บาหลีใช้ภาษาอะไรกัน
คนส่วนใหญ่กังวลเรื่องภาษาเวลาไปต่างแดน ด้วยกลัวว่าจะสื่อสารกันไม่เข้าใจ และไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครในยามที่มีปัญหาได้ แต่ขอให้ตัดไปได้เลยหากโปรแกรมต่อไปคือ บาหลี
อินโดนีเซีย (Indonesia) หรือสาธารณรัฐอินโดนีเซีย (Republic of Indonesia) เป็นหมู่เกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลกตั้งอยู่ระหว่างคาบสมุทร เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และทวีปออสเตรเลีย และระหว่างมหาสมุทรอินเดียและแปซิฟิก ประชากรส่วนใหญ่พูดได้อย่างน้อย 2 ภาษา คือ ภาษาอินโดที่เป็นภาษาราชการ และภาษาท้องถิ่น เช่น บาหลี หรือจาวา (Java หรือ Jawa) เป็นต้น ยกตัวอย่าง ภาษาจาวา ก็เปรียบเสมือนภาษาเหนือบ้านเรา เพราะคนอินโดด้วยกันเองบอกว่า จาวาเป็นภาษาที่พูดช้า เนิบนาบ เสียง ร ล ไม่ชัดเท่าภาษาอินโดทั่วๆ ไป แต่คนเหนือก็สามารถพูดภาษากลางและสื่อสารได้เช่นกัน
อินโดนีเซียเป็นประเทศที่ประกอบด้วยหมู่เกาะต่างๆ เกือบ 18,000 เกาะ และมีประชากรมากถึง 222,781,000 คน (สองร้อยยี่สิบสองล้านเจ็ดแสนแปดหมื่นหนึ่งพันคน) : ข้อมูลโดยประมาณ ปี 2548 จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่อินโดนีเซียจะมีภาษาท้องถิ่นเป็นจำนวนมากกว่า 200 ภาษา แต่อย่างไรก็ดี ต่างก็สามารถสื่อสารกันได้ เพราะมีภาษาราชการและรากฐานภาษามาจากภาษามลายู หรือ บาฮาซาอินโดนีเซียนั่นเอง
ชาวอินโดนีเซียส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม ยกเว้นที่บาหลี ซึ่งคนจำนวนมากนั้นนับถือพราหมณ์-ฮินดู ทำให้วัฒนธรรม ประเพณี และนิสัยใจคอต่างจากคนในเกาะอื่นๆ อีกทั้งเป็นสถานที่ที่มีแต่ความงดงามทางธรรมชาติ มีเอกลักษณ์ที่ชัดเจนและประเพณีอันน่ายกย่อง รวมถึงมีน้ำใจ พยายามทำความเข้าใจและให้ความช่วยเหลือแก่ผู้อื่นเป็นอย่างดี ทำให้นักท่องเที่ยวนานาชาติต่างพากันแห่มาที่บาหลีเป็นประจำอย่างต่อเนื่องทุกปี นี่จึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไม ไปบาหลีแล้วไม่ต้องเก่งภาษาก็เอาตัวรอดได้
แต่เมื่อไปถึงเรือนชานเขาแล้ว จะให้เขารัก เขาชอบ ก็ต้องทำตัวกลมกลืนหน่อย แค่ทักทายง่ายๆ ด้วยภาษาพื้นบ้าน ก็ถือเป็นการเริ่มต้นสร้างสัมพันธภาพที่ดีต่อกันแล้ว จึงเก็บตกภาษาบาหลีที่คาดว่าจะมีประโยชน์ เป็นคาถารัก คาถาหลง พูดออกไปก็จะมีแต่คนชื่มชมและยกย่อง พร้อมรอยยิ้มที่มีแจกจ่ายจนเก็บเอากลับมาไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว
เมื่อยามพบหน้าให้กล่าวว่า
“โอม สวัชเตีย สะตู“ แปลง่ายๆ ว่าขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณ
เมื่อจะขอตัวลากลับ ก็ให้บอกว่า “ติดติยัง ปาเมสส”
และจากลาด้วย “โอม ศานติ ศานติ” ขอให้จงมีแต่สันติด้วยเทอญ พร้อมกับพนมมือแนบอก
แค่สามคำนี้ ก็ทำเอาหัวใจของชาวบาหลีชุ่มชื่นและเต็มอิ่มในความรู้สึกแล้วค่ะ
MATUR SUKSMA (มาตูรู ซุกซะเมอว์) Thank you very much
SUKSMA WARI (ซุกซะเมอว์ วารี) You’re welcome
(ถ้าเป็นภาษาอินโดนีเซียใช้ Kembali : กัมบาลี หรือ SAMA-SAMA : ซามา-ซามา มีความหมายเดียวกันค่ะ)
PERMISI (เปอมิสซี) ขออนุญาต
AKU SENENG BALI (อะกู ซะเนิง บาลี) I LOVE BALI
CANTIK (จานติก) สวย
GANTENG (กานเติง) หล่อ
ปลี่...ใช้เรียกพี่ชาย เวลาหลงทางหรือเจอทางแยกที่มักไม่มีป้ายบอกก็เรียกเลยค่ะ ปลี่...Ubud? ถึงจะสื่อสารด้วยภาษาไม่เข้าใจ แต่ทุกคนก็พยายามให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดีค่ะ ช่วงหลงทางอาจจะต้องแวะถามหลายรอบหน่อย แต่จากประสบการณ์ก็มีแต่คนให้ความช่วยเหลือดีค่ะ
ส่วนชื่อของคนนั้น ไม่ต้องแปลกใจว่าจะมีชื่อซ้ำๆ กันเยอะ เพราะคนบาหลีนิยมตั้งชื่อกันตามลำดับการเกิด คือ คนแรกเรียกว่า กุเด๊ะ หรือวายัน คนรอง ขะเด๊กซ์ คนที่สามเรียก โยมาน ส่วนคนที่สี่จำไม่ได้ค่ะ หลังจากนั้นคนที่ห้าก็จะกลับมาใช้ชื่อของคนแรก คือ กุเด๊ะ อีกครั้งแล้วก็วนต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ
เนื่องจากได้มาทั้งภาษาบาหลี และอินโดนีเซีย ซึ่งจะหนักไปทางอย่างหลังเสียมากกว่า จึงต้องต่อกันอีกเรื่องด้วย ภาษาอินโดนีเซีย โดยเฉพาะล่ะค่ะ
ความเห็น (5)
ขอบคุณครับ สำหรับความรู้ใหม่ ๆ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เออคุณ พอใจ (Porjai) ผมอยากไปบาหลีจัง แต่ไม่รู้ว่าจะต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง
 |
- ขอบคุณเช่นกันค่ะ บาหลีเป็นที่ที่น่าไปมากที่สุดสำหรับความคิดในตอนนี้นะคะ
- อยากไปบาหลีต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง ก่อนอื่นต้องเตรียมตั๋วเครื่องบินค่ะ ตอนนี้มีโปรโมชั่นของแอร์เอเชียออกมาใหม่อีกแล้วค่ะ เข้าไปจองได้เลย แต่ต้องไป transit ที่กัวลาลัมเปอร์ก่อนนะคะ ก็ถือโอกาสไปเที่ยวต่อได้อีกค่ะ
- หลังจากนั้นก็เตรียมเงินไว้เที่ยวค่ะ ค่าใช้จ่ายไม่สูงมาก เดี๋ยวจะสรุปขึ้นไว้ให้ค่ะ ยิ่งถ้าไปหลายๆ คน ช่วยกันแชร์ค่ารถ ค่าที่พักก็จะยิ่งถูกมาก มีราคาตั้งแต่ 200 บาทขึ้นไป ถ้าอยากเตรียมตัวให้พร้อม ก็หาข้อมูลใน net เก็บไว้เยอะๆ มีคำแนะนำมากมายในบาหลี ที่ www.wutkate.com และ www.trekkingthai.com
- ถ้าไม่คิดอะไรมาก แค่นี้ก็ไปได้ค่ะ เพราะตอนไปก็มีแค่นี้จริงๆ ไปหาแผนที่ที่สนามบินแล้วค่อยวางแผน เดินทางคนเดียวก็สบายดีค่ะ อยากไปไหนก็ตามใจ วางแผนเที่ยวเองสนุกดีค่ะ
- อ้อ! ไปบาหลี ใช้แต่พาสปอร์ตนะคะ ไม่ต้องทำวีซ่า
ขอบคุณครับ พาสปอร์ต ยังไม่ได้ใช้เลย ไปคนเดียวเหงาแย่เลย
ไม่เหงาหรอกค่ะ...การเดินทางคนเดียวจะทำให้เรามีเวลาศึกษาวิถีชีวิตและภาษาของเค้ามากขึ้นค่ะ แล้วก็สามารถทำอะไรตามใจตัวเองได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นการเดินทาง การหาที่หลับที่นอน แม้กระทั่งเรื่องกิน ตัดสินใจได้ง่ายค่ะ....ถ้าเหงาก็หาคนในพื้นที่เป็นเพื่อนคุยเพื่อหาความรู้และประสบการณ์เพิ่มเติม...สนุกดีค่ะ
โอมสวัชเตียสตู
ดีจังเลย เขียนต่อแล้ว จะตามอ่านต่อ จะได้อยากไปมากๆ มากขึ้นอีก