ได้รับการทาบทามจากน้องแป้น คนสวยแสนขยันแห่งสำนักงานอธิการบดีม.อ. มาตั้งแต่เดือนก่อนว่า ให้ช่วยไปเล่าประสบการณ์คุณอำนวยของภาควิชาฯให้กับกลุ่มเจ้าหน้าที่จากสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดสงขลา โดยไปคู่กับพี่เม่ย ดูวันที่และกลุ่มเป้าหมายแล้วเห็นว่า เป็นช่วงเวลาที่ปลีกตัวไปได้ไม่กวนเพื่อนร่วมงานมาก (คนไม่ขาดและอยู่ในจุดที่งานไม่หนักมาก) และเป็นกลุ่มคนในแวดวงที่เราคงจะคุยแลกเปลี่ยนให้เป็นประโยชน์ได้ จึงตอบตกลงไป ทำให้วันนี้ได้พบ 2 สาวแสนขยันแห่งสนอ.ของเรา เก็บภาพมาฝากเพราะถูกใจทั้งคู่เลยค่ะ   

เราสองคนไปกันตั้งแต่เช้าแรก ทั้งๆที่ได้รับมอบหมายให้เวลาในช่วงเช้าหลัง เพราะอยากไปฟังอ.นวลจิราและคุณเมตตาเล่าเรื่องการจัดการความรู้ในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ให้แก่ผู้มาดูงาน

เอาบรรยากาศมาฝากด้วยภาพค่ะ อ.ดร.วิภาดา เวทย์ประสิทธิ์ กรรมการ KM ของม.อ.เราก็มาร่วมดำเนินรายการในช่วงท้าย โดยท่านทำหน้าที่เป็นตากล้องในช่วงแรกด้วย

พี่เม่ยเล่าเรื่องที่มาที่ไปของโครงการ Patho OTOP โดยใช้สไลด์ของคุณเอื้อ-อ.หมอปารมี ซึ่งคุณเมตตามีติดอยู่ในโน้ตบุ๊ค เรียกได้ว่าขึ้นใจจนแม้ไม่ใช่สไลด์เราเอง ไม่รู้ว่าลำดับเป็นยังไง พี่เม่ยก็ยังเล่าได้น่าประทับใจตามสไตล์พี่เม่ยของเรานี่แหละ (เราคนกันเองก็ยังฟังได้ไม่รู้เบื่อ) ส่วนตัวเองก็ได้พูดในแง่มุมของคุณอำนวยตัวเล็กๆ ก็คิดว่าได้พูดสิ่งที่อยากจะพูด อยากจะสื่อให้คนเป็นคุณอำนวยทั้งหลายตามที่ตั้งใจ มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างเรากับหลายๆท่านจาก สิงหะนคร, จะนะ, ระโนด และได้แนะนำให้เข้ามาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันผ่านบล็อก GotoKnow อีกตามเคย (วันนี้ไม่ออกนอกหน้าเท่าไหร่ค่ะ น้อยกว่างานอื่นๆมาก) หวังว่าคงจะได้อ่านมุมมองของท่านอื่นๆ เกี่ยวกับงานวันนี้บ้าง

สิ่งที่เก็บตกมาเป็นพิเศษ และอยากบันทึกเป็นเรื่องติดใจในวันนี้มี 2 เรื่องค่ะ  เรื่องแรกมาจากคุณเมตตา วันนี้เธอเล่าวิธีการหาทีม ตอนที่พบดร.วิภาดาผู้เชี่ยวชาญทฤษฎี KM จากการแนะนำของเพื่อน ด้วยสำเนียงใต้ที่มีคำว่า  "สาว่า"...เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงเธอพูดใต้ ประทับใจกับเสียงอ่อนหวานนุ่มๆแปลกจากคนอื่นๆที่เคยได้ยินค่ะ วันหลังต้องขอให้พูดให้ฟังอีกสักที

ส่วนเรื่องที่สองเป็น "ความเปิ่น" ของตัวเอง ที่จะพยายามเปิดประตูห้องประชุมนี้เพื่อจะไปทำธุระส่วนตัวเสียหน่อย หมุนไปหมุนมาเปิดไม่ออกจนพี่เม่ยต้องมาเฉลย แหม...เวลาใช้ความเคยชินแทนสมองนี่..ได้บทเรียนแบบนี้เอง ทราบไหมคะว่า ต้องเปิดยังไงเอ่ย...มีใครเป็นพวกเราบ้างหนอ

แล้วค่อยมาเฉลยนะคะ เห็นอีกทีก็ยังไม่หาย"ติดใจ"เลย ฮึ่ม....ฮึ่ม...