ผู้หญิงเก่ง ผู้หญิงแกร่ง ดร. กฤษณา

สิ่งที่มีค่าที่สุด คือ เวลา

สัปดาห์ที่ผ่านมา ดูทีวี แล้วมีเรื่องให้คิดวิเคราะห์พอควร

เรื่องแรก คือ เหตุการณ์ ถล่มตึก

จริงๆ ดูมาหลายรอบ สะเทือนใจทุกครั้ง (มันติดตา) แต่ครั้งนี้ เป็นอีกมุม คงเป็นกล้องวิดีโอของนักท่องเที่ยว หลังจากที่ตึก W-T ถูกเครื่องบินพุ่งชน ชั่วอึดใจ ชายคนหนึ่งดึงหญิงเข้าไปในร้านกาแฟ ตึกทั้งตึกก็ร่วงมากองที่พื้น เศษอิฐ ปูน ฝุ่น จิปาถะ หนามาก ด้วยแรงถล่ม กรูผ่านไปตามถนน ผ่านร้านกาแฟนั้น   

เสียงที่ได้ยินต่อมา คือ

oh.........god.....You've saved my life.  You've saved my life!

ก็จริง ถ้าเธอไม่ถูกดีงเข้าร้านกาแฟ ปิดประตู เธอต้องได้รับบาดเจ็บจากอิฐ ปูน แน่นอน

ประเทศ อ เป็นประเทศที่ประสบความสำเร็จในการพัฒนา ทั้งยังสามารถทำให้คนในประเทศรักชาติ ประโยคที่ผมจำได้หลังเหตุการณ์นี้ คือ หญิง (คงเป็นเชื้อชาติทางเอเชีย) บอกกับสื่อว่า สามีแกเป็นอ..ตั้งแต่หัวจรดเท้า (แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องพูด หรือว่าต้องแสดงออกต่อสาธารณชน----เพราะถ้าเป็นคนไทย เราจะไม่พูด เพราะมันอยู่ในก้นปึ้งของหัวใจ---หรือว่าเธอต้องการสื่อว่าดังนั้นรัฐบาลต้องค้นหาสามีเธอเต็มความสามารถพอๆกับอ.ชนคนอื่นๆ--อันนี้ผมไม่รู้) 

แต่สิ่งที่เกิดกับอ. บางทีอาจสอนเรา (บางที อ.บางรายอาจคิดเช่นกัน ว่าต้องมาทบทวนวิถีที่ดำเนินอยู่ หรือเปล่า)

ก่อนเหตุการณ์นี้ นานพอสมควร ผมเคยถามเพื่อนนักศึกษาต่างชาติ ประเทศทางตะวันออก ก็คุยกันธรรมดา เพราะอยู่หอพักชั้นเดียวกัน ถามว่าทำไมไม่ชอบอ. แกตอบว่า แกเกลียด เพราะว่าอ.เอาเงินไปหมด (อืม ผมเลยไม่คุยต่อ เพราะแกถ้าจะมีอารมณ์รุนแรง ต่อคำถามนี้ เลยหยุดแล้วคุยเรื่องอื่น เกรงเดี๋ยวไปกันใหญ่)----คิดดูว่า นี่เป็นเพียงคนที่มีการศึกษาธรรมดาคนหนึ่ง  ก็แสดงว่าการไม่ชอบอาจมีมากในหมู่ชน

ถ้าตึกนั้นแสดงถึงความเจริญรุ่งเรือง มั่งคั่ง

การที่มันถูกถล่ม ก็เพราะมีชาติอื่นที่เกิดความเกลียด ยอมสละชีพ เพื่อทำลายมันทิ้งไป

การที่อ. พยายามที่กำจัดผู้ก่อการร้ายให้หมดไป ผมไม่รู้ว่าเป็นวิธีการที่ดี เพราะว่าฟังจากนักศึกษาคนหนึ่ง ก็พอเดาว่ามันคงจะมีเยอะเหมือนกัน

อ้อ สิ่งที่สอนเรา คือ บางทีการสร้างความเจริญรุ่งเรือง จากความดี ความจริงใจ ไม่เอารัดเอาเปรียบ ถ้อยทีถ้อยอาศัย อาจจะดีกว่า

 

เรื่องที่สอง

อันนี้ก็เกี่ยวกับ อ. อีก

เพราะเธอกำลังเรียกร้องสิทธิ---จากสิทธิบัตรยา

           เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา หลายคนคงมีโอกาสได้ชมรายการ จับเข่าคุยที่สัมภาษณ์ ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์ และแน่นอนว่า หลายคนต้องชื่นชมท่าน ดังจะเห็นว่า สื่อต่างๆ และหลายบล็อก ได้กล่าวชื่นชม พร้อมให้ประวัติย่อและผลงานท่านhttp://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5403940/L5403940.html

           ก็คงเหมือนกันกับคนอื่นที่จะขอกล่าวชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ท่าน คือสมัยเป็นนิสิต เคยได้ฟังคำบอกเล่าว่า ท่านเก่งมาก มาครั้งนี้ต้องเพิ่มอีกว่า ท่านแกร่งมาก เช่นกัน

           ฟังสัมภาษณ์ของท่าน ที่ไม่เกรงต่อ กลุ่มพ่อค้ายาต่างชาติ (6 คน) มาเรียกร้องสิทธิ  ท่านตอบปฏิเสธ "No" อย่างเดียว ท่านบอกว่า มันไม่ผิด ไม่มีการจดที่ประเทศไทย 

          สิ่งที่ท่าน แกร่ง คือ กล้าพูดว่า พวกนี้มาเห่า ท่านไม่เชื่อว่าใช้เงินลงทุนพัฒนายา กว่า 800 ล้าน ท่านเชื่อว่าคิดยาแพงเพราะต้องจ่ายเงินเดือนพวก CEO ดังนั้นท่านจึงสู้ไม่ยอมตามพวกนี้ (พวกนี้เอาเรื่อง หลังบินกลับ แวะไปสั่งประเทศส่งวัตถุดิบ ห้ามส่งมาให้) แล้วท่านก็แน่วแน่ และจะทำต่อไปเพื่อผู้ยากไร้ที่ติดเอดส์  ท่านเดินทางไปช่วยสร้างโรงงานยาในหลายประเทศในอัฟริกา เพื่อให้สามารถพึ่งพาตนเองได้ มียาใช้ในราคาถูก นอกจากนี้ยังเผยแพร่ชื่อเสียงไทยทั่วอัฟริกา เพราะผลิตยาและใช้ยาที่คิดค้นในไทย (THai-Tansunate)ปัจจุบันท่านอยู่ในอัฟริกา

          สิ่งที่ท่านว่ามีค่ามากที่สุดในชีวิต คือ เวลา

         เพราะ เมื่อผ่านไป เราไม่สามารถนำมันกลับมาได้

         อืม ครับ ทุกเวลา ที่ผ่านไป จึงต้องไตร่ตรอง ใช้อย่างคุ้มค่า