ผมว่า...การที่เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปนั้น ผมไม่ยินดีเลย แม้ว่าผมจะมีรายได้จากการทำงานในรอบเดือนที่จะผ่านไป แต่สิ่งหนึ่งที่ผมต้องศูนย์เสียไปคือ ชีวิตที่ต้องหมดไปด้วย ชีวิตที่ต้องตายไปอย่างไม่มีวันกลับมา แม้ว่าผมจะเรียกหาสักเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถหามาให้เหมือนเดิมได้ ฉะนั้นผมคิดว่าการศูนย์เสียที่ยิ่งใหญ่ก็คือการเสียเวลาโดยไม่ได้อะไรตอบแทนเลยมันจึงเป็นการศูนย์เสียที่เจ็บปวด ด้วยการศูนย์เสียดังกล่าว ผมพยายามบอกตัวเองไว้เสมอว่า ความดีที่ผมทำนั้น สักวันจะเป็นสิ่งที่เหลืออยู่ ให้ลูกได้ดูต่างหน้าได้เห็นว่าสิ่งที่พ่อทำนั้น เพื่อสังคมและครอบครัว นั่นคือสิ่งมุ่งหวังที่คิดว่าทำงานนี้แล้วพร้อมรับกับสถานการณ์ของ "เวลา" นั่นเอง
ไม่มีความเห็น