คุณคือหมอดูที่แม่นที่สุดในโลก
ผมติดตามคอลัมน์ "คนไทยทำได้" ของคุณบัณฑิต อึ๊งรังษี ในมติชนฉบับวันอาทิตย์ ทุกสัปดาห์ ในวันอาทิตย์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 คุณบัณฑิตให้ข้อคิดที่ผมเห็นด้วย(อีกแล้ว)ว่า คุณคือหมอดูที่แม่นที่สุดในโลก
คุณบัณฑิตบอกว่าหากคนอื่นบอก(ทำนาย)เรา ว่าเราจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เราอาจเริ่มปฏิบัติตาม "คำทำนาย" อันนั้น จนมีผลให้คำทำนายนั้น เป็นจริงในที่สุด
คุณบัณฑิตเห็นว่า เราแต่ละคนเป็นหมอดูที่แม่นที่สุดในโลก เพราะเรามีอำนาจในการตัดสินอนาคตด้วยตัวเราเอง
ดังนั้น "จงเอาอำนาจนั้นมาอยู่กับคุณเอง อย่าให้อำนาจนั้นไปตกอยู่กับคนอื่น"
(รวมทั้งหมอดูทั้งหลายที่รู้จักตัวเราน้อยกว่าตัวเราเอง) ในวงเล็บนี้ผม(สุรเชษฐ)เติมเอาเอง และผมก็ไม่เชื่อหมอดูทุกชนิดมานานแล้วครับ
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ อ.สุรเชษฐ
เบิร์ดก็เชื่อตัวเองเหมือนกันค่ะ ( เพราะไม่เคยมีหมอดูคนไหนดูได้แม่นเลย ^ ^ )
อาจารย์ได้ซีดีหรือยังคะ ? แล้วเปิดได้มั้ยคะ ?
เบิร์ดส่งซีดีไปให้ตั้งแต่วันอังคารที่ผ่านมาค่ะ ( วันที่ 22 พค. ) ถ้าเปิดไม่ได้เบิร์ดจะได้ส่งให้ใหม่ค่ะ
สวัสดีครับ ท่าน อาจารย์สุรเชษฐ
- ท่านอาจารย์สบายดีไหมครับ
- เห็นด้วยเลยครับ ว่าเราคือคนลิขิตชีวิตเราเป็นหลัก ส่วนจะครบทั้งร้อยหรือไม่อันนี้ ก็ต้องอยู่ที่สิ่งรอบข้างด้วยส่วนหนึ่งด้วยใช่ไหมครับ
- ผมเองมองหมอดูเป็นเรื่องของกระจกครับ มีเวลาว่างก็ดูได้แต่แบบไม่เสียเงินนะครับ อิๆ เอาไว้ประเมินตัวเราเวลาที่เดินหลงทางไป หรือว่าลืมตัว ส่วนเราจะทำให้หมอดูที่ดูให้แม่นหรือไม่ อันนี้ก็อยู่ที่ตัวเราอีกเช่นกันใช่ไหมครับ
- เช่น หากหมอดูบอกว่า ระวังจะเกิดอุบัติเหตุในปีนี้ ผมว่าก็ดีครับ เพราะทำให้เราไม่ประมาท
- แต่หาก หมอดูชื่นชมเราว่าจะได้เป็นเจ้าคนนายคน ร่ำรวยมหาศาล อันนี้ ก็ต้องฉุดรั้งตัวเอง ไม่รอคอยวาสนาใช่ไหมครับ...เพราะการทำมาหากินด้วยสัมมาอาชีวะ น่าจะยังเป็นเรื่องที่สำคัญอยู่มากเลยใช่ไหมครับ
- ว่าด้วยเรื่องของความน่าจะเป็นก็ส่วนหนึ่งครับ แต่หาก ความน่าจะเป็นหลายๆ ครั้งแม่นๆ หรือตรงเป้าหมาย ก็น่าคิดนะครับ หากใครอ่อนแอ ก็ไม่ยากที่จะถูกควบคุมด้วยสิ่งอื่นจากปัจจัยภายนอกตัวเรา
- โดยรวมแล้วผมเห็นด้วยเลยครับ ว่าการควบคุมตัวเองด้วยสติ ปัญญา สมาธิ ศีล น่าจะเป็นภูมิคุ้มกันตัวเราได้ดีอีกวิธีหนึ่งครับ โดยใช้สิ่งแวดล้อมเป็นกระจกสะท้อนให้เราอีกทีหนึ่ง เพราะยังไงเราก็มองท้ายทอย ตัวเองไม่เห็นอยู่ดีครับ ได้แต่เอามือจับดูครับ
- ขอบพระคุณท่านอาจารย์ มากๆ นะครับ ทำให้ได้คิดต่อครับ
สวัสดีครับคุณ 
เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ ---------> http://www.somporn.net ---------> http://www.schuai.net
- ดีครับใช้ทั้งสองด้าน ทั้งด้านใน ด้านนอก
- ด้านใน อาศัยการควบคุมตัวเองด้วย "หลัก" อะไรสักอย่าง เช่น กรณีคุณเม้งใช้สติ ปัญญา สมาธิ ศีล
- ด้านนอก อาศัยคนอื่นเป็นกระจกเงาให้เรา
- ผมว่าสำคัญที่สุดคือ เป้าหมายชีวิตของเรา เราต้องกำหนดเอง ซึ่งก็ตรงกับที่คุณเม้งว่า ชีวิตเรา เรา "ลิขิต" เองนั่นแหละครับ
- อ่าน comment ของคุณเม้งแล้วทำให้เกิดคำถามว่า วิธีตั้งเป้าหมายชีวิตทำอย่างไร(จึงจะไม่ผิดทิศผิดทาง - อย่างองคุลีมาร) รวมทั้งตั้งได้แล้วจะเดินไปให้ถึงเป้าหมายอย่างไร
- มีคำตอบไหมครับ ทั้งวิธีตั้งและวิธีเดิน?
- กราบสวัสดีท่าน อาจารย์สุรเชษฐ
- จริงๆ แล้วผมมิกล้าจะตอบอะไรเป็นแนวทางหลักตามทฤษฏีนะครับเพราะผมรู้น้อยนะครับ แต่ขอตอบในแนวทางที่ผมยังด้อยประสบการณ์นะครับ ตามฉบับที่คิดแล้วทำที่ผ่านมานะครับ
- วิธีตั้งเป้าหมายชีวิตทำอย่างไร
- จะเดินไปให้ถึงเป้าหมายอย่างไร
- ผมมองว่า คนเราเกิดมาพร้อมกับการทำวิจัยครับ หลักที่สำคัญคือ การทำวิจัยตัวเอง เพราะเราเองไม่ใช่จะรู้จักตัวเราเองได้ทั้งหมดครับ ดังนั้นหากเราทราบตัวเอง ทราบในสิ่งที่ตัวเองเป็น โดย มอง ตัวเรา และสิ่งรอบตัว การให้และการรับ วิจัยตัวเรา วิจัยสิ่งรอบข้าง วิจัยการให้และการรับ วิจัยการสร้างความสมดุล
- แต่จะทำสิ่งเหล่านี้ หรือเกิดวิจัยเหล่านี้ได้ คงต้องทำ เพื่อให้เกิดประสบการณ์ พร้อมรับประสบการณ์จากคนที่มีประสบการณ์ เพื่อการเรียนลัดแบบทบต้น หรือการรับต้นทุนทางสังคมเข้ามาผนวกกับตัวเอง อาจจะต้องเช็คเครื่องตัวเราว่าเหมาะกับสิ่งใด เมื่อค้นเจอทางที่คิดว่าใช่แล้ว ก็เดินได้เลย
- สำหรับการเดินไปให้ถึงเป้านั้น ผมมองที่อุดมการณ์ครับ อุดมการณ์ที่ทำให้เกิดความสมดุลในเรื่องของการให้และรับ อย่างน้อยก็ให้มากกว่ารับ หากจะต้องขาดความสมดุล
- การวางแผนของชีวิตผมว่า นั่นคือ การวางแผนวิจัยของตัวเอง สิ่งที่เราลิขิตตัวเองนี่หล่ะครับ ผมว่า ลิขิตด้วยการทำวิจัยตน ต่อให้หมอดูว่าเราจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่การทำวิจัยมาแล้วว่าเราเดินอีกเส้นทางหนึ่ง เราจะฝืนก็คงยากครับ แม้ว่าชีวิตจะมีการหักเหบ้างก็ตาม นั่นคือ เกิดจากผลกระทบนอกจากตัวเราภายใน จะยังมีสิ่งแวดล้อมที่มากระทบ
- วิจัยตน วิจัยสิ่งแวดล้อม ค้นหาเป้าหมายชีวิตจากจากวิจัยทั้งสอง วางแผนชีวิตที่เหลืออยู่ เดินไปยังเป้าหมายด้วยการครองตน...
- ผมเองก็ใช่ว่าจะควบคุมตัวผมได้ทั้งหมดครับ เพราะมันมีปลายปัจจัยที่ชี้มาหาตัวเรา ทั้งออกมาจากข้างใน และชี้เข้ามาหาตัวเรา แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ก็ขึ้นกับตัวเราครับ แต่ใช่ว่าเราจะฝืนได้ทุกอย่าง หรือจะเอาตัวเราเป็นหลักครับ นั่นคือ การให้และรับ จะทำอย่างไรให้สมดุล
- หากตอบในทางคอมพิวเตอร์
- ตั้งเป้าหมายชีวิต และเดินไปยังเป้าหมาย
- คงต้องกำหนดอะไรหลายๆ อย่าง ต้องมีเป้าหมายก่อน ถึงจะเดินได้ ไม่งั้นเราจะคลำไปจนทั่ว จนกว่าจะเจอว่าอะไรใช่ หรือไม่ใช่ อาจจะสายไป หรือช้าไปได้
- ทางคอมพ์นั้น หากมีการคำนวณหลายๆ รอบ หรือการทบทวนการเดินผ่านๆ มา นั่นคือสั่งสมประสบการณ์ เพื่อนำไปสู่การลู่เข้าเป้าหมายที่ต้องการ หากก้าวยาวๆ ก็โอกาสพลาดสูง หากก้าวช้าๆ ก็มีโอกาสถูกต้องสูง แต่เดินไปถึงช้า ดังนั้น การหาระยะย่างก้าวที่เหมาะสม สำคัญมากๆ ครับ นั่นคือมีการวิจัยเช็คข้อผิดพลาดทุกๆ รอบการทำงาน
- ชีวิตของเรา ก็น่าจะมีการวนทำซ้ำ วนคิดตลอดเวลาเช่นกันในระบบคิด ดังนั้น อาจจะต้องค้นหา วิจัยเป้าให้เจอก่อนครับ
- การค้นหาเป้าแบบลองผิดลองถูกก็ดีครับ เป็นวิธีหนึ่งและพื้นฐาน การพูดคุยกับคนหลายๆ แนวทางก็เป็นการเพิ่มต้นทุนให้กับตัวเอง ก็ดีครับ
- ทางออกหนึ่งที่อาจจะช่วยในการค้นหาเป้าหมายให้เจอ คือ การศึกษา ครับ
- การศึกษา เรียนรู้ เพื่อรู้จักตัวเอง รู้จักสิ่งรอบตัว ใกล้ๆ ตัว และประยุกต์เป็น คิดสิ่งใหม่ได้ เพราะเป้าหมายชีวิตของเราคือของเราครับ เราลิขิตเองเป็นสำคัญ ส่วนเส้นทางเดินไปยังเป้าหมายนั้น ต้องทำวิจัยครับ คือวิจัยตัวเองและสิ่งรอบข้างนั้นหล่ะครับ
- ผมตอบเอามั่วๆ แบบนี้นะครับ....
- สำหรับตัวผมเอง เป้าหมายคือ การศึกษา คงเดินบนเส้นทางนี้ไปอีกนานครับ.... ผมโชคดีที่ค้นสิ่งนี้เจอมาตั้งแต่เรียน ป.ตรี
- ส่วนวิธีการเดินไปยังเป้าหมายนี้ คงต้องทำวิจัยต่อไปครับ โดยมีหลักของการให้ และรับ มีกระจกส่อง หลายๆ อย่างนั่นหล่ะครับ อิๆ ยังไงก็รบกวนท่านอาจารย์ ช่วยส่องมายังผมบ้างนะครับ
- ผมว่า การเก็บเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างทางไปถึงเป้าหมาย ก็สำคัญเหมือนกันครับ
- กราบขอบพระคุณมากครับ
ขอบคุณคะ สำหรับ กระทู้นี้
กำลังคิดว่า ธุรกิจที่กำลังเฟื่องฟูตอนนี้ และต่อไป คือ การดูดวง และ การปฎิบัติธรรม
อีกใจก็เห็นว่า คนขาดที่พึ่งทางใจ
แต่
เมื่อมาถึงจุด ที่ว่า ความแม่นยำน่าเชื่อถือความสำคัญการดูดวง อยู่ตรงไหน
ก็ทำให้นึกถึง คำพูดหนึ่งของท่านผู้ใหญ่แห่งสวนโมกข์ ที่กล่าวให้ไว้ ได้ว่า
"ให้ย้อนถามตัวเองกลับดีกว่าว่า นั่นเป็นสรณะที่แท้จริงหรือไม่ เราจะตอบตัวเองได้"
คำพูดนี้ทำให้ยอมจำนนทุกที ทำให้เกิดสติ ด้วย