บันทึกที่ผ่านมาจับอารมณ์ที่ได้....คนเราก็เผลอได้ ไม่ผิดศีลหรอกครับ แต่ฟุ้งก็ไม่ดี...(น้อยกว่าเพ้อเจ้อครับ)
ทำให้นึกถึงอาจารย์สุรเชษฐ์ เวชชพิทักษ์ ในโครงการมหาวิทยาลัยชีวิต ของมูลนิธิสถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน อาจารย์จะกล่าวถึงแรงบันดาลใจอยู่บ่อย ๆ
ล่าสุดอาจารย์เขาคุยเรื่องการศึกษาของโนร่า โอกฮ์ นักศึกษาปริญญาตรีของมหา'ลัยในอเมริกาที่อายุมากที่สุด ได้ลงกินเนสส์บุคส์ด้วย ขณะนี้อายุที่จบรับปริญญา อายุ 95 ปี
ยิ่งมาเกี่ยวข้องกับเรื่องการศึกษาด้วยแล้ว ก็แปลก......คุณยาย อายุ 95 มีความวิริยะ(เพียร)ในการศึกษาเพื่อจบปริญญาตรี แต่ผมจัดระเบียบตัวเอง มาจากการที่ศึกษาธรรม ว่าหน้าที่ของเรานอกเหนือจากการเป็นลูกของพ่อแม่ เป็นลูกน้องของเจ้านาย เป็นเพื่อนร่วมกันในที่ทำงาน เป็นผู้อาศัยในชุมชนคลองยาว บางพลัด กรุงเทพฯ... มากจนถึงเป็นพลเมืองของประเทศไทย....
และอาจารย์ท่านพุทธทาสท่านก็ให้ความรู้อีกว่า เราต้องมีหน้าที่เพิ่มอีก คือเราเป็นชาวพุทธควรประพฤติธรรม (กุศลกรรมบถ ๑๐) และปฏิบัติธรรม(ศีล,สมาธิ,ปัญญา)
พอเป็นควรประพฤติและปฏิบัติ ก็ไม่ต้องมีแรงบันดาลใจ แต่ให้มีวิริยะในการประพฤติและปฏิบัติ เสมอ จนอินทรีย์ ๕ แก่กล้าพอ (อินทรีย์ห้าคือ สัทธา,วิริยะ,สติ,สมาธิ,ปัญญา) จึงค่อยบวชเรียนแล้ว ละซึ่ง สังโยชน์ ๑๐ เพื่อสู่นิพพานที่แท้จริง
พอ
แวะมาเยี่ยมครับ
เป็นแนวคิดที่ดีครับ ได้ข้อมุลไปทบทวนชีวิตครับ
ขอบคุณครับ อาจารย์ที่แวะมาเยี่ยม.....