ถูกตาต้องใจ ต้องมนต์ของใครคนหนึ่ง
หลงไปเก็บเขามาคำนึง จนติดตรึง หทัย
อกเอยลืมตน ต้องมนต์เสียจนเป็นไข้
เพราะเป็นโรคหัวใจอาลัย เฝ้าครวญเพ้อไป เต็ม กลั้น
เงินแสนเงินหมื่นของใคร แม้นมากองให้ถึงใจ
จะ เมิน ห่าง ไกล มิยอมให้ใคร ซื้อ กัน
แต่คนในใจ ไม่มีของใดมาหมั้น
เหมือน มีโชคล้านเป็นรางวัล ด้วยใจรักอัน มี ค่าด้วยใจผูกพัน ผูกพันเสียจนต้องตู่
สมมุติว่าเขามาเอ็นดู คงชื่นชู อุรา
ดุจมีเทวัญ แบ่งปันทิพย์ธารลงหล้า
ฉันคงอิ่มเพราะธารเทวา ที่มีฤทธา เต็มที่
คงรักกันอยู่ทุกวัน เหมือนดังไฟต้องน้ำมัน
เกิด ระ เบิด พลัน เพราะมันต้องกัน ทุก ที
เฝ้าครวญรำพัน โอ้เราฝันไปหรือนี่
โถคนที่รักดังชีวี ก็ยังมิมี ที ท่า...
สวัสดีค่ะ คุณแอมป์
ขออภัยค่ะที่ตอบช้า พักนี้ชักยุ่งๆ เรื่องงาน ก็เลยละเลย การตอบไปหน่อย แหะๆ (อ้อ! ชอบให้เรียกครูสุ มากกว่าค่ะ ^__^)
ขอบคุณค่ะที่ไปให้กำลังใจลูกสาว แต่ดูท่าทางเจ้าตัว ไม่ค่อยจะอยู่เป็นที่เป็นทาง เพราะไม่ค่อยเห็นเข้าบล็อก
ดีใจด้วยนะคะ ที่ร้องเพลงโปรดของตัวเองได้แล้ว แต่เอ.. น่าจะหัดร้องเพลงนี้อีกเพลงนะคะ เอาให้พวกน้อง ๆ ตะลึงตาค้างไปเลยว่า ..เพลงไรหว่า ไม่เคยได้ยิน.. อิอิ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ที่แวะมาฟังเพลงร่วมสมัยโน้นด้วยกัน ^__^