27 มกราคม 2009 (วันที่ 7 )
04:00 : ตื่นนอน
04:30 : สวดมนต์เช้า
07:00 : รับประทานอาหารเช้า
09:00 : ป้าหนึ่ง ลาสิกขา และลาศิลแปด เพราะป้าต้องกลับบ้านวันนี้
10:00 : รับประทานอาหารกลางวันที่เตรียมไว้ ป้าสอง มาเยี่ยม
11:00 : อาหารกลางวัน ปฏิบัติในช่วงบ่าย แต่มีการก่อสร้างภายนอกและมันก็มีเสียงดัง มีความคิดที่ประดังเข้ามา อยากที่จะบังคับให้ความคิดหยุด แต่มันก็ไม่หยุด
๑๘.๓๐ น. หลวงลุงให้คำสอนแต่ละคน เสร็จแล้วทำวัตรเย็นพร้อมกัน
การเดินจงกลม: เช่นเดียวกับเมื่อวาน ๔๕ นาที เพิ่มจุดนอกขาที่อยู่ด้านหลังหัวเข่า เป็นจุดที่หก เป็นเวลา ๔๕ นาที
คำสอนหลวงลุง :
ทัศนคติของคุณจะส่งผลกระทบต่อการทำสมาธิของคุณ
ให้คิดว่า45 นาที มันสั้นและสามารถทำได้ และมันจะไม่ยาวและน่าเบื่อ
สี่องค์ประกอบของร่างกายมีดิน น้ำ, ลม และไฟ
11:30 : นอน
28 มกราคม 2009 (วันที่ 8)
04:00 : ตื่นนอน
04:30 : สวดมนต์เช้า
07:00 : เตรียมอาหาร และ รับประทานอาหารเช้า หลังจากนั้นข้าพเจ้าได้นั่งสมาธิและทำความสะอาดห้องพัก
11:00 : รับประทานอาหารกลางวันที่เตรียมไว้
12-6 น . : ปฏิบัติต่อ แล้วทำความสะอาดห้องน้ำ เสร็จแล้วเดินรอบวัด
๑๘.๓๐ น. หลวงลุงให้คำสอนแต่ละคน เสร็จแล้วทำวัตรเย็นพร้อมกัน
การเดินจงกลม : ขั้นตอน 3"ยกหนอ, ย่างหนอ, เหยียบหนอ"นาน 45 นาที นั่งสมาธิ: 4 จุด ด้านบนและด้านล่างเหนือสะเอว "พองหนอ ยุบหนอ ทุกข์หนอ”
การทำสมาธิแบบนี้สามารถทำที่บ้านได้
คำสอนหลวงลุง:
- เมื่อเราอยากจะได้สิ่งใด ให้อธิฐานขอจากบุญของเรา
- ปัญหามี ไว้ให้เราแก้
หลวงลุงบอกให้ข้าพเจ้าปฏิบัติให้มากขึ้นในคืนนั้น
29 มกราคม 2009 (วันที่ 9)
หลังจากตอนเช้าสวดมนต์ ลาสิกขา ป้าสอง มารับตอนเจ็ดโมงเช้า
บทส่งท้าย
ความคิดและคำสอนที่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ มันอาจจะอ่านเข้าใจยากเพราะใช้ภาษาไทยปนภาษาอังกฤษ (ข้าพเจ้าไม่สามารถเขียนหรือพิมพ์ภาษาไทยได้) ข้าพเจ้าได้สัมผัสความสงบ และมีความสุขมากหลังจากการปฏิบัติ ไม่เพียงแต่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานเท่านั้น ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน เมื่อสภาวะต่างๆมากระทบจิตใจ โดยการกำหนดรู้และปล่อยวาง ใบหน้าของข้าพเจ้าเริ่มต้นเปลี่ยนเป็นสีชมพูในวันที่ 3 และ ในวันสุดท้ายของการปฏิบัติใบหน้าของข้าพเจ้าเปลี่ยนไปเป็นสีชมพูทั้งหมด!
ในคืนก่อนที่จะออกจากกรรมฐาน ข้าพเจ้าได้ไปถ่ายรูปหน้าพระพุทธรูปนอกวัด เพื่อนที่มาปฏิบัติกรรมฐานด้วยกันเป็นคนถ่าย รูปแรกที่ถ่ายออกมา เพื่อนข้าพเจ้าเห็นดวงไฟขนาดใหญ่ มีแสงสวยงามมาก อยู่ข้างกายของข้าพเจ้า
แม้หลังจากถ่ายภาพอื่น ๆ อีกมากมาย, วงกลมสีทองไม่เคยปรากฏอีกครั้ง หลวงลุงบอกว่าจะต้องเป็นเทวดา หรือบางสิ่งบางอย่างที่บอกให้ข้าพเจ้ากลับมาปฏิบัติต่อที่สำนักปฏิบัติธรรมนี้ในอนาคตภายภาคหน้า
ขอแบ่งบุญที่ข้าพเจ้าที่กระทำมาในครั้งนี้ ให้กับทุกๆคน ขอให้ทุกๆคนมีจิตโสมนัส และมาร่วมอนุโมทนาบุญนี้ทุกทั่วทุกคนด้วยเทอญ :)
จากบันทึกเดิม เมื่อเด็กไทยจากต่างแดน มาปฏิบัติกรรมฐานที่เมืองไทย
เขียนโดย ลูกสาว
แปลเป็นไทยโดย พ่อ