ทุกๆปี น้องนักเรียนทุนทุกคนจะต้องกรอกใบสมัครรับทุนการศึกษาของมูลนิธิ ที่มีช่องว่างๆให้เขียนความคิดหรือประสบการณ์สั้นๆตามหัวข้อเรื่องที่ตั้งไว้
ปีนี้เลขาฯกำหนดเรื่องว่า “ถ้าหมู่บ้านของข้าพเจ้าเจริญแล้ว ข้าพเจ้าอยากทำอาชีพ … อยู่ในหมู่บ้าน เพราะ …”
อาสาสมัครญี่ปุ่นที่ช่วยงานมูลนิธิคนหนึ่งตั้งคำถามว่า ทำไมทุกที่ต้องเจริญ จะปล่อยให้บ้านนอกเป็นบ้านนอกอยู่อย่างนั้นไม่ได้หรือ
เป็นเรื่องที่เลขาฯเองก็เคยสับสนเช่นเดียวกัน หลายครั้งคิดว่า ความเจริญจะทำให้บ้านนอกที่เคยอยู่กันด้วยใจ ไม่สามารถอยู่กันอย่างเรียบง่ายอีกต่อไป ชาวบ้านเขาจะมีความสุขกว่าไหม ถ้าเราปล่อยเขาไว้ตามธรรมชาติอย่างนั้น
เลขาพบคำตอบระหว่างการทำงานหลายครั้ง และเมื่อเร็วๆนี้ก็ได้พบคำตอบนั้นอีก จากหนังสือที่บอกเล่าเรื่องราวของหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ที่เมื่อปล่อยทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ ผู้คนก็หลั่งไหลออกไปจากหมู่บ้าน ไปสู่เมืองใหญ่ ไปสู่สิ่งที่พวกเขาเรียกว่า ความเจริญ
แต่เมื่อมาคิดให้ดี สิ่งที่มีค่าที่สุดของพวกเขา คือธรรมชาติที่อยู่รอบตัว จะจัดการอย่างไรกับสิ่งที่มีอยู่ เพื่อคงธรรมชาติที่งดงามนั้นไว้ให้ลูกหลานได้สัมผัส และขณะเดียวกัน ก็มีความสะดวกสบายในชีวิตอย่างพอเพียง มีโอกาสในการคิด ตัดสินใจ และเลือก ได้ไม่ต่างจากคนในเมืองใหญ่
หนังสือสนุกดีค่ะ เลขาฯ
แปลเสร็จแล้วจะมาแนะนำอีกครั้ง