อนุทินที่ ๑๐๓๐

ยิ่งใกล้เกษียณ…ทำไมงานมันเข้ามามากมายจัง!!!…งานพัฒนา และงานยุทธศาสตร์ รวมถึงงานประจำ หุหุ…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๙

การทำดี ขึ้นอยู่กับตัวเราทำ…มิใช่อยู่ที่ใครมอง…ใจเราเท่านั้นที่รู้ตัวของเราดี…สุดท้ายจะอยู่ที่ใจมีสุข ผิวพรรณ หน้าตาไม่อมทุกข์

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๘

ในครอบครัวของผู้เขียนเอง…จะพร่ำสอนคนในครอบครัวให้เป็นคนที่มีเหตุและผลอยู่เสมอ จนบัดนี้เจ้าสองตัวน้อยของย่า คือ หนู Sky และหนูเดวา เริ่มเป็นคนที่มีเหตุผล จากการที่หากเขาสงสัย ถาม และถ้าเราคนโตตอบไปเรื่อยเปื่อย เด็กสองคนจะโต้ตอบมาว่า “พูดไม่มีเหตุผล”…คริ ๆ ๆ นี่คือ ผลของการสอนเด็กให้รู้จักการใช้ชีวิตแบบมีเหตุผล…ได้ผลก็ประมาณอายุ ๓-๕ ขวบกัน เยี่ยมมากลูก เพราะสิ่งนี้จะติดตัวพวกหนูไปจนตาย…ความมีเหตุผลถูกสอนจากคำสอนของพระพุทธเจ้ามาด้วยเช่นกัน…การสอนแบบมีเหตุผล เป็นเบื้องต้นของเรื่องการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันด้วยการให้เกียรติซึ่งกันและกันไม่ว่าสังคมใด ๆ ในการอยู่ร่วมกันของสังคมมนุษย์

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๗

คำว่า “ผู้ใหญ่ หรือคนโต” ทำได้ คือ ทำหน้าที่ที่เมตตา กรุณาต่อเด็กที่มีอายุอ่อนกว่าเท่านั้น…พรหมวิหาร ๔ หรือเมตตาจิตที่ทุกคนควรฝึกให้ได้ และให้เป็น…และรู้จักให้อภัยในความผิดพลาดกับเรื่องนั้น ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๖

การทำงานเป็นทีมนั้น สำคัญมาก…โปรดละ เลิก อคติ อัตตา ความคิดเชิงลบออกจากตัวตนของคุณให้เป็น และจงทำให้ได้ จะเห็นถึงผลสัมฤทธิ์ของส่วนรวมมากมาย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๕

ครั้งสุดท้ายของการประชุมร่วมกับคณะกรรมการพิจารณาตำแหน่งทางวิชาการในวันนี้…ได้กราบลาคณะกรรมการทุกท่านที่ได้ร่วมการทำงานกันมาอย่างยาวนาน ร่วม ๑๘ ปี…ท่านงง นึกว่ายังไม่เกษียณ บอกว่าคนเกษียณอายุราชการสมัยนี้ยังไม่แก่ หน้ายังเด็ก คริ ๆ ๆ ท่านหยอดคำชมอีกแล้ววววว…ขอบพระคุณคณะกรรมการ ฯ ทุกท่านค่ะ ที่ให้ความเมตตาในการเป็นคณะกรรมการพิจารณาตำแหน่งทางวิชาการ ของมหาวิทยาลัยค่ะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๔

ช่วงเช้าของวันนี้ ๒ สิงหาคม ๒๕๖๕…เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการพิจารณาตำแหน่งทางวิชาการ ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๓

การเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง…อีกหนึ่งทักษะของมนุษย์ทำงานในยุคศตวรรษที่ ๒๑

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๒

ช่วงเช้าของวันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๖๕…ได้เข้าร่วมประชุมเป็นคณะกรรมการติดตามและประเมินผลการดำเนินงาน ของมหาวิทยาลัย ประจำปีงบประมาณ ๒๕๖๕…จากการที่เรียนจบสาขาบริหารธุรกิจ เอกการจัดการทั่วไป ทำให้ทราบถึงเรื่องการดำเนินการองค์กร ในการติดตามและประเมินผลการดำเนินงานจากงบประมาณที่ได้รับจัดสรรมาจากมหาวิทยาลัยให้ดำเนินการตามรายไตรมาส ซึ่งบัดนี้จะครบไตรมาสที่ ๔ เบิกจ่ายงบประมาณไป ๘๗.๑๓ % เหลือเวลาอีก ๒ เดือนจะครบไตรมาส ๔ กลับมาบอกน้องเจ้าหน้าที่ให้ควบคุม ดูแล ให้เป็นไปตามกำหนดเวลา อย่าให้งานเสียหาย ทำงานต้องทำให้ได้ตามแผนที่เราได้วางไว้ในตอนต้นปีงบประมาณ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๑

ทุกเรื่องราวบนโลกนี้ มีเทคนิคสำหรับการเรียนรู้ของแต่ละบุคคล…ขึ้นอยู่กับการเปิดใจยอมรับการเรียนรู้ แค่ปิดหู ปิดปาก ปิดตา แค่นั้นพอ ขอเพียงแค่อย่าปิดใจไม่ยอมรับสิ่งใด ๆ ที่มนุษย์ต้องได้รับการเรียนรู้จากการที่เปิดใจยอมรับที่จะเรียนรู้ด้วยตนเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๒๐

ขอบคุณ เทคโนโลยี…ที่เกิดขึ้นมาพร้อม ๆ กับ ประสบการณ์ ของฉัน ที่ได้ให้มีโอกาสนำเรื่องราวต่าง ๆ มาเขียนเกี่ยวกับความเป็นจริงของโลกธรรม ที่ได้พบเห็นตามคำสอนของพระพุทธเจ้า…ได้เรียนรู้ด้วยตัวของฉันเองมากมาย ทำให้ทราบถึง “ปัญญา” ที่ได้รับจากการฝึกปฏิบัติด้วยตัวของฉันเองที่เดินรอยตามคำสอนฯ ของความเป็นจริงของโลก…ไม่ฝึกปฏิบัติ ไม่เรียนรู้จากความเป็นจริง ก็จะไม่ทราบในเรื่องของความเป็นจริงของโลกมนุษย์

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๑๙

ก็เพียงแค่เข้าใจในโลกของความเป็นจริง…ฝึกให้ได้ มนุษย์เกิดมาเพื่อฝึกปฏิบัติในชีวิตจริง หมั่นเพียรฝึกให้ได้ปัญญาขั้นสูงสุด “ภาวนามยปัญญา” แล้วจะทราบถึงความเป็นจริงของโลกมนุษย์ เสมือนกับการบรรลุธรรม…จะทำให้เข้าใจโลก เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ยิ่งขึ้น…จากการที่เราได้เรียนรู้ในเรื่องของ “สุตมยปัญญา และจิตตามยปัญญา” แล้ว อย่าลืมไปให้ถึงปัญญาขั้น “ภาวนามยปัญญา” กันให้ได้นะคะ…ซึ่งเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง เพราะเป็นเรื่อง “ปัจจัตตัง” รู้ได้เฉพาะตนค่ะ…ไม่เรียนรู้ ก็จะไม่ทราบ และไม่ถึงปัญญาในขั้นสูงหรอกค่ะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๑๘

มนุษย์…ไม่ว่าอาชีพใด จะมีทั้งคนที่ดี และไม่ดีปะปนกันอยู่ร่วมกันเสมอ แม้แต่ตัวของเราเอง ก็มีทั้งข้อดี และข้อเสียในตนเองเช่นกัน…ไม่มีมนุษย์คนใดมีความสมบูรณ์แบบ เพียงแต่ทุกเวลาควรหมั่นเพียรฝึกตนเองอยู่เสมอ ๆ ว่าจะเพียรฝึกในทางที่ดี หรือไม่ดี

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๑๗

ในช่วงนี้…ฉันเห็นถึงการเรียนรู้ของลูกชายทั้งสองคน คนโต เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องของผลงานทางวิชาการ สำหรับเจ้าคนเล็ก จบด้านอิเล็กทรอนิกส์ นายนำวัสดุมาดัดแปลงเกี่ยวกับการทำถ่านอัดแท่ง…แม่บุษได้เพียงมองเห็นถึงความแตกต่างของเจ้าตัวโต และตัวเล็ก เจ้าตัวโตทำเกี่ยวกับนวัตกรรม ปริวรรตตำรายาจากภาษาโบราณ มาแปลเป็นภาษาไทยปัจจุบัน ส่วนเจ้าตัวเล็ก ทำเรื่องนวัตกรรมทางด้านถ่านอัดแท่ง มีคุณประโยชน์ คือ ถ่านจะไหม้หมด มีเพียงแต่ขี้เถ้าเท่านั้น พวกนายช่างคิดประดิษฐ์เป็นนวัตกรรมในยุคปัจจุบัน นี่คือ การเรียนรู้ในยุคนี้ลูก

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๑๐๑๖

ในการทำงาน มีหลากหลายเรื่องราว ทำให้ทราบถึงการทำงานกับคนที่มีระบบ - คนที่ไม่มีระบบต่อการทำงาน…แยกออกเป็น ๒ พวกดังกล่าว

พวกทำงานมีระบบ เวลาทำงานต้องการให้งานดำเนินการทำแบบเป็นระบบ ไม่ต้องมาแก้ไขงาน เพราะการทำงานถ้าฝึกทำแบบมีระบบ ทำให้เห็นถึงกระบวนการทำงาน ตอบโจทก์ต่อคนอื่นได้ มีความชัดเจน โปร่งใสต่อการทำงาน โดยเฉพาะจะไม่ต้องมานั่งแก้ปัญหาในภายหลัง ถ้ามัวแก้ปัญหาให้ งานพัฒนาจึงไม่เกิด เรียกว่า จะเป็นตัวขัดงานพัฒนาจึงไม่เกิดขึ้น

พวกทำงานไม่มีระบบ คือ พวกที่ทำงานแบบง่าย ๆ บอกว่า ไม่ต้องพีธีรีตองมากหรอก ให้ฝ่ายปฏิบัติ ๆ แบบมักง่าย โดยที่ไม่มีวิสัยทัศน์ว่า หากเกิดอะไรขึ้นฝ่ายปฏิบัติจะต้องแก้ปัญหานั้นได้อย่างไร ไม่คำนึงถึงว่ามันจะเป็นเช่นไร ขอแค่งานที่ทำ ณ ปัจจุบันสนอง need ของตนเองเท่านั้นพอ

นี่คือ เหตุผลของทั้ง ๒ พวกในการทำงานของสายปฏิบัติ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๑๕

กระบวนการความคิดของแต่ละคน…มีส่วนสำคัญมากต่อการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน จะทำให้เห็นถึงความสามารถ ความหลากหลายของคนที่ทำงานร่วมกันว่ามีกระบวนการคิดเช่นไร บางคนมีความคิดที่ดี แต่บางคนมีความคิดที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไร…ซึ่งทำให้เห็นถึงกระบวนการคิดของคนในแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกันสักทีเดียว จึงเป็นที่มาของการขัดแย้งเรื่องของกระบวนการทางความคิด

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๑๔

ช่วงนี้…อ่านผลงานของน้อง ๆ ที่ส่งมาให้อ่านหลายรายในการประเมินการเข้าสู่ตำแหน่งบุคลากรสายสนับสนุน ฯ ที่สูงขึ้น…ความรู้ เรียนรู้ได้จากการอ่านผลงานของในแต่ละมหาวิทยาลัยอื่น ๆ ที่มิใช่มหาวิทยาลัยราชภัฏ ฯ อย่างเดียว สามารถนำความรู้นั้น มาประยุกต์ทำให้งานการอ่านและการปฏิบัติงานของบุคลากรที่ต้องแนะนำการปฏิบัติงานด้านสายสนับสนุน ฯมีคุณภาพ ประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น เพราะทำให้เห็นเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาคน และการพัฒนาคุณภาพของคนเพิ่มมากขึ้น

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๑๓

การใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ในการอยู่ร่วมกัน ควรใช้ใจมอง อย่าใช้ตามองเพียงอย่างเดียว

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๑๒

น้อง ๆ เจ้าหน้าที่เป็นโควิด จำนวน ๔ ราย…ฉันเริ่มเสียว กลัวเป็นรอบ ๒…หากมีอาการไอ เจ็บคอ รีบเลยนะคะ เพราะนั่นคือ อาการเริ่มต้นของการเป็นโควิด มิควรปล่อย เพราะจะลงปอดค่ะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๑๑

ฉันเพียงรู้ตัวเองว่า…มิใช่คนเก่ง แต่ทุกเรื่องราว ทุกงานที่กระทำ ฉันเพียงทำได้ แก้ปัญหาได้และเป็น ทำงานให้บรรลุเป้าหมายได้เท่านั้นเอง และมิทำให้องค์กรเสียหายเท่านั้น เพราะสิ่งต่าง ๆ คือ งานที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติ…นี่คือ ตัวของฉันเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๑๐

ช่วงเช้านี้ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๕…เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อทำหน้าที่ประเมินผลงานทางวิชาการและจริยธรรมและจรรยาบรรณทางวิชาการ ของบุคลากรสายวิชาการ จำนวน ๒ ราย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

๖๐๐๙

Positive Thinking…การคิดบวก ไม่ใช่เป็นการหลอกตัวเองว่า “ไม่มีปัญหา” แต่สอนให้เรารู้ว่า “มีความสุขได้ ภายใต้ปัญหาที่มีอยู่”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๐๘

มีความชอบใจข้อความที่บอกว่า “คนไทยไม่ค่อยพูดตรง ๆ แต่นินทานี่เก่งนัก…และใครพอพูดตรง ๆ ก็หาว่า คนนั้นแรงอีก” เห็นกริยาแบบนี้มามาก ก็เป็นจริงสะด้วย คริ ๆ ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๐๗

ทุกการกระทำดี ขึ้นอยู่ที่ตัวเราทำ…มิใช่ใครมอง หรือวิจารณ์ ทุกเรื่องขึ้นอยู่ที่ใจของเราเอง ทุกข์-สุข ขึ้นอยู่กับตัวของเรา มิใช่คนอื่นบงการจากปากของเขา…หากใช้ใจมอง เราจะพบสิ่งที่ทำให้ใจเราเกิดสุข หรือเกิดทุกข์

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๖๐๐๖

เช้านี้…ถวายน้ำเปล่าที่ห้องทำงานด้วยเจตนาอันบริสุทธิ์ ๓ ข้อ ได้แก่

๑. ถวายแก่ตัวแทนของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์

๒. เจตนาของฉัน ผู้ถวายมีเจตนาที่บริสูทธิ์

๓. น้ำเปล่า คือ วัตถุที่ฉันนำมาถวายอันบริสุทธิ์

ทั้ง ๓ ข้อ เป็นสิ่งที่ฉันกระทำเสมอมา สำหรับที่ห้องทำงาน ขอให้มีความสงบ ร่วมเย็นจากภัยทั้งปวง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง