อนุทินที่ ๑๐๘๐

วันนี้ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…เป็นวันที่ได้เอกสารสิทธิ์ครบทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นที่ดิน…บ้าน…รถยนต์ รู้สึกถึงความเป็นไท ไม่มีหนี้สิน เพราะการรู้จักการบริหารจัดการตนเองเป็น ได้มากกว่า จึงทำให้มีความรู้สึกภูมิใจในวันนี้…เพราะมันต้องหักห้ามใจ กิเลสตนเองให้ได้ จึงจะพบกับความสำเร็จในตัวเองได้…มีตัวอย่าง เหตุการณ์ให้ฉันเห็นมากมาย เพราะบางคนก็ไม่สามารถทำได้เช่นตัวของฉัน เพราะคนเรามันไม่เหมือนกัน ขอบอก…จงเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๙

การเรียนรู้ชีวิตจริง…หนักไหม? บอกเลยว่า “หนักมากกกกกก…” แต่ขอบอกนะว่า เมื่อตัวเราผ่านสิ่งที่ลำบากไปได้แล้ว “ตัวเรา ใจเราจะภูมิใจในความอดทนของตัวเราเองมากมายเลยเชียวล่ะ” นี่แหล่ะ!!! ชีวิตจริงของมนุษย์ทุกคน

เรียนรู้…ด้วยตัวของเราเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๘

การที่ตัวเราจะสอน บอก แนะนำใคร ๆ หรือเป็นพี่เลี้ยงให้กับคนอื่นได้…ตัวเราต้องมีพฤติกรรมที่ดี ทำให้ดูเป็นตัวอย่างให้ได้เสียก่อน จึงจะทำให้คนที่เราไปสอนนั้น เชื่อมั่น ศรัทธา เคารพเราได้…หากคิดว่าไม่ใช่ บอกได้เลยว่า คำว่า ศรัทธา เชื่อมั่น เคารพ จะไม่เกิดขึ้น จึงเป็นสิ่งให้เห็นว่า ทำไมเรื่องบางเรื่องจึงเสื่อมถอยลง…อย่าคิดว่า “ธุระไม่ใช่”… เพราะสิ่งต่าง ๆ ที่ต้องการให้เป็นนั้น มันอยู่ในความหมายของคำว่า มอบหมายงานในหน้าที่อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าคุณทำหน้าที่นั้นสมบูรณ์แล้วหรือไม่ต่างหาก…อย่าลืมว่า งานที่ได้รับมอบหมายนั้น มันหนักพอ ๆ กับที่ต้องให้มีการเอาใจใส่ในสิ่งที่ต้องกระทำให้ดีที่สุด

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๗

เมื่อได้เรียนรู้กับเรื่องของสิ่งใหม่ ๆ ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในยุคนี้…ทำให้ย้อนกลับมาคิดถึงตนเองว่า…ฉันถูกสอนและเรียนรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เมื่อคราวที่ยังเป็นเด็ก ๆ มาสู่รุ่นของผู้ทำงาน จึงทำให้ทราบว่า ตนเองมีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงตามโลก เหตุการณ์ และกาลเวลาได้ไม่ยากเลย เพราะชีวิตมนุษย์ต้องมีการพัฒนา ปรับตัว เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา…จึงทำให้เราทันโลก ฯ แตกต่างจากคนอื่น ซึ่งสามารถพัฒนาตนเองไปได้ไกลกว่าคนอื่น ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๖

ช่วง ๑๐.๐๐ น ของวันที่ ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๕ วันนี้ เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิประเมินผลงานและจริยธรรมจรรยาบรรณทางวิชาชีพของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยี แห่งหนึ่งใน กทม.

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๕

เมื่อเราเรียนรู้มาถึง ณ จุด ๆ หนึ่ง ที่มีความรู้มากขึ้น และสามารถนำความรู้นั้นมาประยุกต์กับศาสตร์อื่น ๆ บนโลกใบนี้ได้…เราจะเห็นถึงซึ่งความไม่รู้จริงของอีกฝ่ายหนึ่ง โดยเฉพาะผู้ที่ไม่ได้เรียนรู้เรื่องหลักธรรม ของความเป็นจริงของมนุษย์มาเลย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๔

ช่วงวัยเกษียณแล้ว…เมื่อ ๑๘ ปีที่ผ่านมาทำประกันกับบริษัทแห่งหนึ่ง ด้วยการเก็บเงินออม ถึงเวลาที่ขอเก็บเงินออมนั้น กลับมา เพราะการบริหารเงินนั้น ฉันทำมาตลอดทั้งชีวิตของการทำงานรับราชการ…การบริหารเงินให้เป็นนั้น สำคัญมากกับตัวของเราเอง…จงทำให้เป็น เพราะมิได้เป็นกันทุกคน…ขอบอก

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๓

วันนี้ ๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…อีกรอบหนึ่งกับการเก็บผ้าถุงที่ไม่ค่อยได้ใส่มาแจกให้กับน้อง ๆ อีก ๑๐ กว่าผืน บางผืนก็ซื้อมาไว้เฉย ๆ เก็บไว้ มิมีประโยชน์ นำมาแจกให้กับน้อง ๆ ในมหาวิทยาลัยได้ใช้จะดีกว่า…จิตของการให้ทำให้เกิดสุขทางใจของเราเอง…ได้มอบสิ่งที่สวยงามให้กับพวกเธอ ราคาปัจจุบันก็แพงเอาการ…จิตของการเป็นผู้ให้

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๒

วันนี้…๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…เก็บผ้าถุงที่เคยใส่ไปทำงาน ซึ่งมีเยอะมาก และยังใหม่อยู่ให้กับน้อง ๆ ที่กองบริหารงานบุคคล นำไปใส่ทุก ๆ วันศุกร์ ตามนโยบายของมหาวิทยาลัย ด้วยการไม่ต้องไปซื้อให้เปลืองเงิน จำนวน ๑๑ ผืน ดีกว่าเก็บไว้ในตู้เฉย ๆ น้อง ๆ บอกว่า “ชอบ…สวยมาก” บุญทางใจที่เป็นผู้ให้กับผู้อื่น

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๑

ช่วงนี้…ทำครัวด้านหลังบ้านของเจ้าตัวเล็กให้ใหม่ เพราะเดิมปลวกกิน เนื่องจากตาทวดปลูกไว้เป็นไม้ หลังแรกฝึมือตาทวด คราวนี้ ฝึมือของเจ้าตัวเล็ก…พ่อเพรียงของพี่ฟ้าคราม+พี่สกาย รับเป็นหุ้นส่วนกันกับเพื่อน ๆ ช่าง…ชีวิตที่พลิกจากการทำนามาเป็นช่างรับเหมาก่อสร้าง เทปูน อาชีพใหม่ในช่วงวิกฤติของโควิด

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๑๐๗๐

อาจารย์ภัคร มาคุยกับแม่บุษว่า “ภัครไม่ห่วงพ่อกับแม่แล้ว…เพราะเห็นพ่อกับแม่ปฏิบัติธรรม ด้วยการใช้ชีวิตจริงในทุก ๆ วันด้วยการใช้หลักธรรมนำมาควบคู่กันอยู่เสมอ ๆ…ศีลเสมอกันย่อมอยู่ด้วยกันได้ลูก

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๙

เรียนรู้ชีวิต…ด้วยการปฏิบัติธรรม ควบคู่ไปกับการใช้ชีวิตจริง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๘

คำว่า “ขอคำว่าไม่มี…จงไม่เกิดขึ้นในตัวเรา”…คำอธิษฐานจิตแบบนี้ เกิดขึ้นกับตัวเราเสมอ ทำให้ทราบถึงสิ่งที่มี-ไม่มี…จะเป็นผู้เลิศทางด้านทิพย์จักษุญาณ (การรับรู้ได้ด้วยใจ) ด้วยการฝึกปฏิบัติอยู่เสมอ เพราะศักยภาพของคนเรามีไม่เท่ากัน…อริยทรัพย์อันประเสริฐที่จะติดตัวของเราไปทุกภพ ทุกชาติ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๗

วันนี้วันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…ได้ฤกษ์ไปรับโฉนดบ้านพร้อมที่ดินที่ ธอส. นัดไว้ให้ไปรับ…๒ คนกับปู่จเร ๑๗ ปี ผ่านไป ตอนนี้มีกรรมสิทธิ์เป็นชื่อฉันเองที่ได้ครอบครองสิทธิ์นี้…เกษียณแล้วที่ดินทุกแปลงปลอดจำนองทุกแปลง…เป็นความภาคภูมิใจสำหรับการบริหารจัดการตนเอง และครอบครัวที่มีประสิทธิภาพยิ่ง…เกษียณแล้วทุกเรื่องต้องเป็นไทย

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๖

ช่วงสาย ๆ วันนี้ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…ได้ถูกทาบทามจากมหาวิทยาลัยราชภัฏทางใต้ ติดต่อมา ขอให้ไปช่วยเป็นคณะกรรมการในการจัดทำตำแหน่งประเภทวิชาชีพเฉพาะ และเชี่ยวชาญเฉพาะ ของบุคลากรสายสนับสนุน…คงจะเพิ่มมาอีก ๑ มหาวิทยาลัยที่ต้องเข้าไปช่วยทำงาน…ส่วนเมื่อวานตอนเย็น มีมหาวิทยาลัยที่ติดกับ มรภ.พิบูลสงคราม ติดต่อให้ไปเป็นกรรมการในการพิจารณาการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น กับภาระงานที่มอบหมายให้ไม่ตรงกับตำแหน่ง…ดูเสมือนว่า ฉันเกษียณแล้ว งานจะมากมายมากกว่าตอนดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคลเสียอีกนะคะ เพราะมีหลายมหาวิทยาลัยเลยทีเดียวตอนนี้

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๕

การทำงานในมหาวิทยาลัย…หากเริ่มต้นด้วยการสร้างระบบในการทำงานที่ดีให้เป็นระบบแล้ว…บอกได้เลยว่าจะทำให้การทำงานมีคุณภาพ และตอบโจทย์ในทุก ๆ เรื่องได้อย่างดีเยี่ยม…ผิดกับบางมหาวิทยาลัย หากไม่สร้างระบบที่ดี ก็เตรียมตอบ สตง. ปปช. ได้เลยเช่นกัน…เพราะฉันไม่ได้ถูกสอนให้ทำงานไม่เป็นระบบ จึงมิบังอาจที่จะทำให้งานนั้นไม่เป็นระบบ เพราะการทำงานมีระบบ จะตามมาด้วยภาระ หน้าที่ ความรับผิดชอบที่รัฐได้มอบหมายให้ปฏิบัติ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๔

ความสำเร็จ คือ การได้ลงมือกระทำ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๓

การเรียนรู้ มีหลายรูปแบบ ได้จากการศึกษา การเรียนรู้…การคิด วิเคราะห์…และต้องได้การเรียนรู้จากประสบการณ์ตรงของตัวเราเอง จะทำให้เราได้เรียนรู้และเห็นด้วยกับการได้เรียนรู้จริงจากตัวของเราเอง…ถ้าพูดถึง นั่นคือ การที่ตัวเราเองได้มีการพิสูจน์มาแล้ว ด้วยประสบการณ์การพบเจอ หรือปฏิบัติจากความเป็นจริงของตัวเราเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๒

อาจารย์ภัคร เล่าให้แม่บุษฟังว่า “ตนเองมีหน้าที่ปริวรรตตำรายา ด้วยการแปลจากภาษาโบราณมาเป็นภาษาไทยในยุคปัจจุบัน…มีบางคนพูดว่า หากกินแล้วตายใครรับผิดชอบ”…แม่บุษกับอาจารย์ภัครมีความคิดตรงกันว่า “อาจารย์ภัครทำหน้าที่แปลภาษาโบราณจากคนไทยที่อ่านภาษาสมัยโบราณในใบข่อยไม่รู้เรื่องว่าหมายความว่าเช่นไร ให้นำมาถอดเป็นภาษาไทยในยุคปัจจุบันที่อ่านแล้วเข้าใจ รู้เรื่องว่าสมุนไพรไทยอะไรบ้างที่นำมาใช้รักษาโรคได้ เช่น ฟ้าทะลายโจร ขิง ขมิ้น หอมแดง กระเทียม ฯลฯ…คนที่จะกินเข้าไปนั้น ต้องใช้สมอง สติปัญญากรองว่าใช่หรือไม่…อีกอย่างต้องมีคนที่เก่งและถนัดศาสตร์นี้นำไปทดลองก่อนการนำไปใช้ เพื่อให้ทราบว่า ใช่หรือไม่…มิใช่ความผิดของอาจารย์ภัคร ๆ มีหน้าที่ถอดภาษาโบราณออกมา เพื่อให้คนอื่นนำไปต่อยอดวิชาสมุนไพรไทย และการนำไปรักษาทางแพทย์แผนไทย นี่คือ การบูรณาการ และการนำไปประยุกต์ใช้ในอนาคต…แม่บุษได้แต่บอกลูกว่า “เรามีหน้าที่เพียงเท่านี้ ทำไปลูก ส่วนเรื่องอื่นที่ต่อยอด มันขึ้นอยู่กับการประยุกต์ใช้ของอีกศาสตร์หนึ่ง สมัยนี้เป็นสมัยของการนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดขึ้น ขออย่าได้ใส่ใจ มันคือ คำพูดของคนที่นำเอาความรู้สึก ความรู้อันน้อยนิดของตนเองมาพูดเพื่อบั่นทอนคนอื่นให้ดูว่าแย่ หารู้ไม่ว่า ความคิด คำพูดของตนเองนั้น ยิ่งพูด ยิ่งดูแย่ลง

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๑

มีหลายคนบอกกับฉันว่า…ตั้งแต่พี่บุษเกษียณไป ดูหน้าตาสดชื่น แจ่มใสมาก ๆ เลย…ถูกต้องแล้วค่ะ เพราะชีวิตไม่หนักเช่นกับการทำงานของภาครัฐในครั้งที่ทำงานให้อยู่ร่วม ๓๔ ปีเต็ม…เนื่องจากความรับผิดชอบของฉันในตอนนั้น มีความรับผิดชอบ และมีวินัยในตนเองเต็มเปี่ยมต่อการทำงาน นี่คือ คุณค่าของความเป็นคนที่มีความต่างกันระหว่างมนุษย์ในแต่ละคน…ใครจะเป็นเช่นไร ฉันไม่รู้ ๆ แต่ว่า ความรับผิดชอบต่อหน้าที่และการวินัยสำหรับตัวของฉันเองต้องเกินร้อย… พอพ้นจากตำแหน่ง รู้สึกปล่อยว่าง โล่ง ปลอดโปร่งมาก ๆ ใช้ชีวิตที่มีความสุข…กลับมาใช้ชีวิตที่สมถะ สมกับความเป็นจริงต่อการใช้ชีวิตที่ดี มีความสุขก็พอแล้ว

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๖๐

ช่วงเช้านี้ ๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๕…เข้าร่วมประชุมเป็นคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ ของ มรภ.บ้านสมเด็จเจ้าพระยา เกี่ยวกับการจัดทำกรอบอัตรากำลังของบุคลากรในมหาวิทยาลัย ในรอบ ๔ ปี (ปี ๒๕๖๖-๒๕๖๙) ปฏิบัติตาม พรบ.มหาวิทยาลัยราชภัฏ ด้วยการวิเคราะห์อัตรากำลังจากความเป็นจริง งบประมาณ หลักสูตร นักศึกษา ฯลฯ…เปลี่ยนบทบาทจากหน้าที่ผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล นำความรู้ ความสามารถมาปรับ ประยุกต์ใช้ให้กับมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ให้มีการบริหารจัดการที่มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น…ปัจจุบันยังต้องทำงานให้กับอีกหลายมหาวิทยาลัยในเรื่องของการบริหารจัดการองค์กรให้มีศักยภาพยิ่งขึ้น ตามการบริหารของภาครัฐ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๕๙

บนโลกออนไลน์…มีทั้งเรื่องของจริง และของปลอม ขอบอก…มนุษย์ถ้ามีปัญญา จะสามารถคิด วิเคราะห์ และวินิจฉัยตัวเองได้ว่า สิ่งใดจริง สิ่งใดปลอม แต่ส่วนใหญ่มีปัญญากันน้อยมาก ไหลไปทางของปลอม ลวงโลกมากกว่า…เพราะมนุษย์ยังต้องการความโลภ…หลงทางโลกอยู่มาก ไม่ค่อยนึกถึงความเป็นจริงของตนเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๕๘

ปู่จเร และฉันชอบทำให้เห็นผลก่อนค่อยมาบอก หรือพูดให้คนอื่น ๆ ทราบ มิใช่จะทำอะไรขึ้นมาแล้ว ก็ถ่ายภาพว่าทำ แต่ผลจะเป็นเช่นไรนั้น มิเคยคิด บางคนทำและในระหว่างทางก็มิได้ดูแล บำรุง รักษา แถมทำลายอีก แล้วจะเกิดผลลัพธ์ได้ดังหวังเช่นไร…คริ ๆ ๆ…ระหว่างทางนั้นสำคัญพอ ๆ กับปลายทาง เช่นเดียวกับ ทำเพียงต้นน้ำ…กลางน้ำ ปลายน้ำ มิเคยได้คิดถึง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๕๗

นับวัน…มนุษย์เริ่มมีจิตที่ไม่ปกติเพิ่มมากขึ้น…น่ากลัวมาก

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๕๖

๑ ตุลาคม ๒๕๖๕ - ๓๑ มีนาคม ๒๕๖๕ ได้ทำข้อตกลงกับท่านอธิการบดี ในการทำเรื่องข้อสอบการสอบแข่งขันเข้าทำงานในมหาวิทยาลัย มีข้อสอบเดิมเกือบ ๑๐๐ ข้อ และทำเพิ่มอีกประมาณ ๖๔ ข้อ เกี่ยวกับวิชาระเบียบงานสารบรรณ ในการเลือกเป็นรายข้อ ซึ่งมีวิชาอื่นที่อาจารย์ท่านอื่นออกด้วย นำมาผสมผสานกันกับการสอบแข่งขันเข้ามาทำงานในมหาวิทยาลัย…เสร็จไป ๑ อย่าง ต่อไปทำเรื่องการจัดทำโครงการต่าง ๆ ของหน้าที่กองบริหารงานบุคคล ในปีงบประมาณ ๒๕๖๖ มีถึง ๑๔ โครงการ มากมายสำหรับปีนี้ และเตรียมทำหลักสูตรในการพัฒนามนุษย์ ซึ่งเป็น Solfskills อีกเกือบ ๑๐๐ กว่าหลักสูตร…ดีที่ได้เรียนวิชาการทำหลักสูตรมา จึงเข้าใจเรื่องการทำหลักสูตร

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง