ปัญหา (ที่แท้จริง) ในการเปลี่ยนสถานะมหาวิทยาลัยของรัฐเป็น ม.ในกำกับ

การเป็น ม.ในกำกับ ที่เริ่มต้นด้วยหลักการของความเป็นอิสระในการบริหารงานทางวิชาการ

ดิฉันได้รับทราบข้อมูล (ที่ยังไม่ยืนยัน) ว่า

เฉพาะปีนี้ รัฐขาดดุลในทุกหมวดประมาณ 120,000 ล้านบาท (คงเนื่องมาจากปัญหาเศรษฐกิจ การเมืองปัจจุบัน)
งบประมาณของอุดมศึกษาปัจจุบัน 61,000 ล้านบาท สัดส่วนเงินเดือนของข้าราชการประมาณ 70,000 คน เป็นเงินประมาณ 21,000 ล้านบาท
ถ้ามหาวิทยาลัยเป็น ม.ในกำกับตามแผน รัฐต้องใช้เงินเพิ่มอีก 13,000 ล้านบาท/ปี ?!?
มหาวิทยาลัยที่อยู่ในกระบวนการพิจารณา พรบ. ม.ในกำกับตอนนี้ เหลือหน่วยงานอยู่ในกระบวนการแปรญัตติของ สนช. เพียง 3 แห่ง คือ ๑ สจพ. ๒ บูรพา และ ๓ มหิดล ส่วนการพิจารณาชุดอื่นๆ เช่น การพิจารณาของ จุฬาฯ นั้นได้ยินว่าแทบไม่มีความก้าวหน้าในการแปรญัตติ
ท่านอาจคิดว่าเนื่องจาก การต่อต้านการเป็น ม.ในกำกับของคนที่เกี่ยวข้อง และปัญหาต่างๆ เป็นผลให้เหลือการดำเนินการพิจารณา พรบ. เพียง 3 มหาวิทยาลัย แต่เบื้องลึกแล้วเป็นเพราะว่ารัฐไม่มีเงิน!!!

ดิฉันเองได้ยินข่าวนี้ ส่วนตัวเชื่อว่าเป็นจริงเพราะประเมินจากสภาพเศรษฐกิจและปัญหาที่รัฐเผชิญอยู่ในปัจจุบัน แต่ก็ไม่มีหลักฐาน หรือสามารถยืนยันตัวเลขที่นำเสนอข้างต้นได้

เป็นเรื่องน่าอนาถ ที่การเป็น ม.ในกำกับ ที่เริ่มต้นด้วยหลักการของความเป็นอิสระในการบริหารงานทางวิชาการ ถูกนำมาใช้อย่างผิดๆ กลายเป็นอาวุธที่คนบางกลุ่มใช้ในการแสวงหาอำนาจ พยายามผลักดันการเป็น ม.ในกำกับ ทั้งๆ ที่ขาดความพร้อมและความเข้าใจ และศรัทธาของผู้เกี่ยวข้อง จนกระทั่งมาลงเอยที่สถานการณ์ในวันนี้ ที่ความพร้อมของสถาบันมีน้อยมาก

เงินรายได้ในอนาคตที่จะเลี้ยงตัวเองก็ไม่ชัดเจน (มีแต่การยืนยันว่าจะไม่ขึ้นค่าหน่วยกิตอีก 5-10 ปี เงินจากงานบริการวิชาการและวิจัยก็น้อยเหลือเกิน เอามาจ่ายค่าตำแหน่งก็ยังไม่รู้จะพอหรือไม่)
ข้อบังคับ หลักเกณฑ์การทำงานตาม พรบ.ใหม่ก็ยังไม่มี (กำลังทำ)
เงินสนับสนุนของรัฐบาลก็ดูเหมือนจะหมด