กิจกรรม บริกรรม จริยธรรม แพทย์ใช้กรรม (ทุน) (2)
The Walk Rally
ผมอยากจะให้รางวัลอะไรสักอย่าง สำหรับคนคิดกิจกรรม walk rally จริงๆ ปัจจุบันนี้ใครๆก็คงจะรู้ความหมาย ได้เข้าร่วม หรือบางคนได้คุมฐาน ได้เป็นคนจัด walk rally กันเกือบทั้งนั้น เพระประโยชน์อันเห็นได้ชัด ที่ ม.อ. เราใช้สำหรับหลายระดับ ตั้งแต่ นศพ. และแพทย์ใช้ทุน (ทำไมไม่จัดให้อาจารย์บางหว่า?) และเนื่องจากผมเป็นคนอยู่ไม่สุข ก็เลยได้เข้ามาร่วมเป็นขาประจำตั้งแต่ยังรุ่นๆ (อิ อิ) ได้เป็นคนวาง RC (งาน labour สุดๆ และสุดร้อน!!) เลื่อนตำแหน่งเป็นคนคุมฐาน ตั้งแต่ฐานที่ต้องวิ่งไปวิ่งมา จนกลายเป็นฐานในศาลา (อีกหน่อยคงได้อยู่ฐานติดแอร์ถ้าเราทนร่วมไปอีกสัก 10 ปี) โชคยังดี ยังไม่อยู่ในกลุ่ม "อาจารย์จริยธรรม" (ไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไร แต่เขินครับ ไม่เชื่อลองถามพี่เต็มศักดิ์ ดู เวลาแกร่วมเวทีกับอ.ปรีดา ทัศนประดิษฐ์ หรือหลวงพี่ไพศาล วิสาโล แกดีใจนะครับ แต่ก็ออกเขินๆ)
ปีนี้มี 7 ฐาน
และหา RC อีก 50 จุดระหว่างฐานทั้ง 6
- ฐานหมอที่มีความสุข ผมได้คุมฐานนี้กับพี่โต (คุณอุไรวรรณ) นักจิตวิทยา ได้รับเกี่ยรติอยู่ในร่ม นั่งดูดน้ำส้มเย็นๆแกล้มขนมกล้วย ไม่ต้องวิ่งไปไหนมาไหน คอยแซวคนนู้นคนนี้ทาง walky-talky น้องหมอใหม่มาถึงก็จะให้โจทย์ว่า "ขอให้น้องทั้งกลุ่ม ใช้เวลาประมาณ 10 นาที ช่วยกันระบายสีลงกระดาษโปสเตอร์ขนาดใหญ่ด้วยสีเทียนน้ำมันและเมจิกเพน แสดงถึง "หมอที่มีความสุข"
- บางกลุ่มก็ปรึกษากันก่อน
- บางกลุ่มก็แบ่งมุมกันเขียนคนละมุมเงียบๆ
- บางกลุ่มช่วยกันวาดแต่ละรูป ทุกรูป
- บางกลุ่มเริ่มจากรูปใหญ่ตรงกลาง แล้วก็กระจายออกเป็นความฝันต่างๆ
- บางกลุ่มทำไปหัวเราะไป
- บางกลุ่มทำไปเรื่อย เสร็จแล้วก็อธิบายให้คนเฝ้าฐาน (ผมกับพี่โต) ฟังว่า ที่เขียนไปหมายถึงอะไร บอกน้องไปว่า งานหมอนั้น เราทำงานกับคนที่มีความทุกข์ และหวังจะให้เรามีความสุข นอกเหนือจากเราต้องมีภูมิคุ้มกันจากความทุกข์มากมายที่จะต้องประสบ เราจะต้องสะสมความสุขไว้เยอะๆเป็นต้นทุนด้วย ยิ่งเหลือเฟือขนาดระบาดไปให้คนที่ทุกข์อยู่ได้ไม่จำกัดได้ยิ่งดี ตอนที่เพื่อนๆเล่าให้ฟังว่าเขาหมายถึงอะไรนั้น ขอให้น้องๆได้ ฟังอย่างลึกซึ้ง ฟังอย่างใคร่ครวญ เพราะตอนนั้นเรามี privilege ได้ฟังถึง "อะไรที่ทำให้เขามีความสุข" เป็นเคล็ดลับที่เราจะ "เข้าถึง" เพื่อนคนนี้ได้ หรือแม้กระทั่งบางครั้งเราอาจจะ "ช่วยเหลือ" เพื่อนคนนี้ได้ในบางสถานการณ์ในอนาคตอันไม่มีใครพยากรณ์
- ฐานอุดถังรั่ว มีถังใหญ่อยู่หนึ่งใบ รอบๆฐานถูกเจาะเป็นรูประมาณทั้งหมด 20+ รู มีขันให้ 6 ใบ ซึ่งรั่วเหมือนกัน ให้ทั้งกลุ่มช่วยกันตักน้ำใส่ถังให้ได้สูงที่สุดโดยจะวัด ณ หมดเวลา 10 นาที
- บางกลุ่มปรึกษากันก่อน แล้วลงมือทำ
- บางกลุ่มทำไป เรียนรู้ไป เปลี่ยนวิธีไปเรื่อยๆ
- มีคนเน้นความขยัน ตักน้ำจากขันรั่ว เติมน้ำใส่ถังรั่ว
- มีคนเน้นการแก้ puzzle แล้วค่อยลงมือทำใน 3-4 นาทีสุดท้าย
- มีคนเชียร์
- มีคนทำ
- มีคนลงมืออุ้มถัง ยอมตัวเปียก เพื่อทำตัวเป็นจุกก๊อก (แต่ก็ไม่ work anyway)
- ฐานหย่อนระเบิด มีหนังยาง (หนังสติ๊ก) เส้นใหญ่หนึ่งเส้น ผูกเชือกจากหนังยางเป็นรัศมีออกไปเท่าจำนวนคนในทีมของน้อง แล้วเอาแต่ละปลายเชือกไปโยงไว้กับเอวทุกคน ทุกคนยืมล้อมเป็นวง หนังยางก็ขึงเป็นวอยู่ตรงกลาง ให้ทั้งกลุ่มพยายามหย่อยหนังยางนี้ลงไปรัดวัตถุสามอย่างได้แก่ กระปองโค้ก (2 แต้ม) ขวด (5 แต้ม) และลูกเทนนิส (10 แต้ม) โดยไม่ใช้มือช่วย และหิ้งวัตถุที่จับได้เอาไปหย่อนลงกาละมัง
- ทุกคนต้องร่วมมือกัน
- มีแผน
- ทำตามแผน
- มีตึงได้ มีหย่อนได้ เพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน
- ทำงานไม่เหมือนกัน บางทีก็อยู่เฉยๆเพื่อให้งานสำเร็จ
- บางทีต้องยอมลงไปนั่ง ก้ม เพื่อให้งานสำเร็จ
- ไม่ใช้มือ ใช้เท้าก็ได้นี่น่า คิดนอกกรอบก็ช่วย
- ล้มเหลวก็ทำใหม่ เรียนรู้ไปด้วย
- ทำด้วยความสนุกจะดูง่ายกว่าทำด้วยความเครียด
- งานที่ง่ายกว่า อาจจะได้ไม่คุ้มเท่ากับงานที่ยากแต่ทำทีนึงได้เยอะ
- งานที่ยากแต่ได้ทีละเยอะที่ทำไม่ได้บ่อยนัก บางทีก็สู้ได้ที่ละน้อยๆแต่บ่อยๆไม่ได้ (คล้ายภาษิตจีน ทุนน้อยกำไรมากกำไรไม่มาก ทุนมากกำไรน้อยกำไรไม่น้อย)
- ฐานไต่เชือก มีเชือกเส้นใหญ่ขึงลอยจากพื้นระหว่างต้นไม้สองต้น ให้ทุกคนเดินไต่เชือกเส้นนี้จากต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่งโดยเร็วที่สุด เพื่อนๆช่วยได้ คะแนนได้ตามเวลาที่ทำได้ (เร็ว)
- ทีมสำคัญที่สุด
- แต่ละคนเดินได้คนละจังหวะกัน คนช่วยต้องเรียนรู้
- เมื่อเราเรียนรู้ "ทุกบทบาทที่สำคัญ" เราก็จะไปได้สู่จุดหมายทุกคน
- เดินคนเดียวน่ากลัว แต่สนุกเมื่อทำกับเพื่อนๆ
- เห็นคนทำได้ ก็ช่วยเยอะ
- พลาดก็ไม่เป็นไร เป็นผลงานของกลุ่ม
- คะแนนของแต่ละคน มีส่วนต่อคะแนนของกลุ่ม
- ตัวใหญ่ ช่วยยาก แต่เดินเร็ว ตัวเล็กช่วยง่าย แต่เดินช้า
- ปิดตาหาหัวใจ หมอใหม่ทั้งกลุ่ม (ประมาณ 7-8 คน) ปิดตาหมดยกเว้นคนนำทางคนเดียว เข้าแถวตอนเรียงเดี่ยวโดยคนเปิดตาอยู่หลังสุด เป้าหมายคือกระดาษรูปหัวใจที่วางอยู่ตามที่ต่างๆ คนนำทางสามารถส่งสัญญาณเดินหน้า / ถอยหลัง / ซ้าย /ขวา / หยุด /ทุบฆ้อน ไปให้คนอยู่หน้าสุดที่จะถือฆ้อนยางอย่างไรก็ได้ ที่ไม่ใช้เสียง ถ้าคนข้างหน้าสามารถทุบฆ้อนโดนหัวใจก็จะได้คะแนน หาหัวใจไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดเวลา
- การเชื่อฟังผู้นำที่ "มองเห็นทาง"
- กระทำตามคำสั่งทันที และพอดิบพอดี
- ความยากลำบากของการทำงานที่คนทำไม่ทราบว่าทำอะไรอยู่
- ความคลาดเคลื่อน ไม่ทันการ ไม่แม่นยำ ของคำสั่งเมื่อต้องผ่านหลายขั้นตอน
- ความสามัคคี
- การวางแผนก่อนทำงาน
- ความชัดเจนของแผน รายละเอียดที่จำเป็น
- ไหวพริบเมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่ขาดฝันและการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของผู้นำ
- การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของผู้ตาม
- ขี่ม้านั่งเมือง เพื่อนสองคนช่วยกันให้คนที่สามนั่งและเดินทางไปสู่จุดหมาย ทุคนในทีมเมื่อสิ้นสุดการเล่น ต้องได้เป็นทั้งคนนั่งและคนส่ง
- การวางแผน
- การวางเป้าหมายและ match component (มีทั้งผู้หญิง ผู้ชาย และตัวใหญ่ ตัวเล็ก)
- การรวมกำลัง
- ความเร็ว
- เทคนิก
- ระบำลอดเชือก เต้นระบำลอดเชือก ที่แต่ละกลุ่มสามารถเลือกระยะที่ต่ำที่สุดที่ทั้งกลุ่มจะลอดผ่านได้
- ความสามารถส่วนตัว
- ความยืดหยุ่นของร่างกาย
- การประเมินสถานการณ์ที่ใกล้เคียงกับความสามารถ และข้อจำกัดของทีมตนเองมากที่สุด
- การกล้าแสดงออก
เมื่อสิ้นสุดแต่ละฐาน ก็จะมีการซักถาม และชี้นำว่าอะไรที่ควรนึก ควรได้ จากการทำงานเมื่อสักครู่นี้ การเดินทางไปฐานต่างๆก้จะมีเวลาจำกัด และแก้ปริศนา RC ไปเรื่อยๆ คะแนนรวมมีทั้งจำนวน RC ที่หาพบและแก้ปริศนาถูกต้อง การตรงต่อเวลา และผลงานของแต่ละฐาน
เราหวังว่าการละเล่นเป็นการเรียนรู้ การละเล่นเป็นบทเรียนได้ ความสนุกช่วยให้จำได้ดีขึ้น บริบทช่วยเตือนความจำเมื่อเจอปัญหาอีกครั้งหนึ่งคล้ายๆของเดิม ความสามารถที่แตกต่างช่วยในการทำงาน และแก้ปัญหาได้หลากหลาย ความเป็นทีม การพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ความสนุกในการทำงานด้วยกัน การทำงานอย่างผ่อนคลาย หัวเราะ และเป้าหมายไม่เคร่งเครียด serious เกินไป
ความเห็น (3)
เป็นกิจกรรมที่ได้ทั้งความสนุกสนานและมีแง่ให้คิดดีนะคะ จากการ AAR (After Action Review) ของแต่ละฐานมีการจดบันทึกไว้บ้างไหมคะ น่าจะมีจากหลายๆมุมมอง จะได้เห็นภาพอะไรเพิ่มเติมจากที่คุณ Phoenix นำมาเล่านี้อีกด้วยนะคะ
แล้วกลุ่มอาจารย์ ทำไมไม่มีการจัดให้บ้างล่ะคะ ถามซ้ำบ้างค่ะ....ยิ้ม ยิ้ม...
น่าเสียดายที่ คุณลิขิต มีน้อยครับ คุณโอ๋
ไม่ใช่เพียง "น่าจะมี" หรอกครับ แต่เป็น "รับประกันว่ามีหลากหลายมากมายกว่านี้แน่นอน" และน่าจะมีทั้งบวกและลบด้วย พชท.บางคนอาจจะกำลังหอบหายใจ ขณะที่เราเห็นอีกคนนึงหัวร่อต่อกระซิก บางคนกำลังใจลอยคิดถึงใครบางคน (หรือคิดว่าตูข้ากำลังทำ [บ้า] อะไรอยู่ฟะเนี่ย???) บางคนก็อาจจเหม่อมองเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันด้วยสายตาใหม่ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน (มีหลายแบบครับ อย่าให้บรรยายเลย)
หึ หึ อยากเห็นหน้าคนคุมฐานต่างๆ เวลาอาจารย์เป็นคนเล่น walk-rally เหมือนกัน
เคยจัดบาเกมส์ ให้แต่กับเด็ก ๆ เวลาทำค่าย
น่าสนใจนะคะ ที่จัดให้แพทย์ด้วย
อาจารย์ อธิบายชัดเจน และมีไอเดียดีจัง