สาระจากซอดองโย

วันเสาร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสดูหนังเกาหลี เรื่อง ซาดองโย สายใยรักสองแผ่นดิน เมื่อได้ดูก็พบสาระที่น่าสนใจ

ก่อนอื่นขอกล่าวนำเพื่อให้ข้อมูลท่านผู้สนใจอ่าน คือ ในเรื่องตอนที่ดูเป็นช่วงที่นายช่างใหญ่ ชื่อ โมนาซู เป็นอาจารย์ของ อาชาง(พระเอกในเรื่อง มีฐานะเป็นองค์ชายสี่ ที่หลายคนในวังไม่รู้จัก) สองคนนี้ถูกให้ไปทำงานในเหมืองแร่ และทั้งสองได้เสนอความคิดว่าน่าจะทำเขื่อนหรือฝายเก็บน้ำไว้ใช้ในการเกษตรดีกว่า เพราะจากได้ทำให้ชีวิตดีขึ้น แต่ชาวบ้านที่ถูกเกณฑ์มา ไม่พอใจ และไม่เห็นด้วย เนื่องจากไม่เห็นประโยชน์ของการสร้างเขื่อน แต่ถ้าทำงานที่เหมือนแร่ ยังสามารถแอบขโมยแร่ เอาไปขายได้เงินจะดีกว่า จึงทำร้ายอาชาง และบอกให้เสนอยกเลิกการสร้างเขื่อน แต่อาชางก็ทนและไม่ตอบโต้ หลังจากถูกทำร้าย

โมนาซูก็พูดกับอาชางว่า“ เหตุการณ์คราวนี้ ทำให้เจ้าได้บทเรียนที่ไม่มีในวัง คือ การปล่อยวาง นักปกครองส่วนใหญ่ มักคิดสร้างผลงานให้ตัวเอง พวกเค้าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองมีความดีความชอบ หากงานล้มเหลว ก็จะทำทุกอย่างเพื่อปกปิด คนเรานอกจากภูมิใจกับสิ่งที่สร้าง ยังต้องยอมรับในความผิดพลาดของตนเองด้วย นี่คือ คุณสมบัติที่นักปกครองควรจะมี”

เมื่อผมได้ฟังคำกล่าวนี้ และ เห็นว่าเป็นคำกล่าวที่ดีมีสาระ น่าสนใจสำหรับผู้บริหารบ้านเมือง ผมเคยเห็นหลายรัฐบาลหรือหลายพรรคการเมือง มักออกมาแถลงผลงานความสำเร็จที่สามารถทำได้ แต่ไม่เคยเจอการแถลงผลงานที่ไม่สำเร็จ บ้างเลย ท่านว่าจริงหรือไม่

[กานดา รุณนะพงศา สายแก้ว]

ขอบคุณค่ะ  เป็นข้อคิดที่ดีค่ะสำหรับทุกคนไม่ใช่เฉพาะผู้บริหาร   จะพยายามปล่อยวางและยอมรับในความผิดพลาดค่ะ