หลังจากเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๑ ผมหยุดเขียนชั่วคราว  เผลอหน่อยเดียว  เวลาผ่านไปหนึ่งปีครึ่ง  ช่างรวดเร็วจริงๆ  กำลังรวบรวมวัตถุดิบเพื่อกลับมาเขียนใหม่  หวังว่าคงจะได้พบกันเร็วๆนี้นะครับ

• เตรียมที่จะเขียนบันทึก  "เล่าการเดินทางด้วยภาพ" ตอน ๓ ในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้  ไปค้นพบภาพเก่าๆที่ถ่ายจากปักกิ่ง  แต่เป็นภาพโพสการ์ดทีอัดจากฟิล์ม  กำลังหาวิธีแปลงเป็นไฟล์ดิจิตอลอยู่   คิดว่าจะใช้วิธีสแกน  ไม่ทราบว่าคุณภาพของภาพจะตกลงไปมากไหม?  คิดว่าเขียนขอคำแนะนำในบล็อก  เห็นท่าจะดีกว่า

• มีผู้สนิทชิดชอบกับลุงท่านหนื่ง  มีปัญหาเกี่ยวกับฟันที่เคยอุดไว้เกิดหลุดออกมา   ไปหาทันตแพทย์ที่โรงพยาบาล  ไม่สามารถอุดฟันได้  เนื่องจากคนไข้เป็นผู้สูงอายุ  ไม่สามารถอ้าปากได้นานๆ   และที่สำคัญคือเมื่อคุณหมอนำสำลีหรือท่อดูดน้ำลายเข้าปากทีไรเป็นได้เรื่อง  คือคนไข้จะมีอาการอาเจียนทันที    ทันตแพทย์หลายท่านก็จนปัญญาที่จะรักษาให้  ทราบว่าหมอมัทนาท่านเรียนการรักษาเฉพาะทาง  ใครรู้จักหมอมัท  ช่วยติดต่อถามให้ทีว่าจะรับการรักษรได้ที่ไหน
• ช่วยบอกเอาบุญด้วยนะครับ  เพราะคนไข้ทานอาหารไม่สะดวก  ทำให้ซุบผอมไม่มีแรง
• ขอบคุณครับ

• หลายวันนี้ตื่นเช้า ตี ๕ ครึ่ง  สิ่งแรกที่ทำคือสวดมนต์และนั่งสมาธิ  วันอาทิตย์ใช้เวลาส่วนใหญ่อ่านบันทึกใน GTK เข้านอนเกือบตี ๒
• ได้ไปเยี่ยมคุณแม่  และจ่ายค่ารักษารวมห้องพักที่โรงพยาบาลให้ท่าน   มีความสุขใจมากที่ได้มีโอกาสดูแลท่านในวัยชราอย่างใกล้ชิด

• ตั้งใจอยู่เหมือนกันว่าจะเขียนสั้นๆ  แต่บางครั้งติดลม  ยิ่งเขียนยิ่งมัน  เลยเขียนเสียยาว  ขอบคุณคุณมะปรางที่เขียนแนะนำการเขียนอนุทิน  เป็นประโยชน์กับลุงและสมาชิกคนอื่นมาก  เอาพวกเราช่วยกันสนับสนุนด้วย

• ตื่นนอน ๖.๐๐ น.  รีบทำความดีเรื่องที่ ๑ ก่อนคือรีบดับไฟหลายดวงที่ไม่จำเป็นต้องใช้  เพื่อช่วยกันลดความร้อนของโลก  สองนั่งสมาธิ  สามจะไปกราบคุณแม่ตอนเย็น  และพาท่านออกไปเดินออกกำลังกาย  และทานข้าวเย็นกับท่าน ทำความดีเล็กน้อย  แต่ทำทุกวัน  คิดดีทุกวัน  ช่างสุขใจจริงๆหนอ 

• คนเรามีวิธีหาความสุขได้หลายวิธี  แต่ลุงมีวิธีง่ายๆที่ทำอยู่เป็นประจำ  คือนึกถึงความดีของคนที่เรารู้จักอยู่เสมอ  ความดีของคนในอดีตและปัจจุบันที่ได้อุทิศให้กับบ้านเมือง
• คิดเมื่อไรสุขเมื่อนั้น  ไม่ต้องเสียเงิน  หรือเปลืองน้ำมันรถไปทานอาหารฟังเพลงนอกบ้าน  เพียงนั่งหลับตาสบายๆนึกอะไรให้ว่าง  ไม่ยึดติดกับอะไร
• ลุงยังตั้งใจอีกต่อไปว่า  จะพยายามทำความดีอย่างน้อยวันครั้ง  ถึงแม้จะเป็นความดีเล็กๆน้อยๆก็ตาม  ยิ่งทำให้ลุงมีความสุขเพิ่มขึ้น  คิดถึงความดี  แล้วทำความดี แล้วก็คิดถึงความดีอีก  แล้วก็ทำดีอีก  ทำอย่างนี้เรื่อยไปจนกว่าชีวิตนี้จะหาไม่
• วันนี้ลุงได้ทำความดีถึง ๓ เรื่องแนะ   ช่วยต้นไม้ใบหญ้าไม่ให้จมน้ำตายเพราะฝนตกมากน้ำลุงช่วยวิดน้ำออก  เรื่องทีสองคือส่งเมล์ไปให้กำลังกับเพื่อนด้วยบทเพลง "ศรัทธา" ไม่ท้อถอย  และเรื่องสุดท้ายโอนเงินร่วมสมทบกองทุน GTK
• คิดถึงเรื่องที่ทำแล้ว  ลุงมีความสุขมากกว่า ๓ เท่าเสียอีก
• วิธีหาความสุขของลุงนั้นถึงไม่ยากก็จริง  แต่ก็ไม่ง่ายนักสำหรับคนบางคนในบ้านเมืองเราในปัจจุบัน

• หลายวันนี้มีความสุขมาก  ความสุขที่ได้พบเพื่อนเก่าที่ขาดการติดต่อกันนานมาก  เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนคนนี้เคยเป็นหุ้นส่วนทำการค้าด้วยกันมาก่อน   นอกจากเรื่องงานธุรกิจแล้ว  เรายังมีความใกล้ชิดกันในเรื่องส่วนตัว  รวมทั้งเป็นเพื่อนสนิทที่ทุกคนในครอบครัวรู้จักด้วย  ผมมีความประทับใจในตัวเพื่อนคนนี้ในหลายๆด้าน  ท่านเป็นคนที่อ่านหนังสือไวมากๆ  เรียนภาษาต่างปรเทศได้เร็วมาก  ไปค้าขายด้วยกันที่ต่างประเทศ  ไม่กี่เดือนก็พูดภาษาเขาได้ดี   ทั้งยังมีหลักการทำการค้าที่สุดจะวิเศษ  รวยแบบไม่เสี่ยง ระเอียดรอบครอบในการลงทุน   หลักการเหล่านั้น  ผมยังใช้อยู่จวบเท่าทุกวันนี้

• ได้อ่านบันทึกของท่านอัยการชาวเกาะเช้านี้  ว่าการไกล่เกลี่ย  หริอประนอมยอมความกันนั้น  เป็นสิ่งที่ดี  จำเป็น  และเหมาะสมกับสังคมเราอย่างยิ่ง  ถ้าสองฝ่ายต่างยอมถอยกันคนละก้าว  ต่างฝ่ายก็จะเห็นโลกที่  ทั้งกว้าง  ทั้งใหญ่ขึ้นอีกมากทีเดียว   เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเราจะมาฟ้อง มาทะเลาะ ขัดแย้งกันให้อายุสั้นลงทำไม   หรือว่าท่านเหล่านั้นมีอายุอยู่เป็นร้อยๆปี?   มีอะไรก็มาคุยกันดีกว่านะครับ

• ประเดิมตอนหนึ่งไปแล้วเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา  "เล่าการเดินทางด้วยภาพ"  มีหลายท่านแวะเข้ามาให้กำลังใจเช่นเคย
• ระยะนี้พักผ่อนไม่ค่อยจะพอ  เพราะว่าต้องใช้เวลาค่อนมากกับการไปค้นหาภาพถ่ายเก่าๆ  เตรียมไว้เพื่อบันทึก

• หลังจากพักหายเหนื่อย  จากการเดินทาง  กลับมาเริ่มบันทึกใหม่อีกครั้ง  "เล่าการเดินทางด้วยภาพ"  ประเดิมด้วยประเทศจีน  กรุงปักกิ่ง  ซึ่งมีติดต่อกันหลายตอน และจะทะยอยบันทึกเมืองอื่นๆที่เคยเดินทางไป  

หลังจากนำบันทึก  "ปริญญาชีวิต" ทั้งสิบตอนลงใน GTK เรียบรัอยแล้ว  ระหว่างรอเขียนบันทึกเรื่องใหม่อยู่   ก็คิดว่าจะนำภาพการเดินทาง พร้อมทั้งประสบการณ์ที่พบเห็นมาเล่าสู่กันฟัง  แต่ยังขาดประสบการณ์อีกมาก  จึงขอคำแนะนำไปยังเพื่อน GTK และกำลังรอวิทยาทานจากท่านเหล่านั้นอยู่  หวังว่าคงจะได้เริ่มบันทึกในเร็วๆนี้

• บ่ายวันนีัได้ชวนแม่บ้านไปกราบนมัสการพระธาตุพระพุทธเจ้าหลายพระองค์รวมทั้งอัครสาวกของท่านด้วย  ที่วัดยานนาวา กรุงเทพมหานคร  เพื่อเป็นศิริมงคลแก่ชีวิตเราทั้งสองรวมทั้งลูกหลาน
• ต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยในระยะสองสามเดือนนี้  ทำให้ไม่มีเวลาจะเขียนบล็อก  คงจะหายไประยะหนึ่ง  จนกว่าจะมีความพร้อม จึงจะเริ่มเข้ามาเขียนใหม่
• ระหว่างรอการตัดสินใจของผู้เขียนเองว่าจะนำเสนอเรื่องแนวไหน  จึงจะเป็นประโยชน์  ต่อผู้อ่านที่ท่านสละเวลาอันมีค่าเข้ามาอ่านบล็อกของเรา  ผู้เขียนจะนำประสบการณ์การเดินทางพร้อมภาพมาบันทึก

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา  ได้บันทึก ปริญญาชีวิต ตอนที่ ๙ ยังเหลืออีก ๑ ตอนคือตอนที่ ๑๐ ก็จะจบการบันทึกในอาทิตย์หน้า  กำลังตัดสินใจอยู่ว่า  จะเขียนบันทึกต่ออีกหรือไม่   เพราะต่อจากนี้ไปมีรายการเดินทางอีกหลายครั้งในต่างประเทศ  แต่จะพยายามเข้ามาอ่าน

• นายกรัฐมนตรีจีน  อุนเจียเป่า เป็นผู้นำท่านแรกที่เข้าไปดูแล  และให้กำลังใจ  แก่ชาวบ้านที่เคราะห์ร้าย  และประสานงานกับหน่วยกู้ภัย ตลอดจนหมอและพยาบาล  ประธานาธิบดี หูจิ่นเทา ก็เข้าไปยังทุกพื้นที่ที่ประสบภัยพิบัติ  ดูแลและเยี่ยมเยียนผู้บาดเจ็บอย่างใกล้ชิด  ช่วยผู้ที่ถูกฝังอยู่ใต้สิ่งสลักหักออกมาได้หลายคน
• การช่วยเหลือทำได้ยากลำบากมาก  เพราะถนนหนทางถูกตัดขาดหมด  น้ำไฟก็ไม่มี การสื่อสารโทรคมนาคมติดต่อไม่ได้เลย
• ทางรัฐบาลจีนได้ระดมกำลังทหารตำรวจ หมอ พยาบาล วิศวกรต่างๆ  รวมกันนับแสนคนเพื่อเข้าไปยังพื้นที่ภัยพิบัติ  เพื่อกู้ภัยและช่วยผู้ที่อาจจะยังมีชีวิตหลงเหลืออยู่ภายใต้ตึกหักพัง  ในจำนวนนั้นมีทหารระดับนายพลรวมอยู่ด้วยถึง ๗๐ กว่าคน  พื้นภัยพิบัติยังมีอันตรายอยู่มาก  เพราะฝนที่ตกลงมา  อาจจะทำให้มีการเกิดแผ่นดินถล่มขึ้น
• ญี่ปุ่นเป็นประเทศแรกที่ส่งหน่วยกู้ภัยเข้าไปช่วย  ตามด้วยเกาหลีใต้และสิงคโปร

• มีเพื่อนเก่ามารับที่สนามบินไป๋หวิน  กวางโจวไปทานอาหารค่ำกับเพื่อนอีกหลายคนที่คอยอยู่ที่ภัตราคาร  อาหารจีนของมณฑลกวางตุ้ง  คนในจีนแผ่นดินใหญ่เขาเรียกว่า เวย่ใช่   ระหว่างอร่อยกับอาหารของที่นี่อยู่  ได้ปรึกษากันว่า  หลังจากคุยเรื่องงานที่หนานไห่เรียบร้อยแล้ว จะเดินทางไปเที่ยวไหนกันดี
• ตัดสินใจกันว่าจะไปเมือง  ตงซิง ซึ่งเป็นเมืองติดชายแดนเวียตนาม  โดยมีรายการท่องเที่ยว  ฮาลองเบย์  และ ฮานอย
• หมายกำหนดเดินทางวันที่ ๑๓ พ.ค. ๒๕๕๑ ก่อนเดินทางหนึ่งวัน  เกิดแผ่นดินไหวที่มณฑลซื่อชวน (เสฉวน) มีจุดศูนย์กลางอยู่ที่ ๘ ริกเตอร์  เกิดความเสียหายกับบ้านเรือน ชีวิตและทรัพย์สินมากมาย  นับจากวันทีเกิดแผ่นดินไหวจนถึงวันนี้ เป็นวันที่ ๘ ยอดผู้เสียชีวิตมีถึงห้าหมื่นคนเศษ  บริเวณที่ได้รับผลเสียหายมีถึง  หนึ่งแสนตารางกิโลเมตร
• เมื่อวันที่ ๑๙ พ.ค. ๕๑ รัฐบาลจีนได้ให้ทุกหน่วยงานทั่วทั้งประเทศลดธงครึ่งเสาเป็นเวลาสามวันเพื่อเป็นการไว้อาลัยแด่ประชาชนผู้ประสบเคราะห์กรรมในครั้งนี้  และในวันเดียวกัน คือวันที่ ๑๙ เวลา ๑๔ น. ๒๘ นาที  ผู้นำประเทศจีน  ประชาชน ทุกชนเผ่าทั่วทั้งประเทศ ตลอดจนสถานทูตจีนในต่างประเทศ  พร้อมใจกันยืนไว้อาลัยเป็นเวลา ๓ นาที  ผู้เขียนเองก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้นที่ยืนไว้อาลัยด้วย ณ. ที่สนามบินไป๋หวิน จนรู้สึกมีน้ำอะไรเย็นๆอาบอยู่บนแก้มทั้งสองข้าง 
• ขณะเดียวกันเสียงไซเรน  เสียงแตรรถยนต์ เสียงหวูดรถไฟ  เสียงแตรเรือต่างๆก็ดังขื้นพร้อมกันทั่วประเทศ  ทำให้ผู้เขียนซาบซึ้งในความรักของคนจีนที่มีด่อกัน  มีความสามัคคีอย่างดียิ่ง  อดน้ำตาไว้ไม่อยู่ต้องไหลพรากอีกครั้ง

• เดินทางไปเมืองหนานไห่ ประเทศจีนตั้งแต่วันที่ ๑๐ พ.ค. เพิ่งกลับมาเมื่อค่ำวานนืั  มีเรื่องจะบันทึกในอนุทินหลายเรื่อ่งด้วยกัน  โดยเฉพาะเรื่องแผ่นดินไหวที่มณฑลซื่อชวน
• เมื่อกลับมาถึงบ้านรีบบันทึก ปริญญาชีวิตตอนที่ ๖ ซึ่งช้าไป ๑ วัน

• วันอาทิตย์ที่ ๔ พค ที่ผ่านมา  ตื่นแต่เช้านั่งสบายๆในสวนหลังบ้าน  สูดอากาศสดชื่นยามเช้าตรู่  จิตใจรู้สึกสบายๆ  มีความสุขภายในจริงๆ  เพราะปล่อยวางได้  จิตสงบได้นานทีเดียว  พลันความคิดได้แทรก "ปริญญาชีวิต" ที่ต้องบันทึกวันนี้  ตามที่ได้กำหนดตัวเองไว้ว่าต้องบันทึกทุกวันอาทิตย์  จึงตื่นจากความว่างนั้น  มาทำบันทึก

วันนี้รู้สึกอบอุ่นและมีความสุขที่มีผู้ยื่นมิตรภาพให้กับผู้เขียนได้แวะเข้ามาเยี่ยม  ทำให้มีกำลังที่เฟ้นหาเรื่องสนุก มีเนื้อหาสาระดีมาบันทึก  เพื่อแบ่งปันความสุขผ่านมิตรภาพ  ปริญญาชีวิตตอนที่ ๔ จะนำบันทึกวันอาทิตย์นี้  ยังมีอีกหลายตอน  เมื่อจบแล้วมีผู้แนะนำให้เขียนบันทึกเกี่ยวกับ วัฒนธรรมและสังคมจีน