รำพึงรำพันโดย หนุ่มร้อยปี

ผมไม่ได้ไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนมานานแล้ว ส่วนเรื่องที่จะต้องกลับบ้านไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ ก็หมดโอกาสแล้วเพราะทั้งสองท่านถึงแก่กรรมไปนานหลายปีแล้ว ถ้างั้นไปเยี่ยมญาติพี่น้องก็ได้ ก็คงไม่ต้องไปเยี่ยมในช่วงสงกรานต์ เพราะพบกันอยู่บ่อยๆแล้ว บ้านเดิมของผมอยู่ใกล้กรุงเทพนิดเดียวคือ อำเภอสามพราน นครปฐม ห่างจากกรุงเทพไปเพียง 36 กม.เท่านั้น

ครั้นจะหาเหตุไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนดีก็คิดไม่ออก ความจริงไม่อยากจะไปมากกว่า เพราะมีความคิดเป็นส่วนตัวว่าเทศกาลอย่างนี้คงมีผู้คนไปเที่ยวกันมาก เมื่อมีคนไปเที่ยวกันมาก แน่นอนก็ต้องมีการแย่งกันใช้บริการ เช่นแย่งกันใช้ถนน ร้านอาหาร ฯลฯ เป็นต้น

ผมจึงสมัครใจอยู่กรุงเทพดีกว่า สบายกว่าเป็นไหนๆ จริงใหมท่านผู้ว่า กทม. (ฮา)

เพราะเมื่อคนออกไปเที่ยวต่างจังหวัดกันมาก กรุงเทพก็ดูโล่งดีไม่มีรถยนต์เยอะแยะเหมือนวันธรรมดา ไปไหนมาไหนก็สะดวกดี เหมือนกรุงเทพเมื่อ 30-40 ปีก่อนโน้น

พูดถึงกรุงเทพเมื่อสมัยก่อนโน้น สมัยที่ผมเข้ามาเป็นประชากรใหม่ๆ กรุงเทพน่ารักน่าอยู่กว่าสมัยนี้มาก ตอนผมเรียนอยู่ชั้นปีที่สอง รร.เพาะช่าง (ปัจจุบันคือ ม.เทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตเพาะช่าง) ประมาณ พ.ศ. 2499 ผมไปเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนๆที่ในสวนหลังวัดพระยาศิริไอยสวรรค์ หลังโรงงานสุราบางยี่ขัน บ้านที่เช่าอยู่นี้มีคลองเล็กๆไหลผ่าน มาออกแม่น้ำเจ้าพระยาข้างโรงงานสุราบางยี่ขัน

น้ำในคลองใสแจ๋ว มองเห็นปลาเสือแหวกว่ายไปมาอย่างชัดเจน ผมชอบดูปลาเสือพ่นน้ำไปยังกิ่งไม้ริมคลอง เพื่อให้มดแดงร่วงลงมาแล้วกินเป็นอาหาร น้ำที่ปลาเสือพ่นนั้นไกลประมาณ 1-2 เมตร ดูแล้วมหัศจรรย์จริงๆ

ภาพชีวิตแบบนั้นผมไม่เคยเห็นมานานแล้ว