เมื่อวานไปร่วมงานส่งศพ..ฌาปณกิจ..ที่อำเภอพระยืน..แขกมาร่วมงานจากหลายพื้นที่..

การสอนสามห้องจากครูคนเดียว..ถ้าไม่นำมาบูรณาการ ปรับตามสภาพ..ยากที่จะทำกิจกรรมได้..ภาคบ่าย..ต้องใช้ทักษะมาก..เหนื่อยกับเวลาที่เหลือ..สงสารเด็กด้วย เป็นชะตากรรมหรือเปล่า

การเรียนรู้ทำให้เกิดประสบการณ์..ขณะเดียวกันถ้าประสบการณ์ไม่นำมาพัฒนาตนเองก็อาจทำให้มีปัญหาได้เช่นกัน

การไม่วาง..ทำให้เกิดทุกข์..การยึดมั่น..ทำให้เกิดความ มีตนมีตัว..

เตรียมตัวเตรียมใจ..วัยเกษียณ..

วันจันทร์เมื่อวาน ไปร่วมเป็นเจ้าภาพฟังสวดอภิธรรม ญาติที่บ้านป่าส่าน..พระยืน กับมาก็สามทุ่มกว่า

วันอาทิตย์..เป็นวันที่ต้องขับรถแต่เช้า..นำพาญาติๆไปสร้างบุญ..ที่อุดร..งานกวนอิมแฟร์ที่บ้านเลื่อม..วิหารโพธิจารีย์

สามวันที่โรงเรียนหยุดเรียน..แต่ก็มีงานให้ทำตลอด..ทั้งงานอาสา..และงานส่วนตัว..ช่วงนี้นอนทุ่งนา เถียงนาน้อย..บ้านเล็ก ฟังเสียงปลา..เสียงเขียด ร้อง ตื่นเช้ารดน้ำผัก เมล่อน..ที่อยู่ระหว่างทดลองแปลงปลูก แบบตั้งเวลา..ลูกชายจัดการให้แล้วก็ไปทำหน้าที่ของเขา

เช้าวันอังคาร..ตื่นมาสดใส..อากาศสบายมีฝนปอยๆ..ตั้งใจเอารถมอเตอร์ไซด์มาแต่มาไม่ได้..

ชีวิตของครูแก่คนหนึ่ง..หลังผ่านเวลาของระบบที่ต้องบินไปสู่ความอิสระจากกรอบของระบบ..วางเป้าหมายชีวิต..อย่างไร..การเตรียมอนาคต..สำคัญ..แต่ปัจจุบัน..เราสู้กับ

ชีวิตวันใหม่..เหนื่อยหน่ายกับตนเองที่ทำอะไรได้น้อยลง..กับกิจกรรมบางกิจกรรม..นั่งมองเด็กเรียนหนังสือหลังจากให้งาน..ว่าอีก หกสิบกว่าวัน..ก็ต้องพักแล้ว..หรือ

ข่าวร้ายมาเร็ว ..แม่ของ ญาติธรรมเสีย..หลังเข้ารับการผ่าตัด..

สอนแบบเรียนปนเล่น เล่นปนเรียน..สนุกกับเสียงเพลงประกอบจังหวะที่เข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบัน..แจกใบงาน และทำกิจกรรม..ก้สนใจที่จะทำ สิ่งเร้าว่าหลังทำเสร็จก็ให้สนุกกับการเล่น

เคยสอน ป.6 ผลการเรียนที่เคยคุยเขียนใน โกทูโน..โอเน็ต เคยติว..เคยซ่อมเสริม..มาปีที่แล้วยิ่งต่ำลงเยอะ..อีกทั้งเข้าไปสอนคณิต..ไทย นักเรียนไม่รู้เรียนเศษส่วน ค.ร.น. ห.ร.ม. จำนวนคละ เฉพาะ สงสารเด็กครับ..

ตอนนี้ รร.ตั้งแต่เปลี่ยนแปลงการบริหารใหม่..ป้ายแดง..ทำให้เกิดการเปรียบเทียบ..ผู้ปกครองไม่รู้จะตัดสินใจอยู่หรือเอาไปเรียน รร.อื่น..ห่วง รร.

ผมคิดมากไปหรือเปล่า..เวลาที่เหลือมองดูเด็กก็สงสาร..ที่ครูต้องเกษียณและลาออกไปและออกก่อน ..ทำให้เด็กที่เหลือต้องเคว้งขว้าง..หาที่เกาะ.ใหม่…มองพนักงานราชการ..ก็ปล่อยเด็กไปแบบ..ตามอารมณ์..อีกธุรการ..ก็ก้มหน้าอยู่กับคอมปล่อยเด็กดูทีวีอย่างเดียว..ใครจะเรียนหรือไม่ก็ไม่สน..เหนื่อยมาก

อีสานคงเหลือสองฤดูแล้วกระมัง..มีร้อน..ร้อนมาก..

ความแห้งแลงคืบคลานเข้าสู่ภาตอีสาน แดดจัด ข้าวกล้าในนา..แห้งเหี่ยว ยืนต้นตาย..ได้แต่มองฟ้า..เมื่อไหร่จะประทานน้ฝนลงมาให้ชาวนายิ้มได้..น้ำในห้วยหนอง..แห้งหมดเพราะทุกคนต่างเอาขึ้นมาเลี้ยงต้นกล้า..

เตรียมตัว..พักผ่อน..ออกไปบ้านนา..มีบ้าน(เถียงนา) หนึ่งนอน หนึ่งห้องน้ำ ห้องครัว..ใช้พื้นข้างล่างเป็นที่ตากอากาศ..ดูเมล่อนที่กำลังออกลูก..จากลูกชายที่กำลังปลูกไว้รอพ่อเกษียณ..ทุกขั้นตอนมีการตั้งเวลา..และจดบันทึก..เหมือนเขากำลังวิจัย..

ทำไฟล์ การ์ดโต๊ะจีน เข้าโรงพิมพ์ ทั้งแผนที่และรูปภาพ..ก็ปรับตัวหนังสือบ้างสีสรรค์บ้างคงพอส่งเข้าโรงพิมพ์

วันนี้มีอะไรหลายอย่างที่ให้คิด..เหมือนกับว่าเรานี้ต้องจบลงด้วยการที่เพื่อนนัด และส่งเกษียณ..ถึงเวลาแล้วจริงๆกับวัย 60

มีโรงพิมพ์ใน กทม.ส่งกรอบข้อความคำคมมาให้ อ่านแล้วประทับใจ ขอฝากไว้..สักข้อความบาปกรรมที่ใหญ่หลวงที่สุด ของชีวิต คือ ไม่กตัญญู ต่อพ่อแม่

คืนวันจันทร์ ชาวบ้านดอนเงินหนึ่งในชุมชนที่เรียนร่วมนัดประชุมวางแผนจัดงานกฐิน..สามัคคีการต้อนรับจาก กทม.โดยการนำของพระผู้ใหญ่ท่านมหาชาครินทร์ ที่เคยเรียนอยู่โรงเรียนบ้านสะอาด..วัดยานนาวา..วางแผนเพื่อสร้างความโดดเด่นของการจัดการต้อนรับ..ถกเถียงกันด้วยเหตุผล..วางแผนกันถึงเกือยสี่ทุมตั้งแต่ทุ่มเศษ..

วันหยุดอาสาฬหบูชา..แต่ที่โรงเรียนเตรียมจัดงานผ้าป่าเพื่อการศึกษาห้องเรียนเพื่อน้อง..แบบกันเอง..ออกมาเตรียมงานกันกับเด็กๆมีครูพี่เลี้ยงอนุบาลนำทีมจัดและ พนักงานราชการดูแลตกแต่ง..

วันนี้ผ่อนคลายความเครียดลง..ถึงจะเครียดก็ยากจะแก้ไขปัญหาของส่วนรวมได้..ทั้งหมด..จึงต้องปล่อยวางลง..มองไปข้างหน้า..ก็เห็นปัญหา..แต่ก็ให้คนที่อยู่แก้ไขไป..เราก็ต้องวางลง..งานๆๆ