การได้เกิดมาเป็นคน  ได้ปฏิบัติหน้าที่แห่งตนได้ครบถ้วน  ก็ได้ชื่อว่า....เป็นคนที่มีคุณค่าแห่งความเป็นคน  

ทำอะไร   เกิดผลอย่างไร   ไม่ต้องมาพูดให้ใครเข้าใจ   จะปรากฏต่อสายตาผู้อื่นก็ด้วย...ผลงาน 

เป็นเกียรติภูมิแห่งตนที่ล่วงรู้ได้ด้วยการนับถือจากคนอื่น   

แต่หากไม่มีคนล่วงรู้  คนนั้นล่ะ...ที่จะเข้าใจตนเองอย่างถ่องแท้ว่า...ได้ปฏิบัติในทางที่ชอบที่ควร   

 เกิดมาเป็นคน  ที่เลือกไม่ได้   แต่เลือกได้  ในสิ่งที่ปฏิบัติ   เลือกปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม  สมควรแก่สังคมที่ได้อยู่   ทำประโยชน์แก่สังคมที่อยู่  

ถึงแม้ว่า....จะเป็นเพียงส่วนหนึ่งเล็กๆของสังคม    ที่ไม่ได้สำคัญอะไรมากมายนัก   แต่..ก็ยังขึ้นชื่อได้ว่า  ได้ทำ  ได้ปฏิบัติ  ในสิ่งที่ดีงาม  เป็นประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์   ที่ไม่ใช่..ดีแต่พูด   แต่ไม่ได้ทำ  

ทักษะกระบวนการคิดเบื้องสูง   ที่เน้นให้ผู้เรียนได้คิดวิจารณญาณ   เพื่อปฏิบัติได้   ไม่ใช่คิดเพียงแต่รู้  หรือเข้าใจ  ตรงกันข้าม   อันหมายถึง   ต้องปฏิบัติได้ในสิ่งที่ดีงาม  ที่สังคม  ยกย่อง  สังคมยอมรับ   

 เกิดมาเป็นครู   สั่งสอนศิษย์ทั้งความรู้  เจตคติ  และกระบวนการ   ที่สอดคล้องกับหลักสูตรของความเป็นคนและความแท้จริงของโลก     เพื่อประโยชน์ต่อนักเรียนที่จะต้องมีทั้งความรู้เพื่อความอยู่รอด  และความเป็นมนุษย์  

ถึงได้ถามว่า....ความเป็นครู  ก็เหมือนสาขาวิชาชีพอื่นๆนั่นล่ะ   เพียงแต่มีความละเอียดอ่อนมากขึ้น  เพราะทำงานกับคน  มิใช่  เครื่องจักรที่ไม่มีชีวิตจิตใจ   

ไม่ได้อยู่กับตัวหนังสือที่ดิ้นไม่ได้  เขียนอะไรไว้ก็เท่านั้น  

คน...มีอันจะเปลี่ยนไปตามกระแส   เปลี่ยนไปตามความพึงพอใจ   เปลี่ยนไปตามความรู้ความสามารถ  

เลือกไม้ได้จริงๆที่จะเกิดในสังคมอื่นๆ   เมื่อมาอยู่ในสังคมแห่งนี้   เพียงยึดถือในสิ่งที่ดีงาม ถูกต้องและเหมาะสม  อาจจะไม่ดี หรือถูกใจใครบ้างบางคนบางเหล่า  

อนึ่ง...โชคร้ายที่เกิดมาอยู่ในสังคมที่เสื่อมถอย  ซึ่งเลือกไม่ได้   แต่ก็ยังคงประทัง  ไม่ให้เสื่อมถอยไปมากกว่านี้อีก 

ลำพังเรา..ครูน้อยตัวเล็ก  เสียงเดียว  หรือจะไปเปลี่ยนแปลงสังคมใหญ่ได้   แต่เราเชื่อมั่นในสิ่งที่ดีงาม  ที่เราปฏิบัติมาหลายปี   ตลอดชีวิตของเราก็ว่าได้ 

แต่ละวันที่เราปฏิบัติหน้าที่  ส่งผ่านข้อมูล ก็จริงอยู่  นั่นคือหน้าที่ ภารกิจ พันธกิจ อันพึงมีพึงกระทำ พึงนำไปใช้  

แต่เราเป็นชาวพุทธ   อยู่ในโรงเรียนวิถีพุทธ  ซึ่งอาจจะไม่ตรงใจใครบ้างไม่รู้  แต่เราก็ได้ประพฤติ  ปฏิบัติ  ส่งถ่ายข้อมูลตามความจริงแห่งโลกของความดีความงาม 

 เลือกไม่ได้..และเปลี่ยนแปลง..ปลายทางที่เกิดขึ้นแล้ว..ไม่ได้ 

เราทำได้แต่เพียง...ยับยั้งให้มันเกิดขึ้นช้าลง    แก้ตรงไหน  ปัญหาของการเสื่อมถอย   แก้อย่างไร...ทุกคนในสังคมมีสิทธิคิด  มีสิทธิที่จะช่วยเหลือกัน  

ใครบ้างในสังคมที่จะลุกขึ้นมาช่วยเหลือกันแก้ไขในกรณีนี้    ก็จะมีแต่...ครูหรืออาชีพอื่นที่ไม่ได้เอ่ยถึง    ประพฤติปฏิบติอยู่เป็นนิจสินแล้ว   ไม่ต้องลุกขึ้นมาช่วยเหลือ....เพราะเราทำอยู่แล้ว  

เราปฏิบัติอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันในวันทำการ   ที่จะจรรโลงสังคมให้ปกติสุข   ส่งผ่านนักเรียนตัวน้อยๆ  และชุมชน   ที่เราจะช่วยได้ในหน่วยเล็กๆที่เราอาศัยอยู่  

หรืออาจจะช่วยในอาณาเขตกว้างออกมาในเว็บไซต์แห่งนี้   ที่จะนำความรู้เท่าที่มี   มาสู่ผู้อ่าน  ผู้ที่ต้องการความรู้  ได้เข้ามาศึกษากันและกัน ตามหลักการของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้  

ศึกษากันและกันอย่างถ่องแท้ 

เลือกเกิดไม่ได้..แต่เลือกที่จะประพฤติปฏิบัติ...ในสิ่งที่ดีงาม  ถูกต้อง และเหมาะสมได้