พึ่งตนเองได้
ทำตน ให้เป็นที่พึ่งของตนได้ ไม่เป็นปัญหาแก่ผู้อื่น ควรปฏิบัติดังนี้
*การประพฤติดีมีวินัย ดำเนินชีวิตโดยสุจริต ทั้งทางกาย ทางวาจา
ทางใจ
* ได้ศึกษาสดับมาก ศึกษาเล่าเรียน สดับรับฟังมาก มีความเข้าใจกว้าง ขวาง ลึกซึ้ง รู้ชัดเจนและใช้ได้จริง ( เป็นผู้เชี่ยวชาญ )
* คบคนดี มีกัลยาณมิตร รู้จักเลือกเสวนา และปรึกษาผู้มีความรู้ เลือกสัมพันธ์ เกี่ยวข้อง และถือเยี่ยงอย่าง สิ่งแวดล้อมทางสังคมที่ดีจะทำให้ชีวิตเจริญงอกงาม
* เป็นคนที่พูดกันง่าย คือ ไม่ดื้อรั้น รู้จักรับฟังเหตุผล และข้อเท็จจริงและพร้อมที่จะแก้ไขปรับปรุงตาม
* รู้จักช่วยเหลือผู้อื่น คือ เอาใจใส่ช่วยเหลือธุระ และกิจการของหมู่คณะ , ญาติ เพื่อนพ้อง และ ของชุมชน รู้จักใช้ปัญญาไตร่ตรองหาวิธีดำเนินการที่เหมาะให้สำเร็จเรียบร้อยดี
* มีความขยันหมั่นเพียร ประกอบความดีไม่ย่อท้อ พยายามหลีกละชั่ว
* มีสันโดษ รู้พอดี คือพึงพอใจในลาภผล ผลงานที่ตนแสวงหามาได้ * มีสติคงมั่น คือรู้จักจดจำ การที่ทำ คำที่พูด รู้จักรอคอย รู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่ประมาท ทิ้งโอกาสสำหรับความดีงาม
* มีปัญหาเหนืออารมณ์ คือ หยั่งรู้เหตุผล รู้ดี รู้ชั่ว คุณ-โทษ ประโยชน์มิใช่ประโยชน์ มองสิ่งที่มีทั้งหลายตามความเป็นจริง รู้จักพิจารณา วินิจฉัยด้วยใจเป็นอิสระ ทำการใดๆ ควรมีความคิด และวิจารณญาณ
ชัยชนะแห่งชีวิต
เมื่อเข้าใจ ตัวเรา ที่เป็นคน
รู้ตัว ตน ว่าเราเป็น คนแบบไหน
แล้วทำไม มัวรอช้า หาความหมาย
คิดอย่างไร ไปให้ถึง ซึ่งป้าหมาย ccccccccccccccc
ถ้าได้ปลอบด้วยใจ ใครคนหนึ่ง
เป็นผู้ซึ่งไม่มีสุข ทุกหนักหนา
ก็คงไม่เสียที ที่เกิดมา
และได้ช่วย เยียวยารักษาใจ
สรุป เมื่อเราพึ่งตนเองได้ เราก็สามารถช่วยผู้อื่นได้เช่นกัน
ไม่มีความเห็น