ย้ายมาทำงาน…ที่ ..ใกล้บ้าน…ใกล้ชิดชุมชน…..เพราะคิดว่า…..
จะมีเวลา…ใกล้ชิดครอบครัวมากขึ้น……..
รพ.สต.ท่าเรือ อำเภอท่าแพ จังหวัดสตูล …..คือ …. ที่ทำงานใหม่…..พร้อมการเริ่มต้นทำสิ่งใหม่..ใหม่ ……..ด้วย หัวใจ….ทั้งดวง
จำพี่เอ๋ โรงพยาบาลหนองจิก ได้ปล่าวคะ เราเคยรู้จักกัน ณ, ที่แห่งนี้มาเมื่อหลายปีก่อนโน้น คะ
กลับมาทำงานได้ 3 วัน หลังจากที่ลาคลอดไป 3 เดือน
บรรยากาศเดิมๆ คนเดิมๆ แต่รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก คงเพราะได้พักผ่อนและอยู่กับลูกๆที่รักมานานพอสมควร
และอะไรหลายๆอย่างคลี่คลายไป หาคำตอบให้กับชีวิตที่เหลืออยู่จากนี้ได้อย่างไม่หนักใจอะไรอีก
ไม่ว่าจะทำงานในสถานที่ไหน ถ้าเราตั้งใจทำให้ดี ก็ดีได้ทุกที่ เลยไม่กังวลใจกับการย้ายกลับบ้านครั้งนี้เลย
ไม่มีความเห็น
@71423 กลับมาเข้าบล็อค เห็นอนุทินพี่จุ๋มแล้วรู้สึกหวิวๆ เศร้าจัง เป็นห่วงมากกกกกกกก
ยังทำงานหนักเหมือนเดิม พักผ่อนเยอะๆนะคะพี่ และขอให้หายเร็วๆด้วย
รักและคิดถึงเสมอ
ไม่มีความเห็น
@69519 แปลว่า beatiful ค่ะป้าจุ๋ม
คิดถึงนะคะ รักษาสุภาพด้วย เป็นห่วงเสมอนะ รู้มั้ย
ไม่มีความเห็น
ตั้งชื่อว่า เอลีนา (พ่อเค้าบอกยาวไปสำหรับชื่อเล่น เรียก น้องเอลีน )
เป็นชื่อจาก muslim baby names
Aleena : الینا : Beautiful.
ไม่มีความเห็น
โชคดีที่ตัดสินใจไม่ผิดเลย แม้ว่าจะตัดสินใจแบบวินาทีสุดท้าย
ตัดสินใจคลอดใกล้บ้าน รพ.หลังสวน ได้รับการดูแลที่ดีมาก
คลอดลูกสาวคนเล็ก แข็งแรงดีค่ะ นน.3090 กรัม วันที่ 22 สิงหาคม เวลา16.33 น.
จะเอารูปมาลงวันหน้านะคะ น่าเกลียดน่าชังเชียวค่ะ หน้าตาโทนเดียวกันทั้งสี่คน
ยังตั้งชื่อไม่ได้เลย........
ไม่มีความเห็น
@67917 นอนดึกมากเลยค่ะ แล้วเช้าต้องทำงานอีกใช่ป่าวคะเนี่ย
ต้องพักผ่อนเยอะๆนะคะ ขอให้แข็งแรงเร็วๆนะคะ วันหน้าจะได้เจอกันไงคะ ..พี่สาว
ไม่มีความเห็น
ยังเลือกชื่อลูกไม่ได้เลยจ๊ะ ชอบหลายชื่ออยู่นะ
แต่ต้องเลือกดีดี เพราะมันจะอยู่ติดตัวหนูไปตลอด มามาตั้งใจเสมอกับทุกชื่อของลูก
ไม่มีความเห็น
รอวันปวดท้องคลอด จะได้เห็นหน้าลูกสาวคนเล็กเสียที หลังคลอดร่างกายจะได้กลับมาแข็งแรง เพราะมามายังมีพี่ของหนูตั้งสามคนให้ดูแล
เฮ้อ เลี้ยงลูกอย่างไรก็ไม่รู้ ถึงติดแม่กันหมดเลย มีแต่คนบ่น..ก็เลี้ยงด้วยหัวใจ พิถีพิถัน ใส่ใจกับทุกความรู้สึก ทุกความต้องการ จนเขารับรู้ได้ ว่ามีแต่มามาที่ตอบสนองเต็มที่
ไม่ได้ตามใจนะคะ แค่ใส่ใจ...ถ้าดื้อก็โดนดุและโดนตีเหมือนกัน
ไม่มีความเห็น
เหนื่อยกับหุ่นที่อุ้ยอ้ายค่ะ ต้องเดินช้าๆมากๆ เดินเร็วไม่ได้เลย
ส.ว.ก็เงี๊ยะ ไม่เหมือนเอ๊าะๆเนาะ
ไม่มีความเห็น
เริ่มต้นด้วยสิ่งดี สดใส .............
วันนี้คุณยิ้มแล้วหรือยังค่ะ...1..2..3....ยิ้ม
ไม่มีความเห็น
เด็กชายพัชชนม์ บุญช่วย
คลอด 7 สิงหาคม 2549 เวลา 10.57 น. น้ำหนัก 3700 กรัม ยาว 56 ซม.
ผ่าตัดใส้เลื่อน 24 กุมภาพันธ์ 2550 (ตอน 6 เดือน)
ไม่มีความเห็น
น้ำหนักเพิ่มขึ้น 4 กิโลกว่าๆเองค่ะ ตอนนี้ท้องประมาณ 6 เดือนกว่า ทานก็เยอะอยู่น้า
น่าจะเป็นเพราะ ไม่ได้หยุดพักงานเลย กลางวันงานหลวง นอกนั้นงานเจ้าตัวเล็กและงานบ้าน
เหนื่อยมากแต่มีความสุขมากเช่นกัน....หากได้พักผ่อนมากกว่านี้ก็คงดี
เส้นเลือดขอดขยายไปมากขึ้นทุกวันๆๆๆ เริ่มเจ็บและปวดเมื่อยขามากขึ้นทุกวันๆๆๆ แต่ หยุดพักงานไม่ได้ เพราะงานก็ด่วนๆๆๆเหลือเกิน
แค่ทบทวนเรื่องน้ำหนักเท่านั้นนะคะ ไม่ได้บ่น ท้อแท้หรือถอดใจเลย...อยากเล่าให้รู้เฉยๆ...............แล้ววันนึง....จะมาอ่านอีกที
ไม่มีความเห็น
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ไปสอบใบขับขี่รถยนต์ค่ะ เค้ามาทำที่หน้าโรงพยาบาลพอดีเลย
รอรับบัตรวันพฤหัสนี้ ...ดีใจจัง...
ไม่มีความเห็น
วันนี้ รับทีมจากกรมอนามัย มาถ่ายรูป สุดยอดส้วมระดับประเทศ...
ที่มี่...มากกว่าความเป็นส้วมค่ะ..........
ไม่มีความเห็น
วันนี้เดินทางกลับบ้านที่สตูล ไปเยี่ยมเด็กๆ ฝากคุณยายเลี้ยงไว้ตั้งแต่ต้นเดือน
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆมาก ขาดเขาแล้วเราอยู่ไม่ได้ จริงๆ ผู้เป็นเจ้าของดวงใจแม่ คือ ลูก
รู้สึกถึงความรักของแม่ที่มีให้มาโดยตลอด ****สวรรค์อยู่ใต้ฝ่าเท้ามารดา****
วันนี้คงมีรถบนถนนเยอะๆ ต้องไม่ประมาทและมีสติค่ะ....
ขอให้มีความสุขในวันปีใหม่ไทยทุกท่านนะคะ.......เราทุกคนเป็นคนไทย...รักกันนะคะ
ไม่มีความเห็น
จิตไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เป็นมาสองสามวัน เหมือนพักผ่อนไม่พอ แต่จริงๆนอนมากกว่าปกติ เพราะเป็นวันหยุด 1 วัน สมองมันตันๆ อาจเพราะร่างกายอาจยังอยากพักผ่อนมากกว่ามาเครียดกับเรื่องงาน
แต่พักไม่ได้จริงๆจ้า..........ยังไงก็ต้องสู้ต่อ ทนอีกนิดนะ สู้..สู้
ไม่มีความเห็น
วันนี้บ่ายประชุมทีมคุณภาพเหมือนทุกวันจันทร์ที่ผ่านมา
แบบประเมินตนเองจะเร่งอย่างไรให้เสร็จโดยละมุมละม่อมนะ เพราะมันคือจุดเริ่ม ก้าวแรกสู่การรับรอง
ขยับไปช้าจัง..............................
ไม่มีความเห็น
แบบฟอร์มนิเทศ IC เดิมจะไปดูว่าเขาบกพร่องตรงไหนแล้วนำมาหักกับคะแนนเต็ม
ตอน feed back ข้อมูลในที่ประชุม เราจะบอกแค่ว่า เราไปตรวจเจออะไร ตกมาตรฐานข้อไหน ...เหมือนกับจับแต่ข้อผิดพลาด เสมอๆ ทุกคนเลยไม่อยากรับรู้ผลกันสักเท่าไหร่
เป็นการเดินทางที่ผิด.....
วันนี้ปรับแบบฟอร์มใหม่ ชี้แจงน้อง IC ทุกคน เมื่อไปนิเทศ ไปเสาะหาสิ่งดีๆที่เขาทำ อะไรเด่นก็จดมาเพื่อนำเสนอ feed back ข้อมูลในกระดาษทั้ง ข้อดีและโอกาสพัฒนา แต่นำเสนอแค่ข้อดีก็พอ โอกาสพัฒนาเค้าไปอ่านเองได้ น่าจะเป็นการทำให้ประสบความสำเร็จมากกว่า หน่วยงานที่ทำดีดี จะได้ยิ้มรับผลงาน คนอื่นอาจได้ตัวอย่างที่ดีไปใช้.........เปรียบเทียบการชื่นชมกับการกล่าวโทษ....อย่างไหนผลที่ได้จะเจ๋งกว่ากัน....
ไม่มีความเห็น
สวัสดีค่ะ อนุทิน..
กลับมาแล้วค่ะ อาการค่อนข้างดีขึ้นมาก หายคลื่นไส้ เวียนศีรษะไปพอสมควร (แอบเป็นบางเวลา)
เลยสามารถตอบรับไปนำเสนอที่ HA Forum 9-12 มี.ค. นี้ได้...สู้..สู้
เครียดกับงานที่เร่งๆ เพื่อต้องนำเอกสารไปให้ สรพ. เพื่อเตรียม ACC.ด้วยในวันเดียวกันนั้น..........
เมื่อไหร่จะผ่าน HA หนอ...
ไม่มีความเห็น
วันนี้สบายกว่าทุกวัน หลังจากที่อ่อนเปลี้ย เพลียอย่างหมดท่ามาหลายวันแล้ว ยิ่งอายุมากขึ้นก็เริ่มรับกับสภาพแบบนี้ไม่ค่อยไหว
ยังกินไม่ได้ ไม่รู้สึกอยากกินอะไรเลย อยากนอนอย่างเดียว
ถ้าหลังจากนี้กว่าจะหมดช่วงที่มีอาการขอให้เป็นวันที่มีอาการแย่ๆแค่นี้ เท่าวันนี้ก็พอ เพราะมีแรงทำงานหน่อย อย่างน้อยยังเข้ามาเขียนอนุทินได้ ก่อนหน้านี้ ไม่อยากแตะต้องคอมฯ เลย อิอิ อาการหนักมาก...........
ไม่มีความเห็น
มีน้ำใจ ที่จะช่วยเหลือเขาทุกเรื่องอย่างเต็มใจ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่เคยจะเหลือบ่ากว่าแรงของเราเลย ก็พวกเราเป็นทีมผู้ช่วยเหลือกันโดยวิชาชีพแล้วนี่ หยดน้ำในตัวเราทุกหยด เป็นหยดน้ำใจได้ไหม???
ใส่ใจ ที่จะบอกกล่าว อธิบาย ประเมินการรับรู้ว่าต้องเติมส่วนขาดตรงไหน เขาถึงจะมั่นใจ เขาถึงจะมีความสุขเมื่อรู้คำตอบ ค้นหาความหมายจากคำพูด รับฟังเขาอย่างลึกซึ้งเพื่อที่จะช่วยเหลือเขาได้เต็มที่ ถูกที่ ใส่ใจความรู้สึก ว่าเขาคิด รู้สึกอย่างไร ถ้าเราเป็นเขา เราจะรู้สึกอย่างไร อะไรที่ทำแล้วเขารู้สึกดี ก็ควรใส่ใจที่จะทำ อย่าถนัดแต่เมินเฉยกับความรู้สึกของคนไข้กันนักเลย ใส่ใจเขาลงในหัวใจเราได้ไหม???
ไม่มีความเห็น