มาคิดกันหน่อย
มนุษย์ทุกคนอยู่บนโลกนี้ย่อมต้องการความสุขความสบายและแน่นอนไม่มีใครต้องการความทุกข์แถมไม่อยากคิดไม่อยากฝันด้วย ดังนั้นมีใครบ้างที่คิดและวางแผนและมองไกลเพื่อชีวิตที่ยั่งยืนและมั่นคงในวันข้างหน้า พี่น้องครับเคยคิดบ้างไหมว่าเราจะมีชีวิตและใช้มันอยู่บนโลกนี้กี่ปีกี่วัน?จะใช้ชีวิตอย่างไรให้คุ้ม?จะทำอะไรเพื่อความพอใจและตายตาหลับสบายไม่กระวนกระวาย? ผมมีเรื่องเล่าอยู่เรื่องหนึ่งเพื่อเป็นข้อคิดและเตือนสติพวกเราในการใช้ชีวิตบนโลกดุนยาแห่งชั่วคราวนี้
เรื่องมีอยู่ว่า” มีเมืองหนึ่งในสมัยโบราณซึ่งมีอยู่ช่วงหนึ่งของเมืองนี้ขาดผู้ปกครอง ดังนั้นประชาชนทั้งหมดมารวมตัวประชุมหารือกันว่าถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะต้องมีผู้นำผู้ปกครองซึ่งทุกคนเห็นด้วยและได้วางกฎเกณฑ์ของผู้ที่จะมาเป็นผู้ปกครองคือ ระยะเวลาของการปกครองห้าปีเท่านั้นและช่วงเขาปกครองอยู่นั้นเขามีอิสระเต็มที่ไม่มีใครห้ามเขาได้ทุกคนจะต้องทำตามเขา แต่เมื่อหมดวาระการปกครองแล้วเขาจะถูกโยนทิ้งที่สวนหนึ่งซึ่งมีสัตว์ดุร้ายต่างนานาที่กินเนื้อ หลังจากนั้นประชาชนออกประกาศรับสมัคร วันแรกมีคนมาสมัครกันมากมายสุดท้ายก็ได้มาคนหนึ่งที่เห็นว่าเหมาะสม เขาคนนั้นก็เริ่มปกครองตามความต้องการของตัวเขา ทำดีบ้างทำชั่วบ้างตามอารมณ์ ประชาชนก็ไม่ว่าอะไรเพราะนี่เป็นการข้อตกลงกันระหว่างกัน สุดท้ายพอหมดวาระการปกครองประชาชนทั้งประเทศทุกคนแห่กันมาจับผู้นำคนนี้ตามสัญญาที่ตกลงกันไว้ เมื่อชายคนนี้เห็นประชาชนแห่กันมาเขารู้ทันทีว่าเวลาของเขาหมดลงแล้วและเขาจะถูกโยนทิ้งที่สวนที่มีสัตว์ร้ายต่างๆ เขาก็ร้องไห้ขอชีวิต แต่ไม่มีสักคนที่ฟังเขา สุดท้ายเขาถูกโยนให้สัตว์ร้ายกินตายไปในสวนนั้น ต่อมามีคนที่สองมาสมัครอ่านกฎเกณฑ์ก็ตกลงกันที่จะลองเป็นผู้นำ วันแรกของการขึ้นมาเป็นผู้นำที่จะบริหารเมืองนี้ชายคนนี้จะไม่ลืมจุดสุดท้ายของเขาหลังจากหมดวาระการปกครองเขาจะถูกโยนทิ้งที่มีสัตว์ร้ายต่างๆ ดังนั้นเขาใช้คำว่าตราบที่ปกครองอยู่นั้นเขามีอิสระเสรีไม่มีใครว่าเขาทุกคนจะต้องทำตามเขา เขาจึงสั่งคนจำนวนหนึ่งไปถางป่านั้นจัดการกับสัตว์ร้ายให้อยู่ในกรงและสร้างบ้านใหญ่โตสำหรับเขาจะไปอยู่ในวันสุดท้ายหลังจากหมดวาระการปกครอง เขาก็ปกครองไปจนหมดวาระสุดท้ายชาวบ้านก็แห่มาจะจับเขาไปโยนทิ้งให้สัตว์ร้ายกิน แต่ชายคนนี้กลับยิ้มไม่ร้อง พอชาวบ้านพาเขามาที่สวนนี้ทุกคนเห็นการเปลี่ยนแปลงของสวนนี้ต่างก็ยิ้มและกล่าวว่านี่คือผู้นำที่แท้จริงและร้องขอให้เขาเป็นผู้นำต่อ”
นิทานเรื่องนี้เตือนสติเราว่า “เราอยู่บนโลกดุนยานี้พระผู้เป็นเจ้า เจ้าแห่งจักรวาลนี้ที่ให้ชีวิตแก่เราทุกคนอย่างจำกัด และเราอยู่บนโลกนี้เรามีอิสระจะทำอะไรก็ได้แต่วันเกียมัต โลกหน้าเราจะถูกสอบสวนอย่างละเอียดเราไม่สามารถหนีจากสิ่งที่เราทำได้
ดังนั้นเรามาช่วยกันคิดเราจะทำอย่างไรเพื่อชีวิตสบายในวันข้างหน้า เราจะจัดการอย่างไรกับสิ่งชั่วร้ายต่างๆที่รอเราอย่ข้างหน้า เราจะพลิกมันให้เป็นดีได้อย่างไร?
อิสลามมีคำตอบในเรื่องนี้ คราบ.....ความเห็น (2)
ผมเพิ่งเขียนเรื่องวิสัยทัศน์ของผู้นำไปเมื่อเช้านี้เองครับ ปรากฏเรื่องอุทาหรณ์ที่อาจารย์ยกมามันทำให้เห็นภาพชัดเจนสำหรับคนที่จะเป็นผู้นำจริง
ถ้าผมมองไปอีกจุดหนึ่งจากที่อาจารย์สรุป คือ ผู้บริหารทำวันนี้โดยต้องมองไปวันข้างหน้าด้วย หากมองการบริหารวันนี้เพื่อวันนี้ เขาก็คือผู้บริหารที่แย่มากๆ ครับ
เรื่องที่ยกมาแหลมคมครับ
- เรียนอาจารย์ muhammadsore yueroh
- อ่านแล้ว "ชอบมากเลยครับ"
- เป็นข้อคิดเตือนใจที่ดีมากครับ
- ตอนนี้เรายังมีเวลาครับ สำหรับการทำสิ่งที่ดีๆ และเตรียมเสบียงสำหรับวันข้างหน้า
-
ขอบคุณมากครับสำหรับ "ข้อคิดเตือนใจ"