ปิดภาคเรียนแต่กิจกรรมไม่เคยปิด
ไม่นึกว่าวันนั้นจะมาถึงอีกครั้ง
ปิดภาคเรียนแต่กิจกรรมไม่เคยปิด
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดภาคเรียยนของนิสิตส่วนใหญ่
บางคนลงเรียนภาคฤดูร้อน บางคนหางานทำเพื่อเป็นค่าเทอม และบางคนนั้นยังคงแสวงหาประสบการณ์ในการทำกิจกรรม ในช่วงปิดภาคเรียน เพราะหลาย ๆ คนนั้นเชื่อว่ากิจกรรมสร้างอะไรให้กับพวกเขามากมาย อาทิเช่น ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ ฝึกทักษะในการคิดและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้อื่น ฝึกการอยู่ร่วมกับผู้อื่น สามารถนำประโยชน์ในการทำกิจกรรมไปประยุคใช้กับงานที่ทำอยู่ ฯลฯ
และปีนี้ก็เป็นอีกปีหนึ่งที่ดิฉันก็จะต้องปฎิบัติหน้าที่ไปเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา.....
โครงการเรียนรู้..........(ยังจำชื่อไม่ได้เพราะเขาเป็นชื่อใหม่)ที่แกดำ โดยไม่คาดคิดมาก่อน พึ่งจะได้รับข่าวจากท่านผู้อำนวยการของหน่วยงานดิฉันเองว่า จะต้องไปเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาโครงการ
คุณเชื่อไหมว่า ดิฉันกำลังจะเขียนลงบล็อกเรื่องที่ ........
ดิฉันได้ไปเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา โครงการเรียนรู้ร่วมกันสรรค์สร้างชุมชนที่ ตำบลกุดปลาดุก เมื่อปี 2547 ที่ผ่านมานั้น
บ่ายของวันนี้ดิฉันก็ได้รับคำสั่งจากท่านผู้อำนวยการให้ไปปฎิบัติหน้าที่คล้าย ๆ เช่นเดิม แต่สถานที่ใหม่ ผู้ร่วมชะตากรรมก็ใหม่
ในขณะที่นั่งเขียนบล็อกอยู่นี่ก็นั่งคิดไปด้วยว่า เป็นไปได้อย่างไรกัน เหมือนกับเป็นลางบอกล่วงหน้าอย่างไรอย่างนั้น
ดีใจค่ะที่จะได้ไปปฎิบัติหน้าที่เพราะครั้งนี้ก็คงจะได้ประสบการณ์อะไรดีมาเล่าให้กับชาวบล็อกได้ฟัง และดีใจที่จะได้ไปเรียนรู้สิ่ง ๆ ใหม่อีกครั้ง ก็หวังให้การทำงานครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดีเหมือนปีที่ผ่านมา
คำสำคัญ (Tags): #ไม่นึกว่าวันนั้นจะมาถึงอีกครั้ง
หมายเลขบันทึก: 86662เขียนเมื่อ 27 มีนาคม 2007 00:38 น. ()ความเห็น (6)
ตามมาเป็นกำลังใจ และรออ่านนะคะ
ไปเปิดชะตากรรมฉบับใหม่อีกแล้วสิน้องสาว กุดปลาดุก ก็ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเรานี่นะ ให้อะไรหลาย ๆ อย่าง บสิ่งที่ไม่เคยได้รู้ เราร่วมชะตากรรมกันมาแล้ว แรกๆ ก็เหมือนจะไปไม่รอดนะ และที่สุด ความพยายามของเหล่าบรรดาอาจารย์ที่ปรึกษา ก็ลุล่วง แม้จะไม่เต็มร้อยอย่างที่คาดหวัง แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จระดับหนึ่ง การรวมพลังของลูกหลานร้อยพ่อพันแม่ก็มีปัญหาบ้างหละน่า ปีนี้ก็เช่นกัน แม้จะไม่ได้ไปด้วยเหมือนเก่าก่อน แต่ก็ส่งกำลังใจไปด้วยเช่นเคยนะ มีอะไรดีดีก็ส่งข่าวบ้างละกัน เผื่อได้ไปร่วมสังสรรค์ สัมผัสบรรยากาศเก่าๆ เดิมๆ กลับมาบ้าง
- ขอบคุณค่ะที่ตามมาเป็นกำลังใจให้ และรอการบอกเล่าเรื่องราวที่กำลังจะไปปฎิบัติ ณ แกดำ ขอบคุณค่ะ
คิดถึงตอนที่เคยร่วมชะตากรรมกันตอนนั้นไม่เคยลืม นั้นก็เป็นบทเรียนและประสบการณ์ที่ได้ร่วมกันทำนาน ถึง 1 เดือน คิดว่าจะไม่รอด แต่ก็ลุล่วงไปด้วยดี ปี 47 ก็คงเป็นประสบการณ์ที่ดี เพื่อที่จะนำมาพัฒนาในค่ายนี้ต่อไป สู้ ๆ
- ตามมาอ่านค่ะจากแผ่นดิน---> แดนไทยเลยค่ะ
- นี่เรียกว่าอุจสาหกรรมครอบครัวหรือเปล่าคะ
- ล้อเล่นค่ะ - -พอดีเพิ่งเห็น Blog นี้น่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะที่มาแวะเวียน ดีใจมากค่ะ
 |