ไม่นานมานี้ผมได้มีโอกาสรับรู้ถึงชีวิตของน้องคนหนึ่ง เรื่องราวที่เธอเล่าเหมือนด้านบวกของชีวิต เป็นเรื่องเล่าด้วยน้ำเสียงแจ่มใส หากหลับตาก็จะนึกภาพเห็นแววตาเป็นประกายของเธอได้

ในช่วงเริ่มต้นนั้น ผมฟังด้วยใจชื่นบาน เพราะในเรื่องนั้นมีสิ่งที่ผมนึกไปเองก่อนว่าเป็นด้านดี

แต่ยิ่งได้รับรู้ข้อมูลมากขึ้นจิตใจที่แจ่มใสก็เปลี่ยนไปเป็นห่วงกังวล เพราะสิ่งที่ได้รับรู้นั้น เมื่อกลั่นกรองจากประสบการณ์ที่ผมมีแล้ว ไม่ใช่ภาพที่สวยงามในตอนสุดท้ายอย่างที่เธอฝันไว้แน่

แต่ก็เกินกว่าที่ผมจะแนะนำให้ความคิดเห็นไปได้ เลยได้รับรู้ว่าผมเองขาดทักษะในการให้ความคิดเห็นในทางไม่สนับสนุนเป็นอย่างยิ่ง

ทำให้รู้ว่าการส่งเสริมให้ใครสักคนทำสิ่งที่เป็นเรื่องดีอยู่แล้วนั้นไม่ยาก แต่การห้ามใครสักคนไม่ให้ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำนั้นยากเหลือเกิน

โดยเฉพาะเมื่อสิ่งนั้นยังมาไม่ถึงให้เขาเห็นได้ด้วยตัวเขาเอง

แต่ถ้าเรารอให้เขาต้องเจอด้วยตัวเอง ก็สายเกินไปที่จะให้คำแนะนำแล้ว

จะห้ามคนวัยหนุ่มสาวไม่ให้ออกเรือเมื่อเราเห็นท้องฟ้าเป็นสีแดงนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หากเขาบอกเราว่าทะเลนั้นเต็มไปด้วยปลา

......

ผมเป็นลูกคนเดียว แต่ผมมีพี่น้องที่ช่วยเหลือดูแลกันอยู่มากมายหลายคนเหลือเกิน ผมเชื่อว่าชีวิตผมโชคดีมากที่ได้เรียนรู้ว่าพี่น้องนั้นไม่ได้หมายถึงต้องมีสายเลือดเดียวกัน

จิตวิญญาณที่มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้นั้นเข้มข้นกว่ารหัสพันธุกรรมที่ไร้จิตใจในตัวมันเอง

น้องคนนี้ผมเป็นห่วงเขามาก ที่จริงแล้วผมพยายามให้คำแนะนำเขามาตลอดเวลาเท่าที่ผมทำได้ในเรื่องต่างๆ ที่ผมมีโอกาส

ชีวิตเขาไม่ใช่ชีวิตที่ผ่านมาบนหนทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบที่สวยงาม แต่ต้องผ่านอุปสรรคมามากมาย มากยิ่งกว่าผม มากยิ่งกว่าวัยของเขา และมากยิ่งกว่าผู้คนโดยส่วนใหญ่

แต่เขาก็ยังเก็บแววตาที่เป็นประกายนั้นไว้ได้

ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นแววตานั้น

ผมเชื่อว่าถ้าเราจะสร้างโลกที่มีความสุข เราต้องสร้างแววตาเช่นนี้เกิดขึ้นให้มากๆ

พวกเราทุกคนมีชีวิตอยู่ในโลกที่ไม่สวยงาม แต่ความสุขที่เกิดได้บนความทุกข์นั้นสวยงามเสมอ

แต่เหมือนชะตาจะแกล้ง มองอย่างพุทธก็เป็นกรรม มองอย่างคริสต์ก็เป็น destiny เพราะเข็มนาฬิกาในระเบิดเวลาแห่งความทุกข์ของเธอเริ่มเดินอีกแล้ว

และผมไม่รู้ว่าจะห้ามได้อย่างไร

......

หากเธอไม่หลงไปกับอุ้งมือของซาตานที่เอื้อมมาในเงาของสีสันที่เธอมองว่าสวยงามนั้น

เธอก็คงรอดจากความทุกข์ที่แฝงมากับภาพที่ฉาบอยู่ด้านนอก

และจะได้เจอกับความสว่างที่แท้จริงที่รอคอยเธออยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่งแน่นอน

หนทางแห่งความสุขเปิดให้เธอเดินไปหาอยู่แล้ว เพื่อเธอจะได้แบ่งปันความสุขนั้นให้แก่คนอื่นๆ หากเธอไม่ได้หลงลงไปข้างทาง

......

ผมจะบอกเธอได้อย่างไรดี

......

ที่จริงแล้วช่วงเวลาที่ผ่านมาน่าเศร้ามาก

ยิ่งคิดก็ยิ่งพบว่าผมเองมันก็แค่คนช่างฝันที่มีความสามารถจำกัดเหลือเกิน การค้นพบใหม่ๆ ในชีวิตทุกวันคือการค้นพบข้อจำกัดของตัวเอง

ผมฝันจะทำให้คนมากมายให้มีความสุข

ผมนึกไปว่าผมมี destiny ที่ต้องทำเช่นนั้น ผมถูกสอนมาว่า freewill คือ destiny และความสุขคือของขวัญจากพระเจ้าที่ต้องแบ่งปัน

แต่แค่คนที่ผมรู้จักดีกำลังจะก้าวไปสู่ห้วงความทุกข์ผมก็ยังไม่มีปัญญาช่วยเหลือ

เป็นอีกหนึ่งในข้อจำกัดของผมที่ค้นพบและต้องอดทนอยู่กับมันให้ได้

ที่จริงแล้วผมมันแค่คนช่างฝันที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมายเลย