จิต

หายใจ เข้าออก กับไม่หายใจเข้าออกก็แบบไม่ค่อยต่างกัน ไม่รู้สึกว่ามันจะต่างกันหนักหนาหรือไม่ 

ถูกความ “ไม่ต่าง” ครอบงำ 

ไอ้ความไม่ต่างเป็นที่จิตหรือใจก็ไม่ทราบ...แต่ก็จะเป็นไปเรื่องของคุณได้ไหม แต่อย่ามาบังคับให้ฉันเอาหรือมาครอบงำ ยังกับว่าฉันต้องเอา ฉันไม่ได้อยากเอา คุณจะเป็นก็เป็นไปเถอะ ฉันไม่ได้เอาอยากเอาความเป็นทั้งหลายทั้งปวงอีกแล้ว สมมติทั้งหลายทั้งปวงไม่ได้อยากเป็นอีก แต่พลังบีบคั้นของความเป็นนั้นมากมายจริงๆ ครับ...เหมือนถูกต้อนเข้ามุม...ตัวเองต้อนตัวเองเขามุม

 

ภาคค่ำวันที่ข้าวสารมากมายมหาศาล

 จิต...พ่นสเปรย์กาวใส่สิ่งทั้งหลายในโลก เพื่อสร้างภาพจำลอง ไว้เล่นขาดไม่ได้ ขาดของเล่นไม่ได้

สิ่งทั้งหลายมีอยู่จริงแต่ที่ปรากฏแก่เราเป็นการสร้างภาพจำลองไว้ ใช้สำหรับสร้างเป็นอาณาจักรของตัวเอง อาณาจักรที่ตัวเองรับรู้ซึ่งต่างกันไปในแต่ละบุคคล คนจึงมองสิ่งต่างๆ ได้ต่างกันมากมาย 

จิตลอกเนื้อหนังให้เห็นกระดูกได้ ย้อนเวลาเร่งเวลาก็ได้ ทั้งหมดล้วนเป็นความสามารถของจิต  

จิตทำงานหนักต่อเนื่องเป็นสิ่งทรงประสิทธิภาพมาก และเหนื่อยมากด้วย แต่เป็นธรรมชาติของจิตที่จะทำหน้าที่ 

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงมีอยู่ แต่จิตสร้างอาณาจักรจำลองทั้งรวมเวลาเข้าไปในอาณาจักรจำลองนั้นด้วย

  <div style="border-right: medium none; padding-right: 0cm; border-top: medium none; padding-left: 0cm; padding-bottom: 1pt; border-left: medium none; padding-top: 0cm; border-bottom: windowtext 1pt solid">

ความสบาย การปล่อยตามสบาย ในช่วง 6-7 เดือนที่ผ่านมาได้สร้างผลให้ ถ้าเป็นคนไม่แน่จริงต้องเสร็จโลกธัมแน่นอน

  </div><p> ที่ที่ไม่มีเรื่อง…ที่ที่มีเรื่อง สร้างเรื่องแบบโลกๆ หญิงๆชายๆ จิตแซบมาก สดชื่นพร้อมทำงาน ขณะที่การสร้างเรื่องทำบุญ ทำทาน บากบั่นพากเพียร จิตแฟบลงเห็นได้ชัด ก็เราเป็นตัวกิเลสเต็มขั้นเลย ตอบสนองต่อกิเลสทันที สดชื่น แต่กับ “ธัม”บุญ ทาน รู้สึกเหนื่อย</p><p align="center">และไม่มีเรื่องก็ OK แบบไม่ OK</p><p align="center">มีเรื่องปั๊บ “จิต”มีอาการทันที </p><p align="center">ความเอาจริงเอาจังเป็น “ธัม” เป็นทางธัม </p><p align="center">การปล่อยเลยตามสบายเป็นทางกิเลส </p><p align="center">สู้ไม่ถอย จิตสร้างได้และแสดงสิ่งที่เป็นจริงได้</p><p align="center">จิต จุติ เคลื่อน ติด ติด จุด</p><p align="center">—————</p><p>ทลายสลายลง อาณาจักรของอวิชชา “ธัม”เข้าสู่จิต เป็นอาการถอดถอนลบล้างความติดจมที่กิเลสสร้างครอบสิ่งต่างๆ ไว้ เคลือบไว้ </p><p>พอจะเข้าใจเรื่อง “จิต” ขึ้นมาบ้าง ภาคต่อจากนี้ไปก็เป็นการอบรมจิต เรียนรู้เรื่องจิต ฝึกฝนจิต  กิเลส อวิชชา และจิตใส่เครื่องหมายให้ราคาไว้ทุกสิ่งทุกอย่างทั้งรูป เสียง กลิ่น รส และกิริยาอาการทุกสิ่งจริงๆ </p><p>ใส่เครื่องหมายให้ราคาไว้หมด กั๊บเลย!!! ไม่มีเว้นสักสิ่ง ดูมันใช้เรา “ธัม”เป็นผู้มาชำระล้างถอดถอน ในอาณาจักรเดียวกันนั้นแล ไม่มีสิ่งใดที่จิตและอวิชชาไม่ได้ใส่เครื่องหมายให้ราคา ไม่มี </p><p>แล้วจิตก็ยังความจริงไว้ เช่น ร้างอสุภะร้างกระดูก ของเหลว จิตเคลื่อนไปในของไหล ความจริงมันอยู่หลังของเคลือบ ก็มีผู้เห็นแล้วมาบอก ไม่รู้ระยะเวลานานเท่าใดที่จิตทำงานก่อสร้างอาณาจักรจำลองของตัวเองขึ้นมาใม่ทราบนานแสนนานเท่าใด หลังของเคลือบนั้นมีของจริงที่เรามองไม่เห็น ตาฟาง  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">สิ่งที่มีอยู่ก็ลบว่าไม่มี บังไว้ไม่ให้เห็น</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>   </p><p align="right"></p><div align="right"><address>Writer  : Tan </address></div>

Editor:  Ka-Poom

</span></span>