มีเหตุผลอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้ผม ห่างหายแต่ไม่ห่างเหิน G2K ไปพักใหญ่เมื่อสองสามเดือนก่อน
คำถาม: อะไรนะที่สามารถดึงดูดผมตอนเย็นๆหลังอาหาร ให้ไปหมกมุ่นกับมัน แทนที่จะมานั่งหน้าจอเข้า G2K เหมือนเคย
คำตอบ: เจ้าสองตัวในรูปข้างล่างนี้ครับ
เมื่อกลางเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์ส้มหล่นใส่หัวผม ต้องบอกว่า ส้มลูกเบ้อเร่อด้วยครับ คืออาจารย์ของผม..อาจารย์สมชาย วัฒนอาภรณ์ชัย จำเป็นต้องผ่าตัด พอหลังผ่าตัดก็ไม่สามารถเลี้ยงสุนัขตัวโปรดทั้งสองตัวของท่าน คือ เจ้าโซดากับชาเย็น ต่อไปได้ จึงต้องหาคนเลี้ยงแทนอย่างถาวร ผมเป็นคนที่อาจารย์เลือกที่จะยกเจ้าสองตัวนี้มาให้ดูแลแทน
ผมเองเคยเลี้ยงสุนัขมาสมัยยังเเรียนอยู่กรุงเทพฯ แต่ก็เป็นการเลี้ยงแบบช่วยๆกันหลายคนพี่ๆน้องๆ ไม่เคยเลี้ยงคนเดียว แล้วก็ถึงสองตัวพร้อมกันแบบนี้ ก่อนจะรับเจ้าสองตัวนี้มาก็คิดหนัก แต่สุดท้ายด้วยความอยาก ก็ตกปากรับคำ แล้วชีวิตผมก็เปลี่ยนไป
เรื่องราวคงท่าทางจะไปกันใหญ่ สำหรับคนเลี้ยงสุนัขมือใหม่อย่างผม เอาเป็นว่า คงต้องเปิด blog ใหม่ เอาไว้บันทึกเรื่องนี้โดยเฉพาะ กับการเรียนรู้ที่จะเป็นเจ้าของสุนัขที่ดีแต่ไร้ประสบการณ์ เพื่อขอแรงสนับสนุนและคำแนะนำจากผู้รู้ทั้งหลายนะครับ
น้องโรจน์ครับ
นมัสการพระอาจารย์ครับ
น้องโซดา นั่งเรียบร้อย สมเป็นกุลสตรีมาก
แต่ฝากสะกิดเตือน ดช.ชาเย็นหน่อยเถอะค่ะ ว่านั่งโป๊แล้ว
แหม.. คุณพ่อก็ช่างถ่ายมาได้ ระวังโดนเซ็นเซอร์นะคะ อิอิ
^________^
คุณจูนครับ
คุณเกศครับ
สวัสดีฮะ คุณพี่หมอเต็มศักดิ์
seen ยังเชย และ low tech เพิ่งจะรู้วิธีติดตามอ่านบันทึกของพี่หมอ วันนี้ มีโอกาสเข้ามาอ่าน เป็นประโยชน์ มากฮะ
ได้เห็นรูป นางสาวโซดา สมัยสาวๆ อายุ 16 เธอสวยสง่ามากเลยนะฮะ... ถ้ามีโอกาส ก็อยากเห็นรูป ตอนเป็นคุณแม่โซดา โพสท่าเดียวกันกับรูปนี้นะฮะ...
ส่วน คุณอาชาเย็น น่าจะไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงเท่าใด นอกจากนิสัยที่เปลี่ยนไปคือไม่ค่อยอยู่เฝ้าบ้าน... ทีนี้ ผมรู้วิธีแล้วว่าจะติดตามอ่าน update อย่างไร...
น้อง seen ครับ