ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เราทำได้แล้ว เพิ่งรู้ตัวว่าใช้เวลาศึกษาอยู่ในweb gotoknow นานมากถึงสี่ชั่วโมง เฝ้าค้น เฝ้าอ่าน เฝ้าฝึกหัด ในระหว่างการค้นจึงได้ของแถม ได้สุขใจที่เข้าไปอ่านบันทึกของครูบาแห่งอิสานท่านหนึ่งที่พานักเรียนไปเก็บเห็ด เพียงได้ยินเสียงเพลงประกอบเรื่องเล่าก็เกิดความผ่อนคลาย เมื่อได้อ่านและเห็นภาพทำให้สัมผัสได้ถึงความหมายของคำว่าพอเพียง และเกิดประกายความคิดว่าเพียงเรื่องเล่าบันทึกเดียวของครูบาสามารถใช้สอนเรื่องราวต่างๆได้มากมาย เช่นระบบนิเวศที่พอเหมาะ ช่วยให้เห็ดงอกงามเป็นอาหารคนได้ สอนชีววิทยา เกี่ยวกับเห็ด การขยายพันธุ์ ชนิด และคุณค่าทางโภชนาการของเห็ด สอนเศรษฐศาสตร์ของคนในชนบท และสอนสังคม ความรักชาติ และความสำนึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซึ่งเป็นผู้นำเศรษฐกิจพอเพียง
ค้นไปค้นมาเจอบันทึกของ ดร.วัลลาที่เล่าถึงการมาจัดwork shop ให้นักศึกษาพยาบาลรามาธิบดี เรื่องพัฒนาศักยภาพการเรียนรู้ด้วยตนเอง อาจารย์ใช้ภาพประกอบเรื่องช่วยทำให้เข้าใจสภาพการในwork shop ครั้งนั้นแจ่มชัดขึ้น และเห็นว่าการจัดในครั้งที่สองคือวันที่2 มิถุนายนนี้จะต้องปรับปรุงใหม่อาทิเช่นจะมอบหมายให้นักศึกษาเข้ามาเรียนรู้เรื่องเล่าด้วยตนเองก่อนจากเวบนี้ และให้มีกิจกรรมเล่าเรื่องความสำเร็จด้วยเพราะจุดนี้ช่วยให้นักศึกษามองโลกเชิงบวก และภูมิใจในตนเอง นอกจากนั้นยังนำไปเขียนเล่าในบล็อกได้อีก อย่างไรก็ตามมีการจัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้โดยเชิญรุ่นพี่ที่ประสบความสำเร็จในการเรียน และอาจารย์ที่เคยพบความสำเร็จของนักศึกษาที่เรียนอย่างที่เรียกว่าเรียนรู้ด้วยตนเอง สุดท้ายจะต้องให้นักศึกษาทะยอยมาฝึกปฏิบัติกับคอมพิวเตอร์เพื่อเวบจะไม่ล่มอีก ที่สำคัญเมื่อจบการอบรมจะต้องหากลุ่มนักศึกษษที่จะเป็นแกนนำ และอาจารย์เองต้องหาวิธีกระตุ้น Empower นักศึกษาให้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในชุมชนความรู้อย่างยั่งยืน อนาคตหวังว่าจะเกิดเครือข่ายชุมชนนักศึกษาพยาบาล
ขอบคุณค่ะ