คำว่า "พ่อ" ในความรู้สึกของฉันคือบุคคลที่ฉันรักมากไปไม่น้อยกว่าแม่เลย เพราะท่านเป็นคนที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ในชีวิตเพราะพ่อของฉันเป็นคนสอนให้ฉันได้ทำอะไรเป็น รู้จักการใช้ชีวิตให้อยู่กับสังคมให้มีความสุข พูดถึงพ่อในความคิดของฉันตอนฉันยังเด็ก ฉันไม่ชอบพ่อเลยเพราะพ่อดุด่า ตีฉัน คอยขัดใจฉันอยู่เรื่อย แต่พอโตขึ้นลองมาคิดว่าทำไมพ่อถึงทำแบบนั้น ผลที่ได้คือเพราะว่าพ่อเป็นห่วงเรา คอยตักเตือนเวลาเราทำผิด มาถึงตอนนี้ฉันได้รู้แล้วว่าพ่อของฉันเป็นผู้ที่มีพระคุณอย่างมาก เป็นผู้ที่คอยตักเตือนเป็นครูคนแรกของฉัน สุดท้ายนี้อยากให้ท่านดูแลสุขภาพให้ดีเพราะฉันไม่ค่อยมีเวลากับไปบ้านเลยเนื่องจากมหาวิทยาลัยไกลจากบ้านมาก อยากให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงแบบนี้ตลอดไป เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ฉันได้ตอบแทนบุญคุณท่านต่อไปนาน ๆ และตลอดไป...
สวัสดีครับ คุณวีระพันธ์ จอมจิตร
อ่านแล้วประทับใจครับ ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปัน
ขอบคุณครับ
สวัสดีคุณจริยา ปันแก้ว รักมากเลยครับ