทอผ้ากระเหรี่ยงที่บ้านผม ซึ่งภูมิปัญญาการย้อมไม่ได้น้อยหน้าที่ไหนเลย
การทอผ้าพื้นเมืองล้านนาอีกครับ ที่เราก็มีกรรมวิธีที่น่าสนใจ
วันนี้ผมลองนั่งคิดเล่นๆว่า จะลองชวนกลุ่มแม่บ้านมานั่งคุยเรื่อง ผ้าทอ ที่หายไปจากชุมชนเราแล้ว เราจะฟื้นมันได้อย่างไร
สำหรับงานของคุณออต นี่น่าภูมิใจมากเลยครับ ผมขอให้กำลังใจ ผมไม่สันทัดเรื่องที่ว่านี้ครับ แต่งานพัฒนาชุมชนในหลายๆประเด็นผมสนใจ หากเป็นผู้หญิงการทอผ้านี่ผมว่าเหมาะกับพวกเขามากครับ
ผมกำลังสนใจประเด็นนี้ครับ ว่าจะลองเกริ่นๆดูครับ
… เห็นโรงทอผ้า หมู่บ้านนิทรรศการ ... ออกพบตก ทำให้นึกถึง (อีกแล้ว)
... งานจุลกฐิน บ้านท่ายางหลวง อ. แม่แจ่ม เจียงใหม่ ค่ะ คุณเอก
... ครั้งแรกเลยนะคะ ที่ปูมีโอกาสได้ลองปั่นไหม ด้าย ... ยากยิ่งกว่า ปั่นต้นฉบับ อีกค่า
.
.. เห็นความทุ่มเทสุดตัว ของพ่ออุ๊ย แม่อุ๊ย นั่งหลังขดหลังแข็ง ทอผ้า ทั้งวัน ทั้งคืน โดยเฉพาะคืนสุดท้าย ทอกันยันสว่างเลย ... งานมี 7 วัน เลยนะคะ.
.. เสียดายค่ะ โพสต์รูปไม่ได้ ไม่งั้นจะให้ดูภาพ งามงด หมดจด แบบจะตะลึงเลยทีเดียวค่ะ
แต่คาดว่า คุณเอก คงเคยได้ยินข่าวคราว รึไม่อาจเคยไปร่วมงานแล้วกระมัง ... คิดถึงจัง คิดถึงทุ่งนาที่แม่แจ่ม ...
สวัสดีครับ 
K.Poo
ตอนนี้ผมอยู่เมืองปายครับ
ที่บ้านกระเหรี่ยงไม่ไกลจากปายเป็นหมู่บ้านที่ทอผ้าฝ้าย ย้อมสีธรรมชาติ วิถีชาวบ้านที่นี่น่าสนใจมากครับ
คิดว่าไม่น้อยหน้าที่อื่นเลย
เรื่องของความรู้ท้องถิ่นเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากครับ หากมีการจัดการความรู้ มี-สร้าง-ใช้ จะช่วยยกระดับองค์ความรู้ท้องถิ่นมากเลยครับผม
