อ่านบันทึก ในบล็อก คันฉ่องนกไฟ อันที่เกี่ยวกับ learning styles อีกรอบค่ะ โดยเฉพาะตรงบันทึกแรก Learning Styles เพราะอยากวิเคราะห์ตัวเอง แล้วก็ตามไปอ่านความเห็นของอ.สกลอีกรอบในบันทึกที่ 2 ที่ท่านเล่าให้ฟังเมื่อนักศึกษาแพทย์เค้าวิเคราะห์วิจารณ์ลักษณะการเรียนรู้ของกันและกันเอง สนุกมากค่ะ
คนที่ไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตา คือคนที่น่านับถือที่สุด และวันนี้เราก็มีสมาชิกเจ้าของบล็อก PreedaStation.com ที่น่าชื่นชม ผู้ซึ่งตั้งใจจะนำประสบการณ์เปลี่ยนชีวิตและความคิดต่างๆในตัว มาถ่ายทอดใน GotoKnow
ได้อ่านบันทึก แนะนำตัว ของคุณ ปรีดา แล้วชื่นชมค่ะ นอกจากนั้นมีความรู้สึกว่า การที่ได้เข้าไปอ่านบล็อกนี้ต้องเกิดจาก "พลังที่มองไม่เห็น แต่สัมผัสได้" ที่จะเอาไว้เล่าวันหลังด้วยค่ะ
ได้ประทับใจกับความช่วยเหลือให้กำลังใจของพวกเราชาว G2K ที่บันทึก AAR ... จากงาน "โอ๊ย ข้อมูลหาย ช่วยด้วย !!!" ของคุณหมอนนท์อีกรอบ เฮ้อ...ได้ความรู้ที่พวกเราชาว"เกาะเน็ต"อาจจะเจอกันบ้างด้วยนะคะเนี่ย
ดีใจจังค่ะ ที่ได้เห็นบันทึกในชุด ภาษาอังกฤษกับชีวิตประจำวัน ของคุณมัทนา เพราะนี่เป็นสิ่งแรกที่คิดตอนเห็นบล็อก GotoKnow ครั้งแรก ได้พบเห็นกับตัวเองเลยว่า ภาษาอังกฤษแบบที่เราเรียนกันมาเป็นสิบๆปีนั้น ใช้ได้เฉพาะอ่านและเขียนเท่านั้นแหละ แต่การเอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน สู้ชาวต่างชาติอื่นที่เค้าไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษเลย แล้วมาเริ่มต้นเรียนพูดแค่ 3 เดือนยังไม่ได้เลยค่ะ น่าเจ็บใจ ที่เปิดบล็อก effective English usage ก็เพราะอยากให้มีใครๆที่ยังอยู่เมืองนอก ที่จำได้ใช้อยู่นี่แหละค่ะมาเล่าให้ฟังกันแบบนี้ ตัวเองจดมาไม่หวาดไม่ไหว กลับมาไม่ถึง 2 ปี ลืมจุดอ่อนทั้งหลายที่อยากเตือนกันไปเยอะแยะแล้วค่ะ
