เขาก็คนเช่นเราที่เท่าเทียม
ยังเต็มเปี่ยมเป็นคนบนดวงจิต
ยังรักสุขเกลียดทุกข์ทุกชีวิต
มีความคิดเหมือนคนทุกหนไป
เขามีความสำนึกรู้สึกหิว
ยามท้องกิ่วโหยหาพอยาไส้
รอน้ำข้าวทุกคราวครั้งประทังไป
ความยากจนหม่นไหม้ไร้ของกิน
เขาต้องการบ้านช่องมีห้องหับ
เพื่อรองรับพักร้อนซ่อนทรัพย์สิน
ป้องกันแดดคุ้มฝนที่หล่นริน
เพียงที่อยู่ที่กินถิ่นของตน
เขาต้องการเสื้อผ้ามาห่อหุ้ม
เพื่อปกคลุมเรือนกายหลายเหตุผล
หนาวก็ผ่อนร้อนก็คลายได้ทุกคน
ของสงวนส่วนตนพ้นสายตา
ยามร่างกายไหม้หมองต้องป่วยไข้
เขามุ่งหมายให้หมอรอรักษา
พร้อมเครื่องไม้เครื่องมือหรือหยูกยา
ด้วยศรัทธาต่อสู้อยู่ต่อไป
คนมีค่าเท่าคนทุกหนแห่ง
ต่างแสวงแสงสวรรค์อันสดใส
บางคนสุขบางคนเศร้าเงียบเหงาใจ
ต่างเกิดแก่เจ็บตายไปด้วยกัน
...ความลำบากของผู้คนในโลกมีให้เห็นนานมาก...รู้จักประเทศเอธิโอเปียและการให้ความช่วยเหลือตั้งแต่เรียนชั้นประถม...จนทุกวันอายุจะ 60 ปีแล้ว ...ก็ยังมีอยู่ให้เห็นนะคะอาจารย์...
เป็นประเทศที่ทุกๆคนในโลกควรช่วยกันนะครับ
ขอบคุณอาจารย์มากๆครับ
เห็นในเฟซบุ้คค่ะ เศร้า...
ศาลาคนเศร้า
เป็นศาลาแห่งรักที่พักร้อน
รอยอาวรณ์แห่งหวังยังร้องขอ
ณ ศาลาคนเศร้าเฝ้าพนอ
รักหนอรักถักทอวันต่อวัน
มองเห็นคนบนแผ่นดินนี้
แตกต่างกันไปตามกรรมของตน
พอจะมีข้อคิดสะกิดใจได้ไม่น้อยเหมือนกันนะครับ