อภิชัย คงศิริวรกูล : พี่ชายที่สอนให้คิด
คุณอภิชัย คงศิริวรกูล ซึ่งน้องๆ ที่รู้จักจะเรียก “พี่ชัย” หรือที่สนิทกันในกลุ่ม รุ่นพี่-รุ่นน้อง จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี (มจธ.) จะเรียกพี่ชัยว่า “อาเฮีย” เราได้รู้จักและได้ทำงานร่วมกันในการพัฒนาเด็กและเยาวชนมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ที่ดิฉันเรียนจบปริญญาโทและเริ่มเข้าทำงานอยู่ที่ไบโอเทค จนปัจจุบันอยู่ที่ สคส. ก็ยังได้ข่าวคราวกันอยู่บ้าง อันที่จริงพี่ชัยทำงานอยู่ในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ด้านเครื่องมือวิทยาศาสตร์ แต่ก็ยังเสียสละเวลามาช่วยงานพัฒนาชนบทหลายครั้งหลายครา ด้วยความเต็มใจ(แกมถูกบังคับ.. จากน้องๆ ...และพี่ตุ๊ก (ชื่นจิต กิ่งนรา => คนดี.. ตัวเล็กๆ ที่ฉันประทับใจ )) เริ่มจากการถูกชักชวนให้ไปช่วยจาก รุ่นพี่-รุ่นน้อง ที่ไบโอเทค จนต่อเนื่องมาเรื่อยๆ
 |
พี่ชัยเป็นนักบริหารที่คิดเก่งและทำงานเก่งมากคนหนึ่ง หลายๆ คนที่คิดอะไรไว้ในหัวได้ดีทีเดียว แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่สามารถทำงานนั้นออกมาได้อย่างที่คิด.... ซึ่งนั่นไม่ใช่กับพี่ชัย ดิฉันเคยได้ยินคำพูดหนึ่งที่พี่ชัยสอนเด็กๆ ม.ปลาย ที่ไปพัฒนาทักษะการทำโครงงานวิทยาศาสตร์ว่า “น้องต้องเริ่มจาก หาคำตอบของที่มาและที่ไปของสิ่งที่ตนคิดให้ได้ก่อน แล้วค่อยลงมือทำ” นั่นคือสิ่งที่พี่ชัยพยายามจะให้เรียนรู้ทักษะการคิด และการทำงานให้ได้ดี ภายใต้พื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ที่มีเหตุและมีผลรองรับ นั่นเอง |
หลายๆ ครั้งที่มีปัญหาในการทำงาน เมื่อปรึกษาพี่ชัยจะได้ความคิดดีๆ และแนวทางในการแก้ปัญหา ที่เราสามารถคิดได้เองกลับมาเสมอ เมื่อถามอะไรพี่ชัย จะไม่เคยได้คำตอบตรงๆ กลับมา แต่พี่ชัยจะย้อนคำถามกลับมาให้คิด แล้วตอบแกให้ได้ก่อน จนในที่สุดเราเข้าใจเหตุของปัญหา และเราก็แก้ได้ด้วยตนเอง พี่ชัยจะบอกว่า สาเหตุที่ทำอย่างนี้เพื่อต้องการให้เราพัฒนาขึ้นและเก่งขึ้น หากมีคนคิด มีคนแก้ปัญหาให้ตลอด เราก็จะอยู่ที่เดิมแต่คนที่เค้าคิดให้เราเค้าก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ ..... พี่ชัยสอนเสมอว่า ให้รู้จักคิดให้แตกฉาน ทำได้อย่างไร ก็แค่อย่ามองอะไรอยู่ด้านเดียว... อย่ามองหรือตัดสินอะไรโดยพื้นฐานความคิดและความเข้าใจของเราคนเดียว... หัดฟัง และรับข้อมูลของคนอื่นว่า ทำไมคนอื่นคิดหรือทำแบบนั้น แล้วเราหล่ะคิดหรือทำอย่างไรให้วิเคราะห์ทำความเข้าใจ.. ซึ่งในที่สุดเราก็จะมองเห็นปัญหาและมองเห็นทางออกได้ด้วยตัวเอง แล้วเราก็จะได้ประสบการณ์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ .....จริงๆ แล้วนั่นคือสัจจะธรรมที่ทุกคนรู้ แต่ไม่ยอมปฏิบัติให้ได้จริง ทำให้ได้จริงแล้วเราจะผ่านทุกงานไปได้ด้วยดี ดิฉันได้ข้อสรุปที่พี่ชัยสอนให้อีกอย่างคือ ให้รู้จักทำงานร่วมกับผู้อื่น และเข้าใจผู้อื่นนั่นเอง <p align="justify">
จากที่เล่ามา อาจทำให้เข้าใจว่าพี่ชัยน่าจะเป็นคนดุ มีบุคลิคเป็นนักวิชาการ ดูจริงจัง เคร่งขรึม แต่ตัวจริงแล้วเป็นคนสนุก ตลก ช่างเหน็บ และมุขเยอะมากๆ พี่ชัยเข้ากับเด็กๆ ได้ทุกวัยเวลาที่ออกไปทำกิจกรรมต่างจังหวัด มีหลายครั้งที่เราทำงานกันโดยที่เราไม่รู้เคยรู้จักเด็กๆ หรือ น้องๆ ที่เข้ามาช่วยกิจกรรมของเรา...แต่เพียงไม่นานพี่ชัยจะรู้จักชื่อและข้อมูลต่างๆ ของเด็กเหล่านั้นหมดทุกคนแล้ว และในที่สุดเด็กๆ เหล่านั้นก็กลายเป็นลูกสมุนของพี่ชัยไปตลอดงาน นี่แหละค่ะ พี่ชัย ที่ทำอะไรก็สอนเราได้ตลอดเวลา........
</p><p align="justify">uraiMan</p>
ความเห็น (6)
นู๋เจี๊ยบ
ถะๆๆๆๆถูกต้องละคร๊าบ เจี๊ยบเองเป็นลูกน้องพี่ชัยที่บริษัทขายเครื่องมือนั่นแหละค้า พี่ชัยจะเป็นหัวหน้าที่เข้าใจน้องๆเสมอ และยังเป็นคนที่มักจะได้รับความไว้วางใจมอบหมาย(ใช้งานนั่นแหละ หุหุ) จากผู้บริหารเสมอๆ เพราะพี่ชัยมักจะเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์ที่กว้างและเก่ง (เอ้าๆๆลุงชัยตัวกลมๆๆจะลอยแล้ว555) และเป็นที่แน่นอนค่ะ เวลาที่แผนกมีงานรื่นเริงหรือไปเที่ยวกันก็จะไม่ขาดพี่ชัยและพี่ตุ๊ก(ผู้ที่แสนจะน่ารักและเรียบร้อย ) ไปด้วยเสมอๆๆ ถ้าถามว่าสิ่งที่ภูมิใจที่สุดก็คือ ได้กินตังค์เจ้ามือไพ่อย่างพี่ชัยนี่แหละ 555 ล้อเล่นจ้า คือได้มีโอกาสร่วมงานกับคนเก่งๆอย่างพี่ชัยนี่แหละค่า อ่อ เรื่องพี่ชัยมีให้เม้าท์อีกเยอะ ไว้จะมาโพสใหม่คราวหลังจ้า
ถะ ถะ ถะ ถูกต้องด้วยคนค่ะ
วิธีที่พีชัยใช้เป็นวิธีที่ดีมั่กๆ ทำให้เราโตขึ้น (สมองโตเพราะนึกไม่ออก) ทำให้เป็นคนมีความคิด พี่ชัยเก่งมากๆ ที่พยายามเอาคำถามของเรามาถามเราเองจนเรางง แต่อย่างน้อยเราก็ได้กลับมามองปัญหา
แต่อย่ามาถามเชียวนะว่าน้ำมีขั้วรึไม่มีขั้ว.....เอิ้ก
รุ่นน้องคนหนึ่ง
สวัสดีจ้า เฮียดิสต์
น้องๆคนอื่น จะเรียกว่า อาเฮีย พี่ชัย หรือ เฮียชัย สำหรับนิลมันเป็นแค่ช่วงแรกๆ เท่านั้น แต่พอได้ค้นพบบางสิ่งบางอย่างในตัวตนที่แท้จริงของเฮียแล้ว นิลจึงเรียกแปลกกว่าคนอื่นว่า “เฮียดิสต์” เป็นฉายาที่นิลตั้งให้เองด้วยความภาคภูมิใจ มีคำเต็มๆว่า “เฮียซาดิสต์” นั่นเอง 555 มีที่มาจากที่อาเฮียแกชอบแกล้ง พี่ตุ๊ก หรือ “ซ้ออึ้ง” อันเป็นสุดที่รักของแก “แรงๆ บ่อยๆ และตลอดเวลา” ขอย้ำนะคะว่าเป็นอย่างนี้จริงๆ และคุณพี่ตุ๊กของเราก็มีร่างอันเล็กและบอบบางตรงข้ามกับเฮียดิสต์ของเราอย่างสิ้นเชิง 55 ซึ่งแกให้เหตุผลที่น่ารักมากกกกก ว่าที่แกทำเป็นการสร้างภูมิต้านทานให้พี่ตุ๊ก ทำให้สุขภาพดี ร่างกายแข็งแรงขึ้น ไม่รู้ทฤษฎีไหนของเฮียแก อิอิ น้องๆ ละกลัวจริง จริ๊ง ว่ากระดูกพี่ตุ๊กจะหักคามือเฮียดิสต์เข้าสักวัน แต่พี่ตุ๊กก็อึดดีเพราะจวบจนปัจจุบันยังไม่มีอะไรหักเลย สงสัยทฤษฎีของเฮียดิสต์จะใช้ได้ผลกับพี่ตุ๊กจริงๆสะด้วยซิ โฮะโฮะ แล้วบางทีแกล้งสุดที่รักไม่หนำใจเลยหันมาแกล้งน้องๆ แกบอกเล่นแบบยอกเอิน ไอ้แบบยอกเอินของเฮียแกเนี่ยทำให้ร่างอันบอบบางของเรา (รึเปล่านะ อิอิ) เคล็ดขัดยอกไปเลยทีเดียวผ่านไปเนิ่นนานจากเดือนเมษายนได้เข้ามาอ่านแล้ว แต่ไม่ได้ตอบกระทู้นี้สักที ก็มีคนบางคน โทรมาทวงเลยค่ะงานนี้ ทวงอยู่ 2-3 รอบ ดูซิค่ะคนเรา รู้ก็รู้อยู่แล้วว่าต้องเขียนกัดชัวร์ๆ ยังอยากจะให้เขียนอีก เห็นไหมคะ สมกะฉายาที่ตั้งให้อ่ะป่าว “เฮียดิสต์” 555 อีกอย่างที่ทวงเนี่ยคงประมาณน้อยใจ๊ น้อยใจ ว่าทีตอนของพี่ตุ๊กพออ่านปุ๊บไอเดียมันบรรเจิดปั๊บเลยตอบได้ไว เพราะของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับสภาวะอารมณ์ ถ้าอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวเขียนออกมาไม่บรรเจิดงัย แถมเรื่องที่เฮียดิสต์แกชอบแกล้งชอบกัดไว้มันเยอะ ความแค้นสะสมมันเลยแยะ ต้องขอเรียบเรียงเหตุการณ์การก่อน เดี๋ยวไอ้ที่จะเขียนกัดมันจะไม่สมบูรณ์ครบถ้วนน่ะอาเฮีย อิอิ อ่ะกัดพอหอมปากหอมคอ เดี๋ยวจะงอนเข้าจริงๆ ก็รู้จักเฮียดิสต์จากการแนะนำของพี่ตุ๊กว่า “นี่พี่ชัยจ๊ะ” “สุดที่รักของพี่เอง” อะจึ๋ยส์ อันหลังนี่เติมเองค่ะ ^_^ อืมห์ผ่านไป 10 ปีพอดิบพอดี ช่างเป็นช่วงเวลาแห่งมิตรภาพที่ยาวนานและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกของการให้จริงๆ ทั้งให้โอกาส ให้ความรู้ ให้ความรัก ให้ความจริงใจ ให้ความห่วงใย และสารพัดที่เฮียดิสต์ของเราจะให้ได้ล้วนเป็นแต่สิ่งดีๆ ที่มีให้น้องคนนี้และทุกๆคนที่แวะเวียนได้มาเจอกัน
ขอบคุณค่ะสำหรับ “แรงกาย แรงใจ” ที่เฮียดิสต์และซ้ออึ้ง ช่วยน้องบุกป่าฝ่าดงเข้าไปเก็บข้อมูลในป่าอันไกลโพ้นเป็นแรมหลายปี เพราะถ้าไม่มีพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ มาช่วย คงไม่มีความสำเร็จอีกช่วงหนึ่งของชีวิตเกิดขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ แล้วที่น้องคนนี้พอจะตอบแทนหลังจากที่หลอกให้มาช่วยงานในช่วงนั้นได้ คือ การพาพี่ๆไปฟอกปอด รับอากาศบริสุทธิ์ ตกเย็นได้ทานอาหารอร่อยๆ ในบรรยากาศดีๆ บนยอดเขาสวยๆ ตบท้ายด้วยการตั้งวง เฮฮาปาร์ตี้ก่อนนอน เห็นมั๊ยแสนจะสุขสันต์เนอะ เอาไว้เราไปย้อนวันวานยังหวานอยู่กันสักที ถ้าเฮียกับซ้อ พร้อมเมื่อไหร่บอกมา เดี๋ยวจัดให้
ขอบคุณค่ะสำหรับ “ความเชื่อมั่นและไว้วางใจ” ให้เป็นพิธีกรงานแต่งงานของพี่ทั้งสอง ซึ่งเป็นวันที่สำคัญมากๆของพี่ ที่ทั้งพี่และนิลต้องจดจำไปนานแสนนาน โฮะโฮะ ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ยังรู้สึกเหมือนกำลังอยู่บนเวที แล้วพูดว่า “ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวตัดเค้กวันเกิดค่ะ” โอ้โห มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายทั้งอาย ทั้งขำ และทั้งวิตกจริต ว่าแย่แล้วงานแต่งงานของพี่เค้า เป็นความรู้สึกผิดติดตัวมายังงัยก็ไม่รู้ ถามจริงๆนะอาเฮีย ณ วินาทีนั้นพอฟังปุ๊บ เฮียคิดยังงัย และปัจจุบันนี้คิดยังงัย แต่ก็แปลกที่มีหลายคู่ที่มาร่วมงานแต่งพี่ แล้วไม่ยักกลัวว่านิลจะไปตัดเค้กวันเกิดให้อีก เลยมอบความไว้วางใจให้ทำหน้าที่นี้ต่ออีกหลายงาน เอ๊ะหรือว่าหาใครไม่ได้แล้ว ฮึฮึ
ขอบคุณค่ะสำหรับ “โอกาส” ที่จะให้ร่วมงานที่เฮียและซ้อสร้างขึ้น เพื่อให้เด็กๆ ได้มีโอกาสเรียนรู้กับวิทยาศาสตร์ในแนวที่สัมผัสได้และรับรู้ได้จริง พอดีมาอยู่ซะไกล เลยไม่มีโอกาสได้ร่วมงาน แต่ก็เป็นกำลังใจให้เฮียและซ้อเสมอ และหากมีช่วงจังหวะที่พอจะช่วยได้ ยินดีนะคะ
ขอบคุณค่ะสำหรับ “มิตรภาพดีๆ” ที่แม้จะผ่านมาเนิ่นนาน แต่ทั้งเฮียดิสต์และซ้ออึ้ง ก็ยังคงเป็นพี่ที่แสนดี ที่น่ารัก เป็นห่วงเป็นใยกันเสมอมา คงความเสมอต้น เสมอปลาย สามารถให้คำปรึกษาแนะนำได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องงาน หรือแม้แต่เรื่องของหัวใจ อะจึ๋ยส์ ^_^ แต่เฮียคะ เรื่องอื่นก็ประสบความสำเร็จอ่ะนะ แต่ทำไมเรื่องสุดท้ายมันไม่สำเร็จสักทีล่ะเฮีย ถ้าช่วยเรื่องสุดท้ายได้นะยอมไปช่วยทำงานเลยเอาป่าว แบบหามาเป็นแพ็คเกจเลยยิ่งดี อิอิ
ขอบคุณวันเวลา และโชคชะตาที่ทำให้เราได้รู้จักกัน รู้สึกโชคดีและมีความสุขมากๆ ที่ได้เจอพี่ทั้งสอง น้องคนนี้ก็ไม่ขออะไรมาก แค่ขอให้พี่ๆ รักและเอ็นดูนิลให้มากๆ นานๆ และตลอดไปนะคะ (คือเป็นคนไม่ค่อยโลภเลย อ่ะค่ะ) แล้วน้องคนนี้ก็จะทำตัวเป็นน้องที่น่ารักของพี่ๆ ให้มากๆ นานๆ และตลอดไปเช่นกันจ้า อู้ยส์หวานซะ อย่าพึ่งอ๊วกนะพี่ 555 แหมรู้นะยิ้มแก้มปริเลยดิสุดท้ายนี้เฮียดิสต์คะ นิลมีปัญหาคาใจค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า “ทำไมคุณพี่ช่างลำเอียงอย่างเห็นได้ชัดเช่นนี้ ทีกับน้องคนอื่นนะ โหคุยดี กัดแบบน่ารัก น่ารัก พอหอมปากหอมคอ แล้วทีนิลนะ แทบจะเปิดคัมภีร์ประลองยุทธหนังจีนกำลังภายใน แบบประลองกันเพลงต่อเพลงเลย แถมพกกองเชียร์ส่วนตัวมาด้วยนะ คุณพี่ตุ๊ก หรือ ซ้ออึ้ง ของเรานี่เอง นั่งหัวเราะชอบอกชอบใจ หน้าตามีความสุขมั่กๆ เวลาเห็นสุดที่รักกับน้องต่อปากต่อคำกัน สงสัยซ้อที่น่ารักของเราต้องติดเชื้อดิสต์ๆ มาจากเฮียมาแล้วแน่แท้ โฮะโฮะ แต่ขอย้ำเฮียดิสต์ต้องตอบด้วยนะไม่งั้นมีงอน เดี๋ยวไม่พาไปย้อนวันวานนะจะบอกให้ ขู่ค่ะขู่ 555
ปล.เป็นงัยค่ะตอบยาวสมใจ คุ้มค่ากับการรอคอยมั๊ยล่ะ หุหุ
ด้วยรักและคิดถึง เฮียดิสต์และซ้ออึ้ง จากก้นบึ้งของหัวใจ ^_^
น้องนิล (น้องสาวที่แสนน่ารักของพี่ๆ)
สวัสดีจ้า น้องนิล <_>
ในที่สุดก้อส่งมาจนได้นะ รอเป็นชาติเลย แต่ก้อใส่เต็มที่เหมือนกันเนอะ เอาล่ะจะตอบทีละประเด็นนะเดี๋ยวคนอื่นๆ จะเข้าใจผิดหมดเพราะน้องนิล (อ้วนนิล 555)
- ขอบคุณนะที่พาพี่ไปฟอกปอดเป็นงานหลักและบุกป่าฝ่าดงเก็บข้อมูลเป็นงานอดิเรกที่นาแห้ว (ประชดน่ะ ฏ้อใช้เราสารพัดไม่อยากจะ said) แล้วเป็นไงล่ะ จบมั้ยอะ เรียนจบเพราะใครให้รู้ซะบ้าง และอ้วนนิลก้อยังได้อานิสงส์จากการเข้าป่านาแห้วบ่อยๆ ด้วยไม่ใช่รึ ก้อยังคง แ_ว อยู่ไงล่ะ 555 (อุ๊บ ขอโทษ ลืมตัวน่ะ)
- สำหรับเรื่องที่อ้วนนิลเป็นพิธีกรแล้วเชิญตัดเค้กในวันแต่งงานแต่พูดเป็น "ตัดเค้กวันเกิด" น่ะ ตอนนั้นก้อคิดว่า "กล้าดีเนอะ รอโอกาสเราเป็นพิธีกรในงานแต่งของอ้วนนิลบ้างเถอะ จะ... " แต่ก้อนึกขึ้นได้ว่า "คงยากแหละ" 666
- ส่วนกิจกรรมที่เป็นประโยชน์กับเด็กน่ะ รอออีกแป๊บนึงนะ รับรองได้มีโอกาสร่วมงานกันอีกแน่ เด็กที่จ.เลย เตรียมตัวรอไว้ได้เลย สักวันต้องไปจัดที่นั่นให้ได้ คอยดู
- ส่วนเรื่องของหัวใจอะนะ มันขึ้นอยู่กับทั้งสองฝ่ายนะ ปรบมือข้างเดียวคงดังยากอะนะ ยกเว้นใช้มือข้างเดียวนั่นน่ะ ตีอกชกหัว ปลอบใจตัวเองไปก่อนแล้วกันนะ แต่สัญญาว่าจะพยายามหาให้นะจ๊ะ
- เรื่องกัดและแกล้งอ้วนนิลแรงๆน่ะ ก้อเพราะเห็นว่า รากฐานมั่นคง ร่างกายแข็งแรง ภูมิต้านทานสูง และตอกกลับได้ทันทีอะนะ เลยรุนแรงไปหน่อย จริงแล้ว เค้าว่ารักดอกจึงหยอกเล่นน่ะ
สรุปก้อดีใจมากที่อ้วนนิล post มาน่ะ และก้อดีใจเช่นกันที่ได้รู้จักกับน้องที่แสนดี น่ารัก คนนี้ ที่นึกถึงและเอาใจใส่เวลาที่พี่ไป จ.เลย และไม่คยลืมที่จะโทร. หรือส่งข้อความมา Happy birthday ทุกปีไม่เคยขาด (จนซ้ออิจฉา แอบกระซิบพี่ว่า "ทีของเราน่ะ มันส่งให้ late ทุกทีเลย ดูมัน ดูมันสิ" (นี่ copy คำพูกมาเลยนะเนี่ย)
ขอให้อ้วนนิล สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย และที่สำคัญที่สุด คือ มีแฟนจริงๆ ไวไว กุ๊งกิ๊ง มาม่า และสุดท้าย ยำยำ แล้วกันนะ
คิดถึงจ้า
เฮียดิสต์เอง
มาเจอโดยบังเอิญค่ะ เลยได้เห็นทั้งเรื่องของตุ๊กและพี่ชัยพร้อมๆ กัน
อยากจะบอกว่าคิดถึงมากเลยตุ๊ก ไม่รู้จะจำนุ้ยได้รึเปล่า (เพื่อนที่เรียนบางมดด้วยกันงัย)
นุ้ยที่ใส่แว่น จำได้ยังจ๊ะ :-)
ส่วนพี่ชัย เห็นหงิมๆ แต่กัดเจ็บนะ อิอิอิ
ไม่รู้ว่าพี่ชัยจะกลับมาอ่านอีกมั้ยนะคะ ถ้ากลับมาอ่านอยากบอกว่า "คิดถึงตุ๊กมาก" อ้าว
นุ้ย