หลังจากที่ประกาศปิดบล๊อกไป เพื่อยืนยันเจตนารมณ์ เพื่อเคารพความคิดเ็ห็นของตนเองและคนอื่น ๆ เพื่อความสบายใจของตนเองและคนอื่น ๆ ผมก็ปล่อยเวลาไปกับการทำนั่นทำนี่เต็มไปหมด ทั้งทะเลาะกับชาวบ้านชาวช่อง ทั้งลาออกจากงาน เข้าไปทำงานใหม่ เขียนอะไรบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปอ่านนั่นนิดนี่หน่อย กลับบ้านบ่อยขึ้น (หมายถึงบ้านเกิดนะครับ)
ระหว่างนั้นเองก็คุยกลับหลายคน เรื่องการเขียนบล๊อก นั่งมองการเติบโตขึ้นของวัฒนธรรม bloger ผมก็พบว่าน่าสนใจดี และในช่วงเวลาที่ปิดบล๊อกชั่วคราวนั้น ก็ยังมีคนใจดี อย่างบ่าววี มีดึงผมเข้าไปในแพลนเนตของเขาด้วย ก็เลยทำให้ผมมีโอกาสได้อ่านอะไรดี ๆ มากมาย
คนหนึ่งที่มักจะบอกว่าผมควรกลับมาเขียนได้แล้วนะ คืออาจารย์แหวว ของหลาย ๆ ท่านนั่นแหละ เอาเข้าจริง ๆ ผมใช้เวลาส่วนหนึ่งหลังจากปิดบล๊อกชั่วคราวทะเลาะกับอาจารย์ อย่างสนุกสนาน (ผมสนุก แต่่อาจารย์จะสนุกหรือเปล่าก็ลืมถามไป แหะ ๆ ๆ) โดยเฉพาะเรื่องการเมืองที่ไม่เป็นการเมือง ท้ายที่สุดผมก็พบว่าผมเคารพต่อวิธีคิดและมุมมองที่มีต่อการเมืองของอาจารย์ อาจารย์ก็ไม่เคยตำหนิผมในเรื่องวิธีคิดทางการเมืองมากนักเวลาผมตั้งหน้าตั้งตาเถียงกับอาจารย์ และผมมักจะใช้ข้ออ้างในการเถียงกับอาจารย์ทุกครั้งว่า เพราะผมรักและเคารพอาจารย์นะครับถึงเถียง
ผมใช้เวลาที่ไม่ได้เขียนสำรวจพื้นที่บางส่วนของ gotoknow ก็พบสิ่งมหัศจรรย์สำหรับผมคือ โรงเรียนเก่าสมัยมัธยมของผมก็มีบล๊อกใน gotoknow ด้วย (สร้างความตื่นเต้นให้ผมไม่น้อยเลยแหละ ฮ่าๆ ๆ กำลังคิดว่าจะลองหาความหลังครั้งเก่าใน gotoknow ไม่รู้ว่าจะเจอไหมนั่น) พบอาจารย์เก่า ๆ หลายท่าน ก็ทักทายกันไป แต่ไม่ยักจะมีตอบผมกลับมาเลย (ฮือ เศร้า) พบเพื่อนที่ตอนนี้ไปเป็นครูในโรงเรียนเก่าของพวกเรา
นอกจากนั้นแล้วยังมีคนถามไถ่ไปทาง E-mail หลายคน หลายคนบอกว่าใช้ข้อมูลจากบล๊อกนี้
จากปัจจัยทั้งหลายแหล่นี้ทำให้ผมเอ้อระเหยอีกพักใหญ่แล้วตัดสินใจแบบเฉียบพลันว่าจะกลับมาเขียนบล๊อกอีกครั้ง
ผมก็ยังยืนยันในเสรีภาพเช่นเดิม ผมคิดว่าในพื้นที่แห่งการแสวงหาความรู้เสรีภาพเป็นสิ่งจำเป็น
วันนี้ผมก็ยังยืนยันว่าการขอร้องให้บล๊อก และกระทู้ทั้งหลายเซ็นเซอร์ตัวเอง และไล่ปิดเวบหลายต่อหลาย โดยคณะรัฐประหารเป็นสิ่งที่ผิด
และผมยังยืนยันว่า การที่ผู้หลักผู้ใหญ่หลายท่าน (โดยเฉพาะท่านที่ผมเคารพรักหลายท่าน) เข้าไปร่วมงานกับคณะรัฐประหารเป็นสิ่งที่ผมไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรง และผมก็ยังยืนยันที่จะต่อต้านรัฐประหารเหมือนเดิม
การกลับมาเขียนของผมอีกครั้งก็เพื่อยืนยันว่า เสรีภาพ กับการแสวงหาความรู้ยังเป็นสิ่งที่ดำรงอยู่คู่กัน และผมก็พร้อมจะกลับมาเป็นนักเรียนน้อยที่แสวงหามันอีกครั้ง
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาเยี่ยมชมพูดคุยแม้ผมจะประกาศปิดบล๊อก ขอขอบคุณจากใจจริงอีกครั้งครับ
แม้ความขี้เกียจจะครอบงำสูงแต่ผมก็จะพยายามมาเขียนบล๊อกให้บ่อย ๆ ครับ
ดีล่ะที่กลับมา มาประท้วงรัฐบาลทหารในนี้ล่ะ
มีอะไรให้กัดพวกทหารนิยม กะ ทุนนิยม อีกมาก
เสรีภาพ คือ อะไร........เสรีภาพอยู่ที่ไหน.......ใครเป็นคนใช้เสรีภาพ.......ดีครับที่กลับมาเขียนในพื้นที่นี้อีกครั้งจงใช้เสรีภาพของคุณให้เต็มที่กลับโลกที่ไร้พรมแดน