ฝนตก รถติด กับ หน้าแตก
ตื่นเช้ามามองท้องฟ้า เหมือนฝนจะตก อาบน้ำออกมา เท น้ำเทท่าเลย คิดๆๆ แล้วไปทำงานดีไม๊หว่า....หรือทำที่บ้านดี (ทำงานส่วนตัวง่ะ) ไหนๆ ก็ไหนๆ ไปก็ได้เพราะกะว่าเย็นๆ ติดเพื่อนไปฟิตเนสอีก กินก๋วยเตี๋ยวปากซอยกะน้องสาวแล้วแยกย้ายกันออกไปคนละทาง โอ...ไม่น่าเชื่อ ติดแหง่กอยู่ไม่พ้นปากซอยบ้าน ตั้ง 20 นาที กว่าจะไปถึงที่ทำงาน ใช้เวลา 2 ชั่วโมง อยากมาทำงานดีนัก อ่า...จากพระรามสี่ แถวๆ ลุมพินีทาวเวอร์ ไปสุขุมวิท 101/1 (ทางฮิต ที่เขาเลี่ยงกัน เพราะสร้างรถไฟฟ้าอยู่) เกิดมาอยู่กลางเมืองก็งี้แหละ บ่นไปก็เท่านั้น
ตอนเย็น คุณเพื่อนชวนไปฟิตเนสอีกเพราะมีคูปองเหลือ ก็เตรียมไปออกกำลังกาย อย่างดิบดี ไปถึง เพื่อนเขามีบัตร เราก็เอาคูปองยื่น เขาเลยถามว่าเคยมาหรือเปล่า พอบอกว่ามาเมื่อวาน เขาก็เลยบอกว่า ไม่ได้เพราะ ที่นี่คือเข้าทดลองใช้ได้หนเดียวเท่านั้น คือ ให้มาชิมลางดูได้หนเดียว ส่วนคูปองที่ให้สมาชิกพาเพื่อนไปได้ 3 ใบ น่ะ คือใบละคน ห้ามซ้ำคน (เพื่อเขาจะได้เกี่ยวเข้าเป็นสมาชิกได้ไม่ซ้ำคนไง) เราก็ อ่า...นะ หลังบัตรก็มีเขียนแต่ไม่ได้อ่าน เพล้ง.......... เขาก็รีบเลยบอกว่า สมัครเลยสิคะ เราก็ยังไม่ดีกว่า ก็คุณให้มาหนเดียวเอง เราก็ไม่สมัครสิ ลองใจ เขามั่ง แต่อย่างว่า ระเบียบของเขา เราไม่ได้โกรธหรืออะไร ก็บอกไม่เป็นไร กลับบ้านก็ได้ (ฟะ)
รถก็ติดแสนติด พกความหน้าแตก กลับมาบ้านเปิดวีซีดี เต้นเองที่บ้าน เหย๋งๆ ได้ครึ่งชั่วโมง ก็หิ๊ว หิว เหงื่อก็ซกเชียว พอแล้ว ไม่เอาละ เหนื่อย เดินไปบ้านแม่ โซ๊ย แกงจืดกะหล่ำปลี กะส้ม 1 ลูก เห้อ... ความสุขนั้นอยู่ที่ใดหน๋อ........
