ถ้าผมรู้

คนเราหากรู้ล่วงหน้าก็คงเตรียมใจได้และไม่ได้เท่าๆ กัน

อยากเล่าประสบการณ์ครั้งหนึ่งนานมาแล้วทวดเล่าให้ฟัง เมื่อก่อนคนเรามีพลังธรรมชาติที่บริสุทธิ์ คนเรานั้น สามารถเหาะ เหิน เดินอากาศได้ ด้วยพลังอันบริสุทธิ์ คนใดที่ไม่ทำบาปกรรมใดเลย เวลาตายไปก็ไปเกิดเป็นเทวดา นางฟ้า คอยเฝ้าดูลูกหลานรุ่นต่อๆไป

แต่เมื่อคนมีความสามารถแบบนี้แล้วยังเป็นที่ไมพอใจ ไม่อยากเจ็บ อยากตาย ก็จะหาของกิน ผลิตสิ่งต่างๆไว้มากมาย (แต่ไม่มีใครเอาไปได้สักคน) ความคิดเอาชนะธรรมชาติทำให้มนุษย์เริ่มรังแกสัตว์ พืชอื่นๆ อย่างต่อเนื่อง สุดท้ายก็ไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติได้ จากรุ่นสู่รุ่น เกิดการใช้เครื่องมือที่ผิดแปลกไปจากเดิม ทำให้คนรุ่นหลัง มีความอ่อนแอ ทั้งร่างกายและจิตใจ  ไม่สามารถเป็นดังแต่ก่อนได้ ความอ่อนแอ กลับมาทำลายมนุษย์ด้วยกัน มีการฆ่า ฟัน ตายกันตามกัน ครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็เหลืออยู่เท่าที่ปัจจุบัน

จะเห็นได้ว่าเรานั้นไม่เคยเคารพธรรมชาติเลยสักครั้ง แม้แต่การอนุรักษ์ก็ยังจำกัดธรรมชาติ ด้วยความเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว จิตใจของมนุษย์น้อยคนนักที่จะได้เป็นเทวดา จากอดีตกาล คงเหลือไม่มากนักที่ได้ถูกกล่าวขานว่าเป็น เทวดา เทพ หรือแล้วแต่จะเรียก ยกตัวอย่างเช่น ขงจื้อ  พระเยซู นบีฯ เจ้าชายสิทธตะ ตลอดจนถึงปัจจุบันที่พอจะเป็นได้คือท่านพุทธาตุภิกขุ ซึ่งท่านเหล่านี้มีพลัง ญาณ ที่แกร่งหลุดพ้นจากการเป็นมนุษย์ ได้ ดูแล้วท่านเหล่านี้มีประวัติที่ไม่เคยทำลายธรรมชาติเลย จึงกล่าวได้ว่าการที่คนเราไม่เบียดเบียนธรรมชาติและสิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาตินั้น ทำให้เราสามารถเข้าถึงการใช้ชีวิตที่สุขสงบมากกว่าการเรียนเก่งแล้วทำลายธรรมชาติ .....