เมื่อผู้บันทึกตัดสินใจมาร่วมงานเฮฮาศาสตร์ครั้งที่สองที่อาศรมครูบานั้น ผมจินตนาการไปหลายอย่างทั้งนี้เพราะ เป็นครั้งแรกที่มาอาศรมครูบา เป็นครั้งแรกที่พบปะกับเพื่อชาว Blog จ้าวยุทธจักรทั้งหลาย และก็เดาสถานการณ์บ้างว่าจะต้องพบอะไรบ้าง ซึ่งก็ไม่ผิดที่คาดคิด ชื่นใจครับ 

ผมนึกเลยไปถึงว่าเพื่อนๆที่มาร่วมคงจะเขียนเล่าบรรยากาศ ประสบการณ์ ความคิดเห็นต่างๆที่ตัวเองพบเข็นมาสู่เวที G2K สาธารณะแห่งนี้ ให้เพื่อนๆที่ไม่มีโอกาสไปได้รับรู้และแสดงการมีส่วนร่วมในเวทีแห่งนี้ ผู้บันทึกถามตัวเองว่าจะเอามุมไหนของเฮฮาศาสตร์ ไปลงบันทึก ผู้บันทึกเดินชมพื้นที่บริเวณอาศรมที่กว้างขวางแห่งนี้แล้วก็ชื่นชมท่านครูบาเป็นยิ่งนักว่า กว่าจะสร้างมาได้ขนาดนี้ ท่านเสียเหงื่อท่วมทุ่งกุลาไปหลายรอบแล้ว  

ผู้บันทึกหยิบกล้องถ่ายรูปธรรมชาติไปพลาง พลันนึกถึงคราวที่ฉลองกรุงเทพฯ แล้วเขาเชิญมือกล้องระดับโลกมาเที่ยวกรุงเทพฯ และเมืองไทย แล้วให้เวลา 7 วันท่องเที่ยวไปทั้งกรุงเทพฯและประเทศไทย พร้อมทั้งถ่ายภาพมาแล้วให้คัดเลือกภาพที่สะท้อนความเป็นกรุงเทพฯและประเทศไทย ที่มี concept ว่า 7 day in Thailand ชอบแนวคิดนี้มาก จึงนึกเล่นๆว่าหากเฮฮาศาสตร์ครั้งนี้จะทำอะไรคล้ายๆอย่างนั้นบ้างน่าจะเกิดความแตกต่างออกมาบ้าง ว่าแล้วก็คว้ากล้องไปถ่ายอะไรๆที่เป็นธรรมชาติที่นี่ และนำมาเสนอ ผู้บันทึกไม่ได้เสนอแนวคิดนี้ต่อที่ประชุมหรอก เพราะปล่อยให้เป็นธรรมชาติของบุคคลมากกว่าจะไปกะเกณฑ์สิ่งใดๆไม่บังควรอย่างยิ่ง เพราะ "ธรรมชาติก็คือความงามที่เราสัมผัสได้จับต้องได้"  

นี่คือภาพแรกที่ผมเห็นและเอามาฝากครับว่าเมื่อผมเห็นผมก็นึกถึงสุภาษิตบทหนึ่งว่า โคควายวายชีพได้เขาหนัง คือสิ่งเป็นอันยังอยู่ไชร้  คนเด็ดดับสูญสังขารร่าง มีแต่ชื่อเสียงได้ ร้ายกับดี เป็นโลกนิติ์คำโคลง (หากผิดเพี้ยนไปขออภัยด้วยครับ) 

เดินมาอีกหน่อยเห็นภาพนี้แล้วชอบมาก เพราะมันเป็นชีวิตชนบทขนานแท้ คอกวัว ที่มีวัวกำลังกินอาหารมื้อสุดท้ายของวันนี้ท่ามกลางควันไฟที่สุมขึ้นมาเพื่อไล่แมลงที่จะเข้ามาเกาะกินเลือดวัว  เบื้องหลังคือป่าไม้ทึบบ่งบอกถึงความอุดมของความหลายหลายชีวภาพ ที่สามารถจะเข้าไปเสาะหาอาหารได้ จะพบสิ่งมีชีวิตเล็กใหญ่ต่างๆที่อาศัยความเหมาะสมทางธรรมชาติอยู่  บ่งบอกถึงคนที่เข้ามาทำหน้าที่ต่างๆกับสิ่งที่เราเห็นนั้น และ เห็นวงจรชีวิตที่เกี่ยวเนื่องมากมาย... 

ผมชอบหมูพันธ์นี้มาก ผมว่าหน้าตามันน่ารักดี โดยเฉพาะใบหูที่หลุบปิดมาข้างหน้าที่ยาวๆ สายตาที่เขามองเรา เหมือนจะบอกว่า “เฮ้ย..เองมาจากไหนกันวะ..หน้าตาไม่เหมือนข้าเลยว่ะ ข้าเป็นหมูครูบานะเฟ้ย..อู๊ด..อู๊ด..”  ที่ชอบเขาเพราะหูที่หลุบลงมาและตาที่สดใสเหมือนน้องหมาที่บ้านผม เจ้าคุ๊กกี้พันธุ์ โกลเด้น รีทรีฟเวอร์เลยครับ 

เดินเลยไปหน่อยเห็นเถาว์ถั่วยอดอ่อนเลื้อยพันกัน เหมือนเถาว์มันที่บ้านผู้บันทึก เกิดความคิดขึ้นมาว่า ยอดอ่อนที่เลื้อยไปแบบโดดเดี่ยวนั้นมันไปได้ไม่ไกลหรอกเพราะน้ำหนักของตัวเขาเอง จะยื่นไปไกลเพื่อเกาะโน่นเกาะนี่ไม่ได้  มีอย่างหนึ่งที่เขาจะทำได้คือหลายๆยอดต้องมาเกี่ยว เกาะ พันกัน โดยแต่ละยอดก็จะบิดตัวเองเป็นเกลียวและเกาะเกี่ยวกันก็บิดเป็นเกลียวใหญ่เพื่อเพิ่มความแข็ง แล้วจึงยื่นยอดอ่อนไปได้ไกลกว่ายอดอ่อนยอดเดียว... ต้นถั่วไม่ได้เข้าโรงเรียน ครูบาก็ไม่ได้สอน และไม่มีใครไปบอกไปสอน เขาทำของเขาเองโดยธรรมชาติ เอ..คนเราทั้งสอนทั้งสั่ง ทั้งอบ ทั้งรม ยังไม่ไปไหนเล้ย ...

ท้ายสุดวันนี้มาจบลงที่กอกล้วยครับ ครูบามีกล้วยหลายกอและงามๆผมมองดูกอกล้วย ดูเครือกล้วยแล้วก็นึกออกว่า เคยเรียนรู้จากชาวบ้านมาว่าธรรมชาติกล้วยนั้นมีอยู่ที่เราหากสังเกตดีๆเราจะพบเคล็ดลับ และสามารถพิสูจน์ได้ เมื่อไหร่ก็ได้ นั่นคือ เคล็ดการเอาหน่อกล้วยไปปลูกให้ออกเครือไปทางเดียวกันหมด เช่นให้เครือกล้วยออกทางทิศตะวันออกจะทำอย่างไร  เป็นประเด็นปริศนาครับ ใครทายถูกมาเอารางวัลที่ครูบาครับ จะเฉลยบันทึกต่อไปครับ