ครูอ้อยเคยเขียนบันทึกเกี่ยวกับตลาดนัดวัดดอนหวายมาแล้วครั้งหนึ่ง  ซึ่งครั้งแรกนั้นได้เดินทางมาในวันราชการ  ผู้คนจึงไม่มากมายเท่ากับผู้คนในวันนี้  เพราะว่าเป็นวันอาทิตย์

การมาครั้งนี้เหมือนมีความเคยชินแล้ว  เพราะขาไปเดินไปก่อน  อย่าเพิ่งซื้อ  เอาไว้ซื้อตอนขากลับ  นี่เป็นธรรมเนียมของตลาดวัดดอนหวาย  แต่การมาครั้งนี้แตกต่างจากครั้งที่แล้ว  เพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์  ผู้คนมากมายจริงๆ

ครูอ้อยเดินคู่กับครูมะ  เพราะคงจะเป็นคอเดียวกัน  เดินชิดขวา  ถ้าทุกคนเดินไปในทางเดียวกัน  การเดินคงจะเร็วกว่านี้นะ 

เดินไปก็มองดูว่าอยากได้อะไร  ขากลับเราจะมาซื้อ  เช่น  ลูกสำรองตากแห้งที่ครูอ้อยอยากได้ไว้กินเวลาเจ็บคอ  เคยเขียนสรรพคุณในบันทึก  เรื่อง  ใครว่าตัวสำรองไม่ดี.....ขอเถียง 

นอกจากจับจ่ายซื้ออาหารการกินเสร็จแล้ว  ครูเมตตาผู้เปี่ยมธรรม  พาพวกเราถวายสังฆทานในวัดและรับน้ำมนต์เย็นชื่นฉ่ำทั่วทุกคนแล้ว  จึงเดินมาหารถเพื่อเดินทางกลับบ้านใครบ้านท่าน