หลังจากย้ายไปอาศัยอยู่บ้านญาติทีบางบัวทองซึ่งอยู่ไกล ไกล๊ ไกล จาก ม.เกษตร เลยทำให้ผมต้องใช้บริการรถเมล์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อก่อนอยู่หอหน้ามหาลัย เลยสามารถปั่นจักรยานได้
คือโดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบนั่งรถเมล์เท่าไร เพราะนั่งทีไรรู้สึกความปลอดภัยในชีวิตมันน้อยลงอย่างไงไม่รู้ แต่ทำไงได้ครับ ก็มันไม่มีปัญญาซื้อรถยนต์มาขับหนิ เคยคิดจะเป็นสิงห์มอเตอร์ไซด์เหมือนกัน แต่นึกๆ ดูอีกที รู้สึกว่านั่งรถเมล์มันจะปลอดภัยกว่านะ
หลังใช้บริการรถเมล์มาได้ซักระยะ ผมเห็นสิ่งที่น่าสนใจอย่างหนึ่งคือ กระเป๋ารถเมล์รถธรรมดาส่วนใหญ่จะดุกว่ารถเมล์ปรับอากาศ ซึ่งผมสังเกตจากสาย 134 ที่ผมนั่งอยู่ประจำซึ่งมีทั้งแบบธรรมดาและ ป.อ.
ผมก็ไม่รู้แน่ชัดเหมือนกันว่าทำไม หรือเป็นนโยบายของ ขสมก. ที่ให้พนักงานใจดีอยู่รถ ป.อ. ถ้าใครใจดีน้อยหน่อยก็ให้ไปอยู่รถธรรมดา หรือ ว่าบรรยากาศในรถเป็นตัวส่งผลกระทบให้กระเป๋ารถเมล์เป็นเช่นนั้น เพราะรถธรรมดามันทั้งร้อน เสียงดัง เหม็นควัน อีกตังหาก เลยทำให้ กระเป๋ารถเมล์ธรรมดาส่วนใหญ่หน้าจะหงิก คิ้วขมวด อยู่ตลอดเวลา และยังหาที่ระบายออกไม่ได้อีกด้วย ซึ่งแตกต่างจากพนักงานขับรถ ที่สามารถระบายอารมณ์ได้ โดยการกระทืบเบรคและคันเร่งเป็นจังหวะ จนทำให้ผู้โดยสารได้ออกกำลังโยกหน้าโยกหลังด้วยความหวาดเสียว
โดยส่วนตัวผมคิดว่าเป็นอย่างหลังมากกว่านะ
ไม่มีความเห็น