อ.อดิศร์ ได้ยกตัวอย่าง ... ความพอเพียงของกรณีจัดงานวันเด็ก โดย อบต. ...

เป็นกรณีที่ อบต. อยากจะจัดงานวันเด็ก อยากดำเนินการเอง ไม่พึ่งพาใคร ใช้เงิน 500,000 บาท จัดงานให้ทันสมัย มีการขายอาหารหลากหลายประเภท ผู้จัดคือ จนท. อบต. ซึ่งฟังดูแล้วก็ไม่มีอะไรเสียหาย คำถามคือว่า
อยากลองปรับปรุงกิจกรรมเหล่านี้ ให้การจัดงานวันเด็ก มีกลิ่นอายของเศรษฐกิจพอเพียงมากยิ่งขึ้น หรือถ้ามองในแง่ให้รู้ว่าผู้จัดมีแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงนั้น ตัวงานที่จะออกมาน่าจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

อันแรก ... จะเริ่มวิเคราะห์ที่ไหนก่อนดี ... ผมคิดว่า ทำในเรื่องความมีเหตุมีผลก่อน

• วิธีการกรองของผม
• ขออนุญาตเล่าเรื่อง กรณี อบต. จะจัดงานวันเด็กนี้ โรงเรียนที่อยู่ในพื้นที่ก็จัดอยู่แล้วในเรื่องงานวันเด็ก ซึ่งถ้า อบต. ไปจัดด้วย ก็จะเป็นการแย่งงานกัน ซ้ำซ้อน มันก็จะทำให้ดูว่า แล้ว อบต. จะจัดเพื่ออะไร หรือ อบต. อยากสร้างผลงานก็เลยไปจัด ไม่ใช่เพื่อเด็กใช่ไหม
• เพราะฉะนั้น อันแรกที่จะประเมิน คือ สมควรไหมที่เราจะไปทำโครงการเหล่านั้น ... ซึ่งถ้าเราบอกว่า อยากให้เด็กได้ประโยชน์เต็มที่ และอยากจะหลีกเลี่ยงไม่ให้มีการทำงานซ้ำซ้อน
• เราก็อาจทำในรูปแบบนี้ คือ อาจจะให้ อบต. ไปจัดร่วมกับ รร. ทำด้วยกัน โดยที่เพื่อจะให้เด็กได้เต็มที่ เด็กก็จะได้ไม่ต้องแบ่งเป็น 2 กลุ่ม และการที่ อบต.จัดเอง ก็อาจจะเสียเวลา ก็จัดร่วมกันเสียเลย
• แบบนี้ ฟังดูมีเหตุมีผลดีขึ้นกว่าที่จะแยกกันจัด

ในเรื่องของความพอประมาณ

• สามารถทำได้ในทุกมิติ เช่น เรื่องอาหารก็พอประมาณ
• สำหรับผม ก็คือ ในตัวอย่างนี้อาจมองว่า บางทีเราจัดงานวันเด็กทั้งวัน มันเยอะไปหรือไม่ เพราะบางทีช่วงเบรกบ่าย เด็กก็เริ่มเหนื่อย และไม่สนุก ถ้าเราสังเกตได้อย่างนั้น และเห็นเป็นประจำ เราก็จัดงานวันเด็กครึ่งวันก็พอ ให้เขาได้สนุกเต็มที่เฉพาะช่วงตอนเช้า บ่ายก็เลิก งบฯ ที่จะใช้ จาก 500,000 ก็อาจจะเหลือ 300,000 นี่ก็คือการจัดงานอย่างพอดี เป็นต้น

เรื่องภูมิคุ้มกัน

• อาจมองว่า งานของเราบางทีจัดแล้วมันกร่อยๆ ไม่มีสีสัน เด็กไม่มี งานก็จะเจ๊ง ทำยังไงดี
• ก็อาจจะชวนเอกชน บริษัทห้างร้านที่อยู่ในพื้นที่ อาจมีพนักงานขาย มี sale ที่รู้จักวิธีการเอาใจคน มีการใส่สีสันในงาน ก็เชิญเขามาเข้าร่วม ให้พนักงานมาดูแลเด็ก ... ก็จะเป็นการการันตีความน่าตื่นเต้นของงาน ... และเตรียมความพร้อมรองรับความเสี่ยงในด้านต่างๆ สิ่งนี้ก็คือ ภูมิคุ้มกัน
• เพราะว่าผมได้เรียนล่วงหน้าแล้วว่า ในการทำงานก็จะมีโอกาสเสี่ยงที่จะเกิดสิ่งที่ไม่คาดฝัน และพอนึกถึงปัจจัยเสี่ยงเหล่านั้น ก็หามาตรการรองรับ
• ถ้าผมจะจัดงานเหล่านี้ สิ่งแรกที่จะนึกถึงก็คือ เริ่มต้นจะทำอย่างไร หรือเราจะจัดงานโดยคาดว่าจะเชิญผู้ว่าฯ มาเปิด เราก็ทำได้ แต่เราก็ต้องคำนึงว่า เดี๋ยวท่านติดธุระ มาไม่ได้ แล้วคุณจะให้ใครเปิดแทน
• เราก็ต้องเตรียม list รายการความเสี่ยงเหล่านี้ไว้ หามาตรการรองรับ เช่น เรื่องฝนตก ก็ต้องหาสถานที่ที่อยู่ใกล้ๆ ร่มชายคา เพราะถ้าหากเกิดว่า ฝนตกจริงๆ ก็จะได้ย้ายไปใต้ชายคาได้ทัน เพราะว่าถ้าโล่งแจ้งมากนัก เดี๋ยวก็จะเปียกกันหมด เป็นต้น

ขั้นถัดมาในเรื่องของคุณธรรม เราทำเรื่องอะไรได้บ้าง

• ในเรื่องของการจัดงานวันเด็ก คุณแน่ใจหรือว่า ที่มานี้มีสตางค์อยู่ในกระเป๋าทุกคน แล้วถ้าบ้านไหนที่มีคนจน ที่มากัน แล้วเขาจะสนุกไหม
• ผมก็คิดว่า เราก็มีการเตรียมกับน้องๆ กลุ่มนี้สักนิดหนึ่งว่า แทนที่จะเอาของมาขายทั้งงาน ก็จัดให้มีมุมบริการดื่มฟรี มีอาหารฟรีแจก คนที่ไม่มีสตางค์ซื้อของกิน เขาก็จะเห็นว่า มาเล่นในงานวันเด็กได้ โดยมีอาหารแจก จากที่หน่วยงานจัดไว้ให้ ก็เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่เราจะมีให้กับครอบครัวที่ไม่มีสตางค์

เรื่องของความรอบรู้ ก็คือ

• การที่เราทำกิจกรรม เราได้แสวงหาความรู้มากพอแล้วหรือยัง ที่เราจะนำไปใช้ เพราะว่าบางทีเราไปเจอจังหวัดอื่น พื้นที่อื่นที่เขาทำโครงการและมีผลสำเร็จ เราไปถามเขาได้ไหม ว่า เขาทำยังไง ไม่ต้องอาย หรือเราไปแต่งตั้งคนที่มาจากพื้นที่อื่น ที่เขาทำได้ดี เช่น ไปเจองานวันเด็กที่อยุธยา เขาทำได้ดีมาก เราก็เอาผู้จัดที่อยุธยา ขอให้ท่านมาเป็นที่ปรึกษาให้กับเรา ท่านจะได้ให้คำแนะนำกับเราได้
• หรือว่า บางสิ่งที่เราไม่เคยทำ เช่น จัดงานให้เด็ก ท่านเคยถามไหม ว่าเด็กเขาอยากได้งานอะไร ชอบงานแบบไหน เพราะว่าส่วนใหญ่ผู้ใหญ่จัดทั้งนั้น เพราะฉะนั้นทำไมท่านไม่เอานักเรียนมาอยู่ในกรรมการด้วย สัก 1-2 คน เพื่อที่เขาจะได้สะท้อนว่า ในงานปีที่แล้วที่เขาเบื่อ เพราะอะไร ปีนี้เราจะได้มีความรู้มากขึ้น รู้จักแก้ไข ฟังเด็กบ้าง

... นี่ก็เป็นลักษณะของกิจกรรมที่สะท้อนแนวคิดของความเป็นเศรษฐกิจพอเพียง ที่อยู่ในตัวคนผู้จัดมากขึ้น ...

รวมเรื่อง น้อมนำเศรษฐกิจพอเพียง สู่การส่งเสริมสุขภาพคนไทย