การอบรมผู้นำ หรือความเป็นผู้นำ
ผมได้มีโอกาสเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาคณะกรรมการนักศึกษาระดับคณะบริหารธุรกิจเป็นปีที่ 4 ติดต่อกัน พร้อมด้วยชมรมเทควันโด และอดีตของชมรมสร้างสรรค์สังคมชนบทอีก 3 ปี ผมผ่านศึกเหนือเสือใต้มามากมาย คอยต่อสู้กันระหว่างความถูกต้องกับความพึงพอใจ ไฉนที่เขาบอกว่า กิจกรรมนักศึกษาต้องจัดทำขึ้นโดยนักศึกษาและเพื่อนักศึกษา
ผมได้รับมอบหมายจากผู้บริหารให้เข้าร่วมการอบรมผู้นำนักศึกษา ซึ่งถือเป็นงานกิจกรรมชิ้นแรกของภาคการศึกษา 1/2550 ในระหว่างวันที่ 15-17 พฤษภาคม 2550 ที่แสนปาล์ม แทรนนิ่งเซ็นเตอร์ (ถ้าจำไม่ผิด) ที่ ม.เกษตรศาสตร์กำแพงแสน นครปฐม และวันแรกที่สถาบัน
ในวันแรกผมมีความตั้งใจที่จะเข้าไปดูการเปลี่ยนแปลงของการทำกิจกรรมมากมายที่หวังว่าจะให้เกิดขึ้น เพราะนายกสโมสรคนปัจจุบันเป็นนักศึกษาที่ปรึกษาของผมเอง ซึ่งเขามีลักษณะเด่นตรงที่เขาเป็นนักประนีประนอม ทำงานร่วมกันได้อย่างลงตัว แต่เขาก็ยังมีจุดด้อย ซึ่งผมคงต้องรอดูเขาต่อไป ผมเห็นหน้านักกิจกรรมหน้าใหม่หลาย ๆคน ก็ฝากความหวังไว้กับพวกเขามากขึ้นทวีคูณ ได้ความรู้เกี่ยวกับการทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่มากขึ้นเท่าไหร่นัก แต่ก็ดีสำหรับเด็ก ๆ ที่จะเป็นจุดเริ่มต้นสู่นักกิจกรรมเต็มที่
วันที่สองผมได้มีโอกาสนั่งรถโค้ชอย่างดีเพื่อมุ่งหน้าไปสู่แสนปาล์ม นั่งรถประมาณสองชั่วโมงผมก็ถึงและก็เริ่มทำกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์โดยวิทยากรที่เตรียมไว้จาก ม เกษตร ได้เล่นเกมส์ต่าง ๆ มากมาย เช่น การหาจุดเด่นจุดด้อยของวันเกิดแต่ละวัน การสร้างความสัมพันธ์ผ่านท่าต่าง ๆ การแสดงความรักท่าต่าง ๆ เป็นต้น แล้วก็พักรับประทานอาหาร
ช่วงบ่ายนักศึกษาได้รับมอบหมายให้เขียนโครงการ ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ขัดใจผมมากที่เดียว เอ...ทำใมการเขียนโครงการต้องออกมานอกสถานที่ แต่ถ้าออกมานอกสถานที่เรามาทำความเข้าใจและรู้จักกับการทำกิจกรรมและความเป็นผู้นำกันดีกว่าไหม ผมก็นั่งนึกอยู่ หรือผมอาจคิดเช่นนั้นคนเดียว
ช่วงเย็นเราได้มีโอกาสต้อนรับวิทยากรของ ม.เกษตร ซึ่งผมคุ้นหน้าคุ้นตาเขาดี แต่ขอไม่กล่าวชื่อดีกว่า เขามาบรรยายเรื่องบัณฑิตยุคใหม่ที่พึงประสงค์ ซึ่งเขาบรรยายหัวข้อนี้ประจำ มีอะไรมากมายที่เขาบรรยายในฐานะนักวิชาการ ซึ่งดูดีมาก แต่ผมเชื่อมั่นว่าเขาไม่เคยลงมือทำในฐานะผู้ปฏิบัติ ซึ่งผมค่อนข้างแน่ใจ เขาเคยเป็นผู้หนึ่งที่พยายามทำให้ระบบ SOTUS หายไปอย่างไม่น่าเชื่อ และลบระบบกิจกรรมนิสิตที่ทำเพื่อนิสิตออกไปอย่างน่าใจหาย เขาให้นักศึกษาของผมเล่นเกมส์อยู่สองเกมส์ เกมส์หนึ่งถือการฉีกกระดาษหนังสือพิมพ์ให้ยาวที่สุด และเกมศ์เหยียบหนังสือพิมพ์ ซึ่งทั้งสองเกมส์นี้ผมเคยทำในฐานะวิทยากรมาแล้ว ผมติดใจคำพูดสรุปของวิทยากรท่านนี้มากเลย เขาสรุปเกมศืเหยียบหนังสือพิมพ์ว่า เด็กไม่มีการพัฒนาเลย ไม่ใช้สมองใช้แต่กำลัง สมองไม่พัฒนา หรือผมแปลแบบบ้าน ๆว่า โง่เหมือนเดิม ผมรู้สึกคาใจกับคำพูดนี้มากเลยให้เด็กถามว่าแล้วเกมศ์นี้ทำยังไงให้ฉลาด วิทยากรท่านนั้นไม่ตอบแต่ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว คืนนั้นผมก็มานั่งไตร่ตรองดูว่าไอ้เกมส์เหล่านี้มันวัดการใช้สมองของคนโดยตรงหรือ ??
วันรุ่งขึ้นผมก็พานักศึกษามาออกกำลังกายกันมันสดชื่อนอย่างบอกไม่ถูกอันเนื่องมาจากหลบความจำเจและแออัดในเมืองกรุงไปพักผ่อน นักศึกษาก็มาเขียนโครงการต่อ แต่ก่อนที่จะเขียนผมก็เลยเสนอให้เขาทำกิจกรรมร่วมกันสักหน่อย ลมเพลมพัด หอยเปลี่ยนกาบ แจว แล้วก็เกมส์เปลี่ยนเก้าอี้ซึ่งผมพยายามจะเล่นแต่ไม่จบเพราะเวลาไม่ทัน ก็เลยให้เขาเขียนโครงการเพื่อจะนำเสนอตอนบ่าย
หลายเรื่องราวครับที่ผมพยายามจะให้กิจกรรมนักศึกษาสนองความต้องการของนักศึกษาอย่างแท้จริง บางสิ่งกำลังกลืนการทำกิจกรรมของนักศึกษาไป การไม่เปิดใจกว้างรับสิ่งใหม่ ๆ สร้างวิสัยทัศน์ การเป็นนำค่อนแก้วยังดีกว่าน้ำเต็มแก้ว การให้โอกาสที่ผิดพลาดเพื่อสร้างสิ่งที่ถูกต้องอย่างยั่งยืน อีกมากมายครับที่ผมต้องทำให้มันเกิดขึ้นแม้ว่าผมต้องต่อสู้กับอะไรก็ตาม ความถูกต้องเหมาะสมยังต้องอยู่คู่กับนักศึกษามากกว่าความถูกใจ
ความเห็น (4)
บ่นไรคะคุณตา