The devil wears prada

เมื่อเดือนที่แล้ว มีภารกิจต้องค้นคว้าหาความรู้เป็นจริงเป็นจัง ตั้งใจไว้ว่าเสร็จภารกิจดังกล่าวแล้ว จะอ่านหนังสือเล่มที่อยากอ่านและเล็งอยู่นานซักที

 หนึ่งในนั้นคือ The devil wears prada ซึ่งได้รับความนิยมขนาดได้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้ว
และเมื่อเสร็จภารกิจ ก็ลงมือ..ไปเช่า (อ้าว!!!) มาอ่านซักที

เรื่องราวของสาวน้อยนางหนึ่งที่ได้เข้าไปทำงานในวงการแฟชั่น กับ บก.สุดโหด ชื่อกระฉ่อน นามว่า มิแรนด้า (ซึ่งเขาว่าเธอมีตัวตนจริง คือ Anna Wintour  บก.นิตยสาร Vogue)
ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจเต็มเปี่ยม ที่จะต้องมารับมือเป็นผู้ช่วยกับนายที่นิสัยร้าย..เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล สารพัดความร้าย (เหมาะกับเป็นนางมารจริงๆ)
แต่แลกกับคำว่า "ผู้หญิงเป็นล้านยอมตายเพื่อให้ได้งานนี้" อ่านไปก็สนใจไป ว่า
1.ทำไมใครต่อใครที่แวดล้อมนางเอก (ผู้เขียน) ถึงบอกว่า โห! เป็นงานที่ผู้หญิงเป็นล้านยอมตาย เพื่อให้ได้งานนี้
2.ทำไมใครต่อใคร ถึงบอกว่า การได้งานที่นี่ เหมือนเป็นการฝึกงานที่ข้ามขั้นคนอื่นไปถึง 5 ปี

ประเด็นที่ตั้งใจค้นหาในเรื่องนี้
1. มิแรนด้า ต้องมีจุดเด่นเรื่องงาน ที่เป็นเลิศแน่ๆ ถึงขึ้นมายืนอยู่ในฐานะ บก.ที่ "ผู้หญิงเป็นล้าน ยอมตายเพื่อให้ได้งานนี้" สิ่งนั้นคืออะไร
2. มิแรนด้า จะสอนงานนางเอก จนนางเอกต้องเป็นคนเก่งได้แน่ๆ ถึงข้ามขั้นคนอื่นไปถึง 5 ปีได้

แต่ปรากฏว่า เมื่อถึงตอนจบ
(หมายเหตุ ท่านใดไม่อยากทราบตอนจบ กรุณาอย่าอ่านต่อจากนี้เลย)
- นางเอกทนไม่ได้ ลาออกไป และสำนึกได้ว่า เราควรเลือกอยู่กับสิ่งที่รัก และมีความสุขมากกว่า เช่นการที่เธอได้ออกมาเขียนนิยายนี้
(พร้อมความสะใจเล็กๆ ในการได้ต่อว่า เจ้านายต่อหน้าประชาชนมากมาย)

ไม่ใช่ .. มันไม่ใช่  (ต้องทำเสียงเหมือนโฆษณา โออิชิด้วย)
ถูกค่ะ..อาจจะตอบได้ว่า ก็ได้เรียนรู้แล้วไง ว่าเราควรเข้าใจคนรอบข้างด้วย อย่าคิดว่างานคือชีวิต 100% ชีวิตต้องมีส่วนอื่นมาแบ่งปันด้วย..

แต่ประเด็นที่ตั้งใจไว้ ไม่มีเลย
1. ในหนังสือไม่ได้บอกไว้เลยว่า เธอมีความเก่งกาจมากมายกว่า บก.คนอื่น ถึงขนาดที่คนอยากไปดูดความรู้มาจากเธอ นอกจากความที่เธอเป็นคนสู้งาน แต่....กับความร้ายกาจที่เธอได้รับในหนังสือ ไม่ว่าจะเป็น ปากร้าย เอาแต่ใจ ไร้เหตุผล ไม่มีน้ำใจ..ฯลฯ ทำให้หาความเก่งกาจในงานของเธอแทบไม่ได้เลย
   

-  ไม่เชื่อค่ะ  คิดอยู่เสมอ คนที่ได้ขึ้นมาเป็นระดับสูงๆ ได้ เขาต้องมีดี มีจุดเด่น  ที่สำคัญ ต้องมีคนรักบ้างหล่ะ (แต่ในเรื่อง ไม่ยักกะมีใครรักมิแรนด้าแหะ)

2. นางเอกไม่ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับงานเลย นอกจากความรู้สึกที่ว่า เราควรแบ่งชีวิตให้ครอบครัว ไม่ใช่แค่งานเท่านั้น

    - จริงค่ะ แต่...เป็นเพราะไม่พยายามเรียนรู้อะไรรึเปล่า ทำไมสรุปบทเรียนจากการทำงานในตำแหน่งที่เป็นผู้ช่วย บก. นิตยสารชื่อดังได้แค่นั้น

อ่านจบแล้วลอยๆ ค่ะ เหมือนอ่านหนังสือนินทาเจ้านายแค่นั้นเอง
จนใจนึงยังแอบให้กำลังใจมิแรนด้าว่า "น่าจะมีหนังสือบอกจุดเสียของลูกน้อง หรือลูกน้องที่เจ้านายคาดหวังบ้างนะเนี้ย"

[จูเลีย]

แสดงว่าคุณผู้เขียน ไม่เคยทำงานรึปล่าว ถึงคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้ให้ข้อคิดอะไรจากการทำงานเลย คุณน่าจะลองกลับไปดูภาพยนต์ใหม่ดีๆนะ ฉันไม่ได้ว่าคุณ แต่คนที่ทำงานออฟฟิสจะรู้ว่าหนังเรื่องนี้ให้อะไรมากมาย ยกตัวอย่างให้คุณเห็นชัดๆนะคะ ตอนที่นางเอกร้องไห้ไปบอกเพื่อนร่วมงานอีกคนหน่ะคะ เพื่อนร่วมงานคนนั้นได้ชี้ให้เห็นข้อเสียของพนักงานอย่างนางเอกแล้ว ค่อนข้างชัดเจนด้วย 

[ต๊ะติ๊งโหน่ง]

ขอบคุณคุณจูเลียมากเลยค่ะ
อาจจะจริงที่จะเรียกว่าอ่านหนังสือไม่แตกฉาน (แหะแหะ)
ตอนที่เขียนบันทึกนี้ ยังไม่ได้ชมภาพยนตร์เลยค่ะ ได้อ่านแต่หนังสือฉบับแปล   แล้วอาจจะเป็นเพราะกระแสภาพยนตร์มาแรง ก็เลยตั้งความหวังไว้ค่อนข้างเยอะ ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองตั้งประเด็นเอง แล้ว งงเองหรือเปล่า

เดี๋ยวจะหาภาพยนตร์มาชมประกอบ
ขอบคุณสำหรับความเห็นและยินดีที่ได้รู้จักค่ะ