เสาร์ที่ 4 มี.ค. พี่เม่ยพาน้องจิ้นไป ลองสอบ คัดเลือกเข้าเรียนในโครงการวิทย์คณิต
(SMA) ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ของโรงเรียนชื่อดังใน
อ.หาดใหญ่
นี่เอง เพราะเจ้าตัวต้องการรู้ความสามารถของตัวเองที่มีอยู่ในระดับชั้นประถม
5 เป็นการสร้างความมั่นใจก่อนที่จะต้องลงสนามจริงในปีหน้า
ผู้ปกครองล้นหลาม..
นักเรียนก็มากมายหลากหลายจากต่างโรงเรียน ทุกคนพากันไปยืน/นั่ง
รอหน้าห้องสอบของตัวเอง พี่เม่ยก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ
จนถึงเวลาเข้าห้องสอบ
นักเรียนทุกคนก็ต้องนำกระเป๋าสัมภาระมาวางไว้ที่ระเบียงตึก
หน้าห้องสอบ พี่เม่ยนั่งอยู่ที่ระเบียงก็เห็นเด็กๆ (รวมน้องจิ้นด้วยค่ะ)
วางกระเป๋าผลุง ผลุง ซ้อนทับกันบ้าง เรียงกันบ้างเต็มไปหมด
แล้ววิ่งเข้าห้องสอบไป
เอาล่ะ..เมื่อลูกเข้าห้องสอบแล้ว
ก็เสร็จสิ้นภารกิจของคุณแม่ที่แสนดี...พี่เม่ยจึงลุกขึ้นเพื่อจะเดินกลับมาที่รถ
ได้เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งรีบวิ่งกลับมาที่กระเป๋าตัวเองค่ะ
เขาหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วดึงสายกระเป๋าออกจากกัน
(สายกระเป๋าเชื่อมกันอยู่ด้วย ตีนตุ๊กแก)
หลังจากนั้นก็นำไปคล้องพาดกับราวระเบียงที่เป็นพนักพิง
แล้วจึงเชื่อมสายติดกันเหมือนเดิม
เขียนเองก็ยังนึกภาพตามไม่ค่อยจะได้
จึงต้องไปขอความช่วยเหลือจากจิตรกรประจำบ้าน คือน้องจิ้นนั่นแหละค่ะ
ว่าให้ช่วยวาดรูปให้แม่หน่อย
พี่เม่ยก็อธิบายยาวเหยียดเพื่อให้น้องเข้าใจ (ความตั้งใจจริงๆก็คือต้องการถ่ายทอดให้ลูกรับรู้
วิธีปฏิบัติที่ดีเยี่ยม
อันนี้ด้วยค่ะ)
น้องจิ้นฟังจนเข้าใจแล้วก็วาดรูปให้พี่เม่ยได้นำประกอบคำอธิบายดังนี้ค่ะ
|
นี่จัดเป็น best
practice ในการวางกระเป๋าไว้ไกลตัวเพราะความจำเป็นได้เลยค่ะ
เพราะไม่ต้องกลัวว่าจะหล่นลงไปข้างล่าง
ถ้าใครจะหยิบฉวยไปก็คงจะยากกว่าใบอื่น น้องจิ้นบอกด้วยค่ะ
ว่าของน้องจิ้นเป็นใบริมซ้ายนะคะ พยายามวางให้ชิดริมผนังแล้ว
แต่คราวต่อไปจะต้องทำอย่างพี่เขาบ้าง
(ถ้ากระเป๋าที่นำไปนั้นทำได้) |
หลังจากยืนมองจนกระทั่งเด็กชายคนนั้นจัดการกระเป๋าตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย
เดินเข้าห้องสอบไปแล้วพี่เม่ยจึงเดินกลับไปที่รถ พร้อมๆกับ
best practice ของเด็ก ป.6 ที่คนแก่อย่างเรา
ยังต้องทึ่ง!