มีเวลาให้ 1 ชั่วโมงในการบรรยาย....เครียดเลยค่ะ...เพราะ มีเวลาเตรียมตัวก่อนการประชุมประมาณ 2 สัปดาห์  ใช้เวลาสัปดาห์แรกไปกับการคิด คิด และคิด ว่าเราจะเตรียมสไลด์อย่างไรดี....

ในที่สุดก็ปิ๊ง! ได้วิธีเตรียมเนื้อหาที่จะไปบอกเล่าในวันนั้นจนได้  พี่เม่ยใช้เอกสารแบบประเมินห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ ตามมาตรฐาน ISO15189 (กว.4) เป็นหลักเลยค่ะ  อ่านข้อกำหนดไปทีละหมวดทีละข้อแล้วตีโจทย์ออกมาว่าเรื่องใดบ้างที่ต้องอาศัยความร่วมมือร่วมใจของบุคลากรทุกคนมาช่วยกันทำ  แจกแจงออกมาเป็นหัวข้อย่อยๆ แล้วจึงย้อนกลับมาเลือกหาประเด็นหลักที่จะดึงให้เรื่องเหล่านั้นเข้ามาอยู่รวมกันให้ได้  พยายามคิดคำหลักที่จดจำได้ง่าย เข้าใจง่ายๆ เพื่อนำมาใช้เดินเรื่องตลอดการบรรยายนั้น....พร้อมกับแทรกเรื่องสำคัญๆที่ทุกคนต้องรู้ ต้องทำทันทีเข้าไปด้วย....

เสร็จสิ้นภารกิจไปแล้วก็ต้อง AAR กันหน่อยล่ะค่ะ  รอช้าเดี๋ยวเหล็กจะเย็นไปเสียก่อน...ตีกันตอนร้อนๆนี่แหล่ะดี!

ความคาดหวังของตนเอง.....

• ต้องบอกว่าการเป็นวิทยากรในครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย อยู่ดีๆจะไปบอกให้ใครต่อใครทำงานให้มีคุณภาพได้ ตัวเราเองก็คงต้องมีประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อนบ้าง ในความเป็นจริงแล้วเราก็ยังมีคุณภาพจิ๊บจ๊อยอยู่  จึงต้องออกตัวก่อนการบรรยายไว้ก่อนเลยว่า เรามาเรียนรู้ไปพร้อมๆกันเนาะ!
• ความตั้งใจประการเดียวของพี่เม่ยในการบรรยายครั้งนี้ก็คือ "เราต้องทำให้เรื่องไอโซที่แต่ก่อนหลายคนรู้สึกว่าเป็นเรื่องไกลตัว ต้องเปลี่ยนทัศนคติใหม่ว่าไอโซเป็นเรื่องใกล้ตัว เป็นหน้าที่ของพวกเราทุกคนที่จะต้องช่วยกันทำงานให้มีคุณภาพ ได้มาตรฐานตามข้อกำหนดต่างๆ" เพื่อเตรียมตัวรับการประเมินในวันที่ 24-25 มีนาคม 2551 ที่ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว

เกินคาด.....

• น่ายินดีเป็นอย่างยิ่งที่มีผู้สนใจเข้าร่วมประชุมกันทั้งสองวันรวมกันกว่าสองร้อยคน และให้ความสนใจนั่งฟังกันตลอดการประชุมเป็นส่วนใหญ่ มีส่วนน้อยที่คงจะติดภารกิจจำเป็นจึงต้องเดินทางกลับก่อนที่การประชุมจะเสร็จสิ้น
• ได้รับ feed back จากหลายๆคนค่ะ(เช่น...จากบันทึกของคุณโอ๋) ว่าการมาประชุมในครั้งนี้เขาได้เข้าใจเรื่องการขอรับการประเมินมาตรฐานไอโซของภาควิชามากขึ้น  รับรู้บทบาทหน้าที่ของตนเองมากขึ้น และกระตือรือร้นที่จะกลับไปช่วยกันทำตัวให้เป็นคนไอโซกันทั้งภาควิชาเลย.....
• เราใช้เวลาได้พอดิบพอดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป คนที่เข้าร่วมประชุมก็ไม่ค่อยมีทีท่าว่าจะเบื่อหน่ายกับการนั่งฟังตลอดการประชุม

น้อยกว่าที่คาด.....

• พลังงานที่ใช้ในการบรรยายของพี่เม่ยหมดลงกระทันหันในวันแรกค่ะ น่าจะเป็นเพราะสภาพแวดล้อมของห้องประชุมที่ค่อนข้างอึดอัดและคับแคบ ระบบระบายอากาศที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนักทำให้หลายคนรู้สึกเหนื่อยและเพลีย (สงสัยจะขาดอ๊อกซิเจน) แต่ทุกอย่างก็ได้รับการปรับเปลี่ยนให้ดีขึ้นในวันที่สอง  เพราะเราได้เปลี่ยนห้องประชุมไปเป็นห้องโถงใหญ่ โอ่อ่า กว้างขวาง บรรยากาศน่ารื่นรมย์มากขึ้น  ทำให้พี่เม่ยรู้สึกว่าวันที่สองเหนื่อยน้อยกว่าวันแรกค่ะ
• เอกสารประกอบการบรรยายเตรียมไม่ทันค่ะ มาคิดทบทวนตอนนี้รู้สึกเสียดายมากที่น่าจะทำ check list ให้ทุกคนมีติดตัวไว้เลยว่า บทบาทหน้าที่ของแต่ละคนมีอะไรบ้าง.....