ระทมเศร้า ท้อถอย ใจเอย เมื่อรักเลย ความหวังหวาน ปานขาดฝน น้ำท่ามแล้ว ขื่นข่ม ยอมจำนน น้ำแห้งลง แล้วรักร้าง ปานขาดใจ

   แว่วคำหวาน ปานน้ำผึ้ง ยามเดือนห้า

โอ้กานดา เฝ้าเว้าวอน ใจอ่อนไหว

วันวารผ่าน คืนวันเปลี่ยน มั่นอาลัย

แม้นห่างกาย ใจเคียงไกล้ ได้ชิดเชย

เปี่ยม วันนี้ เปี่ยมไมตรี ยังมีให้
ด้วยหัวใจ ผูกพัน มั่นเสมอ
แม้นอยู่ไกล ใจยังรัก ภักดีเธอ
ห่วงเสมอ แม้นต้องห่าง ห่างเพียงกาย....

   จำได้ใหม...ว่าครั้งหนึ่ง เราเคยพบกัน

กระซิบรัก ร่ำรำพัน ฝากฝันถึง

อยู่ห่างไกล เพียงใด ใจรำพึง

เฝ้าคิดถึง ขวัญตาเจ้า ทุกเช้าเย็น...

    ไม่เห็นหน้า  ไม่ได้มา ไม่ได้พบ

มองดาวจบ ทั่วนภา คราฟ้าใส

ไร้เงาเจ้า ไร้เงาจันทร์ ไร้เงาใจ

สุชลไหล หลั่งรินร่วง แสนห่วงนาง...

   เจ็บป่วยไข้ ฤๅอย่างไร ใจคิดถึง

ฝนหนาวซึ้ง คืนค่ำ ฝากฝันหา

ร้อนระทม ร้าวรำพัน วันร่ำลา

จากแก้วตา หวังวันหน้า มาพบกัน..

   ฝนกระหน่ำ ยามเย็นย่ำ กลั้นน้ำตา

คะนึงหา คนบ้านไกล ใจเฝ้าฝัน

เจ็บป่วยไข้ หนาวเพียงใหน ใจรำพัน

ทุกคืนวัน ดูเปลี่ยวเศร้า เหงาวังเวง...

คืนค่ำ หนาวเหน็บ เจ็บร้าว

ฝนหนาว กระหน่ำ ย้ำเหมือน

เปลี่ยวเปล่า เหลียวหา ไม่เป็น

เยียบเย็น อิงอุ่น เราเคย

คืนค่ำ หนาวเหน็บ เจ็บร้าว

เดือนดาว ครวญคร่ำ ร่ำหา

เมฆหมู่ คลึ้มดำ บังตา

เหลียวหา ฟ้ามัว กลัวใจ

เย็นย่ำ ยามเย็นแล้ว แก้วตาเอ๋ย

ไฉนเลย ไม่มาหา น่าฉงน

เจ้าไปอยู่ แห่งใด ใจกังวล

จะผ่านพ้น ค่ำคืนนี้ ได้อย่างไร

 ทะเลค่ำ เศร้าเหงา ไม่มาหา

แสนเหว่หว้า ห่วงหา ใจสับสน

คลื่นซัดสาด หาดทราย คล้ายระทม

ฝากสายลม ส่งดวงใจ ไปหาเธอ

เย็นย่ำยามสนธยา ว่าค่ำแล้ว

จำเรียงแจ่ว แว่วหวาน ไปอยู่ไหน

ในดงป่า ว่าวิมาน หรือเวียงชัย

เจ้าอยู่ใหน ไม่มาพบ เหมือนดั่งเคย

 ไม่ได้พบ ไม่เห็นหน้า ใจว้าวุ่น

หรือเคืองขุ่น ข้องขัดใจ กระไรหรือ

เฝ้าแต่หลง เฝ้ารำพัน ไม่พบเจอ

เฝ้าละเมอ เฝ้าร่ำร้อง กู่ก้องไป

   ฟ้าสาง..ใกล้สว่างแล้วสิหนอ

รังสีทออาบแสงทุกแห่งหน

ดั่งแสงธรรมส่องสว่างกลางใจชน

ดำรงตนด้วยความหวัง ฝังฤทัย..

จำเขามาครับ..นานแล้ว...

สนธยา ลาลับ ใกล้อับแสง..

สิ้นเรี่ยวแรง สิ้นพลัง วันสับสน

คืนจันทร์เสี้ยว เปลี่ยวเปล่าใจ คล้ายกังวล

หมู่เมฆฝนบังเงาจันทร์คืนวันแรม

ไม่ได้พบ ไม่ได้เห็น เป็นไฉน

คนบ้านไกล ไม่อาจพบ มิอาจเห็น

หรือจันทร์จบฉลบเงาเพียงเมฆิน

มิยลยิน คำเคยร่ำค่ำพรรณา

อรุณรุ่งเบิกฟ้าคราฝน สุริยนต์อับแสงไร้แรงฉาย

ฝนกระหน่ำค่ำคืนหนาวแสนเปลี่ยวดาย

รำพันหมายเหมือนว่าสั่งหลั่งน้ำตา

สกุณา ร่ำเรียกว่าเพรียกหา

ไม่พบหน้าไม่เคยเห็นเป็นไฉน

วิหคแว่วเคยวอน..อ่อนแรงใจ

จากเรียมไกลใจอยู่เคียงคู่เอย

ดึกดื่นค่ำคืนนี้ ฟ้าไร้ดาว..เพราะมีเมฆฝนบดบัง

อากาศเย็นสบาย..เพราะตอนหัวค่ำฝนตกหนัก

ธรรมชาติ ชดเชย ได้น่าชม

บอกผ่านสายลมว่า..นอนเถิดหนา ขวัญตาพี่เอย..

ฟ้าหลังฝน..ยังคงงดงามเสมอ

การทำงานหนัก..ต้องการการพักผ่อนที่เพียงพอ

ดูแลตัวเองให้มาก..เพราะยังมีคนที่เราต้องดูแลอีกหลายคน

จงพิจารณาอาหารที่เรารับประทาน..

จงพิจารณาอารมณ์ ด้วยสติ อยู่กับปัจจุบันขณะ

ทุก ๆ ที่ผ่านพบ ล้วนเป็นอนิจจัง

บันทึกนี้อยากรวมเรื่องของคนดี ๆ ของเมืองไทยครับ ช่วยแนะนำด้วยครับ

คนแรกที่อยากบันทึกถึง..ในโอกาสวันแม่ ก็คือ ปู่สอน ของคุณทิมดาบครับ

รู้สึกเป็นห่วง เมื่อทราบว่าคุณครูไม่ค่อยสบาย ขอให้คุณครูหายป่วยโดยเร็ววันนะครับ ทราบว่าจะเดินทางมากรุงเทพฯ อยากเป็นเจ้าภาพเลี้ยงต้อนรับซักมื้อ..

ติดต่อแล้วครับ !!

โรงเรียนเอกชนไท จะไปถึงไหน...

คุณวิโรจน์...ให้ข้อคิดว่า.."อย่าเพียงแต่พูด แล้วไม่ทำ"

ติดต่อโรงเรียนในจังหวัดเพื่อรวมกลุ่ม สร้างพลัง...ติดต่อประสานงานกินข้าว คุยกันนอกรอบด้วยกัน ดีไหม

ประธานกลุ่ม " ทำหนังสือเชิญในนามส่วนตัว...ดีกว่าไหม"

คุณศิรประภา " ยินดี..ทุกเมื่อค่ะ"

คุณพิชาติ ...(ติดประชุมอยู่)

คุณพนม..ยังติดต่อไมได้

จาก.."ชมรมบุคลากรครูผู้บริหารโรงเรียนเอกชนไทย"

ขอทานเพื่อชาติ

วันนี้ได้ไปขอหนังสือธรรมะ ที่วัดสามพระยา กรุงเทพ ได้มา ๑ ลังใหญ่ สมความตั้งใจ ขออนุโมทนาบุญในการอนุเคราะห์โครงการ"ธรรมะเอกเขนก" ศูนย์รวมหนังสือธรรมมะแจกฟรี เพื่อชาติ