บ้านชั่วคราวหลังใหม่ พญาไท 1

ถึงวันที่ผมต้องย้ายบ้านแล้วครับ " บ้านชั่วคราวหลังใหม่ พญาไท 1 "

ตามระเบียบของการขนย้ายผู้ป่วย ต้องมีพยาบาลมาด้วยครับ เป็นครั้งแรกครับที่ผมยังมีสติ แล้วนอนในรถพยาบาล มองทุกอย่างภายในรถ ตามนิสัยชอบสังเกตุ รวมถึงพี่พยาบาลที่นั่งมาด้วย ทำให้ผมนึกถึงสิ่งดีๆ ของ รพ.ที่ 2 เพิ่มได้อีกเรื่อง คือกลุ่มนางพยาบาลในห้อง I.C.U. ที่ดูแลผมดีมาก และยิ้มแย้มแจ่มใส

เมื่อรถพยาบาลมาถึง พญาไท 1 ผมถูกพักเพื่อรอห้องพิเศษที่ห้องฉุกเฉิน คุณหมอที่อยู่เวรประจำห้องฉุกเฉิน ก็ขอตรวจร่างกายเบื้องต้นก่อน เมื่อคุณหมอตรวจดูเอกสารส่งตัว และตรวจมาถึงแผลกดทับที่ก้นกบผม สีหน้าคุณหมอกังวลใจ และก็ขอคุยกับคุณแม่ผม

จากนั้นไม่นาน ผมก็ได้ห้องพิเศษเรียบร้อย พักได้สักพัก คุณแม่ก็บอกผมว่า ผมต้องเข้าผ่าตัดเล็กที่แผลกดทับก่อน เพราะแผลแย่มาก ต้องรีบจัดการ ผม O.K. รู้สึกดีอีกต่างหากที่กำลังจะได้รับการรักษาที่ถูกต้อง แล้วคุณหมอกำธร ก็เข้ามาเยี่ยม และบอกเรื่องการผ่าตัดเล็ก

ถึงตรงนี้ คุณหมอกำธร ถือว่าเป็นคุณหมอเจ้าของไข้ ของผมครับ

จากนั้นอีก ชั่วโมงกว่าๆ ผมก็เข้าห้องผ่าตัดเพื่อถูกตัดเนื้อตายรอบๆ แผลกดทับ เพราะหมอบอกว่า เนื้อตายรอบๆ แผลทำให้ เนื้อใหม่ขึ้นไม่ได้ และต้องทานไข่ขาว วันละ 3 ฟอง

มันต้องอย่างนี้ นี่ซิ ที่ผมต้องการ

ผมค่อยรู้สึกดีกับชีวิตขึ้นมาหน่อยแล้ว และรู้ไหมครับว่าที่นี่ ผมมีคุณหมอที่ต้องคอยดูแล ถึง 4 ท่านครับ คือ

1. คุณหมอกำธร สุขพันธ์โพธาราม (แพทย์ที่ปรึกษาอาวุโสศัลยกรรม) เป็นคุณหมอเจ้าของไข้

2. คุณหมออนันต์ศักดิ์ อภัยวรัตน์ (ขณะนั้นเป็น ผอ.การแพทย์ฝ่ายวิชาการ และหัวหน้าหน่วยโรคติดเชื้อ)ดูแลเรื่องอาการติดเชื้อ

3. คุณหมอธีรศักดิ์ พื้นงาม (แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสมองและระบบประสาท) รับผิดชอบเกี่ยวกับอาการที่คอ คือระบบไขสันหลัง-เส้นประสาท

4. คุณหมอปราโมทย์ มนูรังษี (แพทย์ผู้เชี่ยวชาญสาขาศัลยศาสตร์ตกแต่ง) ที่ต้องทำการผ่าตัดแผลกดทับของผม

วันแรกที่พญาไท 1 ผมก็ประทับใจแล้วครับ แต่เชื่อไหมครับ ขณะนี้กลุ่มนางพยาบาล และผู้ช่วยฯ กำลังตั้งข้อสังเกตุกันว่า

" คนไข้ คนนี้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ถึงย้ายจากที่...........(หมายถึง รพ.ที่ 2) มาที่นี่ "

" พวกเราต้องระวังๆ กันหน่อยนะ "

เพราะว่าพวกเธอยังไม่เห็นผม ยังไม่รู้จักผม อาจเป็นประสบการณ์ของพวกเธอก็เป็นได้

ตอนหน้าผมขอพูดถึงเรื่องน้ำหนักตัวที่มีผลต่อแผลกดทับซะหน่อย เพราะก็สำคัญเหมือนกัน กับเรื่องกายภาพที่พญาไท 1 ด้วยเลยเพราะสั้นๆ และจบได้ตั้งแต่ 3 วันแรกที่เข้ามารักษาตัวที่นี่

ตอนนี้จบแค่นี้นะครับ สั้นหน่อย


ขอบคุณครับ

ปรีดา ลิ้มนนทกุล
mobile : [phone]
Tel. & Fax.: [phone]
email : [email protected]

[ลำดวน]

• เป็นกำลังใจให้คุณปรีดาค่ะ สู้ๆ

[Ranee]

โชคดีค่ะที่ได้เจอหมอที่มีจรรณยาบรรณที่ดีค่ะ

[นิดา]

• สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนเราคือศรัทธาค่ะ
• ขอเพียงมีความศรัทธาอันแรงกล้า แม้น้ำเปล่าธรรมดาก็เป็นน้ำมนต์วิเศษที่ชุบพลังชีวิตได้
• สนับสนุนให้คุณออกมาจากโรงพยาบาลเดิม ไม่ใช่ว่าเพราะที่นั่นไม่ดี แต่เพราะว่าคุณไม่มีศรัทธาต่อผู้รักษาและผู้ดูแลที่นั่น คนป่วยหากไม่มีศรัทธาต่อผู้รักษา รักษาไปก็ยากที่จะดีขึ้น รังแต่จะเกิดทุกข์ใจกันทั้งสองฝ่าย
• หวังว่าที่แห่งใหม่คงจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นนะคะ
• ขอร้องคุณสักสองข้อ ..อย่าดูถูกตัวเอง และ อย่ามองคนอื่นในแง่ร้าย.. แล้วรับรองว่าโลกนี้จะสวยงามขึ้น

ปล.ขอโทษหากคอมเม้นต์ของดิฉันอาจจะพูดตรงไปบ้าง แต่ดิฉันเชื่อว่าแม้ร่างกายคุณจะทุพพลภาพ แต่หัวใจของคุณไม่ได้ทุพพลภาพ สิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่ความเห็นใจ แต่เป็นความเข้าใจ

ดิฉันยินดีเป็นเพื่อนคุณค่ะ

 

[โอ๋-อโณ]

ขอตามมาช่วยออกเสียงในฐานะคนนอกที่ไม่รู้จักคุณปรีดาเป็นการส่วนตัว แต่อยากตอบคุณ นิดา แทนว่า เท่าที่อ่านบันทึกคุณปรีดาต่อเนื่องมาตั้งแต่ต้น คุณปรีดาไม่เคยแสดงอะไรที่จะบอกได้ว่า ดูถูกตัวเอง เลยแม้แต่น้อย และมองคนทั้งสองด้านอยู่เสมอ เท่าที่เห็นกลับเป็นตรงข้ามนะคะ คิดว่าคุณปรีดา

• ไม่เคยดูถูกตัวเองเลย ต้องบอกว่าเป็นคนเชื่อมั่นตัวเอง เชื่อมั่นในศักยภาพของตัวเอง แต่ยอมรับสภาพทางกายภาพของตัวเองได้ดีโดยไม่ยอมแพ้ เชื่อว่าน่าจะพัฒนาไปได้ดีกว่าที่คาดหมายจากทางกาย เพราะมี"ใจ"ที่มุ่งมั่น
• ทุกครั้งที่คุณปรีดา เล่าเรื่องที่เป็นแง่ร้าย จะมีการออกตัว และระมัดระวังมองหลายๆมุม โดยบอกมุมมองของตัวเองชัดเจน และเผื่อเหตุผลที่อาจเป็นไปได้ในมุมมองผู้อื่นไว้เสมอ สิ่งที่เป็นแง่ร้ายที่เล่า ก็มักจะเสนอสิ่งที่ควรจะเป็น ควรจะทำ ไว้ให้อย่างชัดเจน และเป็นสิ่งที่ควรทำอย่างยิ่ง เพื่อให้ความผิดพลาดได้รับการแก้ไข และมัดระวังไม่ให้เกิดขึ้นอีก ทั้งกับตัวคุณปรีดาเองและกับผู้อื่น ยังไม่เห็นว่าเธอมองโลกในแง่ร้ายเลย ดีกว่าคนไม่ทุพพลภาพ หลายๆคนด้วยซ้ำ

แต่เห็นด้วยกับคุณ นิดา ว่า คุณปรีดาไม่ต้องการความเห็นใจ แต่ต้องการความเข้าใจ และสิ่งที่เขียนตอบคุณนิดาแทน ก็คือความเข้าใจที่พี่โอ๋-อโณ มีจากการอ่านบันทึกทั้งหมดของเขาค่ะ

ขอยืนยันอีกครั้งว่า นับถือในความตรงไปตรงมาของคุณปรีดา และชื่นชมที่นำเรื่องที่ควรบอกกล่าวให้ช่วยกันแก้ไขมาบอกต่อค่ะ เราไม่ discredit ใคร แต่ความจริงก็คือความจริง สิ่งผิดควรได้รับการแก้ไข ชี้แจงให้ถูกต้อง ยุติธรรมค่ะ ไม่สำคัญว่าเราจะอยู่ฝ่ายไหนหรือเป็นใคร